Leviathan dari Bangsa Bangsa_

ireo. dia mijoro ho marina tanteraka ny fitsaran’ Andriamanitra. Hoy ny anjelin’
Andriamanitra hoe ; «Marina Ianao, Jehovah ô. . . satria efa mitsara toy izany Ianao; fa ny
ran’ ny olona masina sy ny mpaminany no nalatsany, ka dia ra kosa no nomenao hosotroiny;
ary tandrifiny ho azy izany» 19. Raha nanameloka ny vahoakan’ Andriamanitra ho faty izy,
dia tena meloka marina tokoa ny amin’ ny ran’ izy ireo, toy ny tanany mihitsy no
nandatsaka izany. Tahaka izany koa no nanambaran’ i Kristy fa meloka ny amin’ ny ran’ ny
olona masina efa nalatsaka hatramin’ ny andron’ i Abela ireo Jiosy tamin’ ny androny; satria
sahala toe-tsaina amin’ ireo namono ny mpaminany izy ireo sady nitady ny hanao ny asany
koa.
Eo amin’ ny loza manaraka, dia omena hery ny masoandro «handoro ny olona amin’ ny
afo. Ary main’ ny hafanana be ny olona» 20. Toy izao no filazan’ ireo mpaminany ny
toetoetry ny tany amin’ io fotoana mampihoron-koditra io ; «Mariry ny saha. . . fa simba ny
vary. . . Malazo. . . ny hazo rehetra any an-tsaha; eny. malazo ny fifalian’ ny olombelona».
«Matimaso ao ambanin’ ny baingan-tany ny vary nafafy, foana ny sompitra. . . Indrisy, ny
fitoeran’ ny biby! Very hevitra ny omby andiany, satria tsy misy ahitra ho azy. . . satria ritra
ny renirano, ary efa levon’ ny afo ny kijana any an-efitra». «Ho tonga naonaona ny hira ao
an-dapa amin’ izany, hoy Jehovah Tompo; ho be ny faty; hatraiza hatraiza no hanariany azy.
Mangina re!» 21
Tsy hanerana an’ izao tontolo izao ireo loza ireo, fa raha izany dia ho fongana daholo ny
mponina eo amin’ ny tany. Na dia izany aza dia ireo no kapoka mahatahotra indrindra amin’
izay efa nihatra fantatry ny olombelona. Ny famaizana rehetra natao tamin’ ny olona,
talohan’ ny hiafaran’ ny androm-pahasoavana, dia niharo famindrampo hatrany. Ny fifonan’
ny ran’ i Kristy dia niaro ny mpanota tsy handray ny fatra fenon’ ny fanamelohana azy; nefa
amin’ ny fitsarana farany, dia mirotsaka tsy mifangaro famindrampo ny fahatezerana.
Amin’ izany andro izany dia olona marobe no haniry hanana fialofana eo amin’ ny
famindrampon’ Andriamanitra izay nohamavoiny ela : «Indro, avy ny andro, hoy Jehovah
Tompo, izay hanaterako mosary amin’ ny tany, tsy fanirian-kanina anefa, na
hetahetandrano, fa faniriana handre ny tenin’ i Jehovah; ary hivembena hatrany amin’ ny
ranomasina ka hatrany amin’ ny ranomasina ny olona ary hatrany avaratra ka hatrany amin’
ny atsinanana, eny hivezivezy hitady ny tenin’ i Jehovah izy, nefa tsy hahita» 22.
Tsy ho afaka amin’ ny fahoriana ny vahoakan’ Andriamanitra; nefa raha henjehina sy
hampahoriana izy, raha miaritra tsy fisiana sy mijaly noho ny tsy fahampian-kanina, dia tsy
havela ho faty izy tsy akory. Ilay Andriamanitra nikarakara an’ i Elia dia tsy hamela amin’
izao na dia anankiray aza amin’ ireto zanany manao sorona ny tenany. Ilay manisa ny volondohany
dia hiahy azy, ary amin’ ny fotoanan’ ny mosary dia ho voky izy. Raha matinkanoanana
sy ny areti-mandringana ny ratsy fanahy, dia hiarp ny marina kosa ny anjely ka
hanome izay ilainy. Izao no teny fikasana ho an’ izay mandeha amin’ ny fahamarinana :
«Izay hohaniny dia homena azy, ary ny rano hosotroiny tsy ho diso». «Ny ory sy ny
488