Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Ny andro feno fahoriana sy tebiteby eo anoloantsika dia hitaky finoana izay mahatanty
hatrotrahana, fiandrasana ela sy hanoanana finoana izay tsy ho reraka na dia voasedra mafy
azy. Omena ny rehetra ny androm-pahasoavana mba hiomanana ho amin’ io fotoana io.
Nandresy i Jakoba satria nanam-paharetana izy sady matotra tamin’ ny finiavany. Ny
fandreseny dia manaporofo ny herin’ ny fivavahana maharitra. Izay rehetra mifikitra amin’
ny teny fikasan’ Andriamanitra, tahaka ny nataony, ka mafana fo sy manam-pikirizana
tahaka azy, dia hahomby tahaka ny nahombiazany koa. Izay rehetra tsy vonon-kandà ny
tenany, ka hitolona mafy amin’ Andriamanitra, hivavaka amim-paharetana sy hitaky amin’
ny fo mafana ny fitahiany, dia tsy hahazo izany. Ny mitolona amin’ Andriamanitra vitsy dia
vitsy no mahalala izany! Vitsy dia vitsy no manana fanahy voasarika hitady an’
Andriamanitra amin’ ny faniriana mafy indrindra ka hampiasa ny heriny rehetra ho amin’
izany. Rehefa manafotra ny mpitaraina ny onjan’ ny famoizam-po tsy hay ambara, dia vitsy
loatra no mifikitra amin’ ny teny fikasan’ Andriamanitra amin’ ny finoana tsy mety ketraka.
Tataovan-doza lehibe izay tsy manana afa-tsy finoana kely ankehitriny, fa ho resin’ ny
herin’ ny fitaka ataon’ i Satana sy ny didy hanery ny feon’ ny fieritreretana izy. Ary na dia
haharitra ny fisedrana aza izy dia ho latsaka anatin’ ny fijaliana sy ny tebiteby lalina kokoa
amin’ ny andro fahoriana, satria tsy mba nizatra mihitsy hitoky an’ Andriamanitra. Ireo
leson’ ny finoana izay nataony antsirambina dia tsy maintsy hianarany ao ambany faneren’
ny fahakiviana mahatsiravina.
Ankehitriny no tokony hifankazarantsika amin’ Andriamanitra amin’ ny
fanaporofoantsika ny fahamarinan’ ny teny fikasany. Soratan’ ny anjely ny fivavahana
mafana rehetra miloatra avy ao amin’ ny fo madio. Aleo kokoa isika mihafy tsy hanome
fahafahampo ny fanirian’ ny tena toy izay hanao an-tsirambina ny firaisana amin’
Andriamanitra. Aleo ny fahantrana lalina indrindra, ny fahafoizan-tena lehibe indrindra,
misy ny fankasitrahan’ Andriamanitra toy izay ny harena, ny voninahitra, ny fahasambarana
sy ny fisakaizana tsy ahitana izany. Tsy maintsy manokana fotoana hivavahana isika. Raha
ny zavatra momba ny tany no mameno ny fisainantsika ka tsy manam-potoana hivavahana
intsony isika, dia hisalovana Andriamanitra ary hanaisotra ireny sampy ireny amintsika, na
vola izany, na trano na tany mahavokatra.
Tsy ho voatarika amin’ ny fahotana ny tanora raha mandà tsy handeha amin’ ny lalana
tsy ahazoany mangataka ny fitahian’ Andriamanitra. Raha amin-kafanam-po sy amimpinoana
tahaka ny nataon’ i Jakoba no angatahan’ ireo mpitondra ny hafatra lehibe farany
ho an’ izao tontolo izao ny fitahian’ Andriamanitra fa tsy amin’ ny fomba mangatsiaka, tsy
rototra sy mitory hakamoana toy izao, dia hahita toerana maro ahazoany milaza hoe izy :
«Efa nahita an’ Andriamanitra nifanatrika tamiko aho, nefa voavonjy ny aiko» 7. Ho toy ny
zanak’ andriana no fihevitry ny lanitra azy, satria nandresy izy teo amin’ ny tolona
nifanaovany tamin’ Andriamanitra sy ny olona.
«Ny andro fahoriana izay tsy mbola nisy tahaka izany», dia efa madiva ho tonga
amintsika; ary ilaintsika ny hanao fanandramana izay tsy ananantsika ankehitriny ary izay
483