Leviathan dari Bangsa Bangsa_

ny Sabatan’ ny olona, no nijanona tsy nanao raharaha koa tamin’ ny Alahady. Tsy nahafa-po
ireo mpitarika teo amin’ ny fahefana papaly anefa izany. Tsy notakiany fotsiny ny
hanamasinana ny Alahady, fa notakiany koa ny hanazimbazimbana ny Sabata; dia
nomelohiny tamin’ ny teny mahery vaika indrindra izay sahy naneho fanajana izany. Ny
fandosirana ny fahefan’ i Roma ihany no nahazoana nankatò ny didin’ Andriamanitra
tamim-piadanana.
Ny Vaudois no anisan’ ny Eoropeana voalohany indrindra nahazo ny Soratra Masina
voadika tamin’ ny fiteniny (jereo Fanampiny). Taonjato maromaro talohan’ ny Fanavaozana
ara-pivavahana, dia efa nanana ny Baiboly vita sora-tanana tamin’ ny tenin-drazany izy.
Nanana ny fahamarinana tsy voaloto izy, ary izany no nahatonga azy hianjadian’ ny
fankahalana sy ny fanenjehana. Nambarany fa ny Fiangonan’ i Roma no Babylona
nihemotra voalazan’ ny Apokalypsy, ary nampidi-doza ny ainy ny fijoroany hanohitra ny
fahalotoany. Rehefa nitohy naharitra ela ny fanerena noho ny fanenjehana, dia nisy
nampandefitra ny finoany ary tsikelikely dia nampilefitra ireo foto-kevitra niavaka teo amin’
ny finoany, fa ny sasany kosa dia nitana mafy ny fahamarinana. Nandritra ireo andron’ ny
fahamaizinana sy ny fihemorana, dia nisy Vaudois izay nandà ny fahefan’ i Roma faratampony
sy nitsipaka ny fiankohofana tamin’ ny sary ho toy ny fanompoam-tsampy ary
nitandrina ny Sabata marina. Nitana ny finoany izy na dia teo amin’ ny tafiotra mafy
indrindran’ ny fanoherana aza. Na dia nandratra azy mafy aza ny lefon’ ireo andrian-dahy
tany Savoie ary na dia namaivay taminy aza ny antontan-kitain’ i Roma, dia nijoro tsy azo
nohozongozonina ho an’ ny Tenin’ Andriamanitra sy ny voninahiny izy.
Tany ambadik’ ireo fiarovana avo any an-tendrombohitra izay fialofana hatrizay ho an’
ny nenjehina sy ny nampahoriana, no nahitan’ ireo Vaudois toerana iafenana. Tao no
voatahiry hirehitra hatrany ny fahazavan’ ny fahamarinana teo anivon’ ny haizina tamin’ ny
Andro Antenantenany. Tao no nitazonan’ ny vavolombelon’ ny fahamarinana ny finoana
hatrizay, nandritra ny arivo taona.
Efa nanomana fitoerana masina miezinezina ho an’ ny vahoakany Andriamanitra, izay
nifanentana tamin’ ireo fahamarinana manankery nankinina taminy hotehiriziny.
Tandindon’ ny fahamarinan’ i Jehovah tsy miova ho an’ ireo olona mahatoky natao sesitany
ny tendrombohitra. Nasehony tamin’ ny zanany ireny tendron-kavoana manerinerina
toa tilikambo nisandratra teo amboniny tamin’ ny fiandrianana tsy miova ireny, ary
noresahiny taminy «Ilay tsy misy fiovaovana na aloka avy amin’ ny fihodinana», ary ny
Teniny maharitra sahala amin’ ny havoana mandrakizay. Andriamanitra no efa nampiioetra
mafy ny tendrombohitra sy nanohana azy tamin’ ny hery tsy misy sandry afa-tsy ny an’ Ilay
hery tsy hita fetra no afaka hanongotra azy amin’ ny fitoerany. Toy izany koa no
nampitoerany ny lalàny, izay fototry ny fanjakany any an-danitra sy etý an-tany. Mety
hikasi-tanana ny mpiara-belona aminy ny olona ka hanala ny ainy ; nefa toy ny hasarotry ny
hanongotan’ io tanana io ny tendrombohitra hatrany amin’ ny fotony, ka hanipy izany any
an-dranomasina, no tsy ahazoany’ manova foto-kevitra iray amin’ ny lalàn’ i Jehovah, na
hikosoka ny anankiray amin’ ireo teny fikasana natao ho an’ izay manao ny sitrapony.
41