Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Toko 39—Ny Andro Fahoriana
«Ary amin’ izany andro izany dia hitsangana Mikaela andriandehibe, izay mitsangana
hiaro ny zanaky ny firenenao; ary hisy andro fahoriana izay tsy hisy tahaka azy hatrizay
nisian’ ny firenena ka hatramin’ izany andro izany; ary amin’ izany dia ho afaka ny
firenenao, dia izay rehetra hita voasoratra ao amin’ ny boky»1 .
Rehefa hifarana ny hafatry ny anjely fahatelo, dia hitsahatra tsy hanao fifonana ho an’ ny
olo-meloka ety an-tany intsony ny famindrampon’ Andriamanitra. Efa vitan’ ny vahoakan’
Andriamanitra ny asany. Efa nandray ny «ranonorana farany» izy, dia ny «andro
famelombelomana avy amin’ ny fanatrehan’ ny Tompo», ka vonona hiatrika ny andro
fizahan-toetra manoloana azy izy. Hivezivezy haingana mampitohy ny lanitra sy ny tany ny
anjely. Hisy anjely avy ety an-tany hilaza fa vita ny asany ; efa nampiharina tamin’ izao
tontolo izao ny fisedrana farany, ary izay rehetra hita fa nahatoky tamin’ ny didin’
Andriamanitra dia efa nandray ny «tombokasen’ Andriamanitra velona». Amin’ izany dia
hajanon’ i Jesosy ny fanelanelanana ataony ao amin’ ny fitoerana masina any ambony.
Hanandratra ny tanany izy sady hiteny amin’ ny feo mahery hoe : «Vita», ary raha manala
ny satroboninahiny mba hitsaoka ireo tafiky ny anjely rehetra any an-danitra dia hanao izao
fanambarana manetriketrika izao Izy hoe : «Izay manao ny tsy marina, aoka mbola hanao ny
tsy marina ihany izy; ary izay maloto. aoka mbola hihamaloto ihany izy; ary izay marina
kosa, aoka mbola hanao ny marina ihany izy, ary izay masina, aoka mbola hihamasina ihany
izy»2. Efa voafetra ny ho anjaran’ ny tsirairay, na ho fiainana, na ho fahafatesana. Efa nanao
fanavotana ho an’ ny vahoakany Kristy ary nikosoka ny fahotany. Feno ny isan’ ny
mpanompony; «ny fanjakana sy ny fanapahana ary ny fahalehibiazan’ ny fanjakana rehetra
eto ambanin’ ny lanitra» dia efa madiva hatolotra ireo izay handova famonjena, ka hanjaka
ho Mpanjakan’ ny mpanjaka sy ho Tompon’ ny tompo i Jesosy.
Rehefa mivoaka avy ao amin’ ny fitoerana masina Izy, dia hisy haizina hanarona ny
mponina eto an-tany. Mandritra io fotoana mampangorohoro io, dia tsy maintsy hivelona eo
imason’ Andriamanitra masina tsy misy mpanelanelana ny marina. Efa nesorina ny fefy
nisakanana ny ratsy fanahy. ary hanampatra ny fahefany amin’ ny olona nikomy tsy nety
hibebaka hatramin’ ny farany i Satana. Mifarana ny faharipon’ Andriamanitra. Nitsipaka ny
famindrampony izao tontolo izao, nanamavo ny fitiavany sy nanitsakitsaka ny lalàny.
Nihoatra ny fetran’ ny fahasoavana ny ratsy fanahy ; efa niala ny Fanahin’ Andriamanitra,
izay nikirizana hotoherina. Tsy manana ny fahasoavan’ Andriamanitra ho fialofana izy ireo,
ka tsy misy miaro azy intsony amin’ ilay ratsy. Amin’ izay i Satana dia handentika ny
mponina eto an-tany ao amin’ ny fahoriana lehibe farany. Rehefa hitsahatra tsy hihazona
ireo rivotra masiakan’ ny filana ambany eo amin’ ny olombelona ny anjelin’ Andriamanitra,
dia hovahana izay rehetra mahatonga ny ady. Ho tratry ny faharavana mahatsiravina noho
izay nihatra tamin’ i Jerosalema fahiny ny tany manontolo.
Anjely anankiray ihany dia naharipaka ny lahimatoan’ i Egypta rehetra ka nahenipitarainana
ny tany manontolo. Rehefa nanota tamin’ Andriamanitra i Davida tamin’ ny
477