Leviathan dari Bangsa Bangsa_

fahamarinana maro voalazany. Ninoan’ ireo kristiana ireo ny mampaharitra mandrakizay ny
lalàn’ Andriamanitra ka nitandrina ny Sabatan’ ny-didy fahefatra izy. Nisy fiangonana
nitandrina io finoana sy io fomba io tany Afrika Afovoany sy tany amin’ ireo Armeniana
tany Asia.
Nefa ny Vaudois no nijoro indrindra tamin’ ireo izay niaritra ny fanitsakitsahana nataon’
ny fahefana papaly. Teo amin’ ny tany izay nanorenan’ ny fahefana papaly ny seza
fiandrianany indrindra, no nanoherana mafy indrindra ny fitaka sy ny toetra ratsiny. Nitana
ny fahaleovantenany nandritra ny taonjato maro ireo fiangonana tany Piémont ; nefa tamin’
ny farany dia tonga ny fotoana izay nanizingizinan’ i Roma ny hileferany. Rehefa niady
nanohitra ny toetrany loza be ny mpitarika ireo fiangonana ireo nefa tsy nahomby, dia
nanaiky tsy fidiny ny fahefana fara-tampony izay toa niankohofan’ izao tontolo izao
manontolo. Tao anefa ireo izay nandà tsy hilefitra amin’ ny fahefan’ ny papa na ny an’ ireo
mpitondra ambony. Nanapa-kevitra ny hitana ny fankatoavany an’ Andriamanitra izy sy ny
hitandrina ny fahadiovana sy ny fahatsoran’ ny finoany. Nisy ny fisarahana. Niala izao ireo
izay nifikitra tamin’ ny finoana taloha ; nisy nandao ny Alpes tanindrazany, ka lasa
nanainga ny fanevan’ ny fahamarinana tany an-tany hafa; ny sasany kosa nivady fialofana
tany amin’ ny hadilalana sy tany amin’ ireo vatolampy fiarovana mafy tany antendrombohitra,
ary tany no niarovany ny fahafahany hanompo an’ Andriamanitra.
Ny finoana izay notazonin’ ireo kristiana Vaudois sy nampianariny nandritra ny taonjato
maro dia nifanohitra mazava tamin’ ny fampianarana naroson’ i Roma. Nifototra tamin’ ny
Tenin’ Andriamanitra voasoratra. dia ny tena rafitry ny fivavahana kristiana ny finoany teo
amin’ ny fivavahana. Nefa ireo tantsaha tsotsotra, tao amin’ ny fialofany mangina,
tafasaraka tamin’ izao tontolo izao, ary voafatotra tamin’ ny asa mafy andavan’ andro teo
amin’ ny biby fiompiny sy ny tanimboalobony, dia tsy tonga samirery teo amin’ ny
fahamarinana mifanohitra amin’ ny foto-pinoany sy ny hevi-diso nentin’ ny fiangonana
mihemotra. Tsy finoana vao noraisiny ny finoany. Lova noraisiny avy tamin’ ny razany
izany. Niady ho an’ ny fiangonana apostolika izy. dia ilay «finoana» izay efa voatolotra
indray mandeha monja ho an’ ny olona masina.2 «Ilay fiangonana tany an-efitra», fa tsy ireo
ambaratongam-pahefana feno avonavona manjaka eo amin’ ny renivohitra iehiben’ izao
tontolo izao, no tena fiangonan’ i Kristy ; ilay mpitahiry ny haren-tsarobidin’ ny
fahamarinana izay nankinin’ Andriamanitra tamin’ ny vahoakany mba homena izao tontolo
izao.
Anisan’ ny antony lehibe indrindra izay nahatonga ny fisarahan’ ny fiangonana marina
tamin’ i Roma ny fankahalany ny Sabatan’ ny Baiboly. Araka ny nambaran’ ny
faminaniana, dia nazeran’ ny fahefana papaly teo amin’ ny tany ny fahamarinana.
Voahitsakitsaka tao amin’ ny vovoka ny lalàn’ Andriamanitra, fa nasandratra kosa ny lovantsofina
sy ny fomba amam-panaon’ ny olombelona. Vetivety dia voatery nanaja ny Alahady
ho andro masina ireo fiangonana teo amin’ ny fifehezan’ ny fahefana papaly. Voahodidin’
ireo hevi-diso sy finoanoam-poana ny zanak’ Andriamanitra, ka maro tamin’ izy ireo no
very hevitra indrindra, eny, na dia ny tena vahoakan’ Andriamanitra aza, ka sady nitandrina
40