Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Toko 4—Jiro Mamirapiratra
Tao anatin’ ny haizina nandrakotra ny tany nandritra ny fotoana lavabc nananan’ ny
papa fahefana fara-tampony, dia tsy nety ho faty tanteraka ny fahazavan’ ny fahamarinana.
Tamin’ ny fotoan’ andro rehetra dia nisy vavolombelona ho an’ Andriamanitra, dia olona
izay nankamamy ny finoany an’ i Kristy Ilay hany mpanalalana amin’ Andriamanitra sy ny
olombelona, ary nitana ny Baiboly ho hany fitsipiky ny fiainany sy manamasina ny Sabata
marina. Manao ahoana ny trosan’ izao tontolo izao amin’ ireny olona ireny, tsy ho fantatry
ny taranaka mifandimby na oviana na oviana izany. Nolazaina fa «heretika» izy ireo,
manaraka fampianarana tsy eken’ ny besinimaro, nomelohina avokoa ny fototry ny zavatra
ataony, nalaimbaraka ny toetra amam-panahiny, nofoanana ny zavatra nosoratany, nodisoina
na nanesorana. Nefa dia nijoro tsy azo nohozongozonina izy, ary nandritra ny taona
nifandimby dia nitàna ny finoany teo amin’ ny fahadiovany, toy ny lova masina ho an’ ny
taranaka mifandimby.
Ny tantaran’ ny vahoakan’ Andriamanitra mandritra ireo andro maizina izay nanaraka ny
fotoana nananan’ i Roma fahefana faratampony. dia voasoratra any an-danitra, nefa dia tsy
manana afatsy toerana kely eo amin’ ny tantara nosoratan’ ny olombelona izany. Tsy
ahitana porofo firy ny nisian’ izy ireo, afa-tsy ao amin’ ny fiampangana nataon’ ireo
mpanenjika azy. Tetika nataon’ i Roma ny nikosoka izay rehetra ahitana taratry ny
fifanoianana eo amin’ ny foto-pinoany sy ny didy navoakany. Nezahany ho ravana izay
rehetra tsy mifanaraka amin’ ny finoan’ ny besinimaro (heretika) na olona izany na zavatra
voasoratra. Ny teny manambara fisalasalana, na fanontaniana mikasika ireo foto-pinoana
momba ny fahefan’ ny papa, dia ampy hampidi-doza ny ain’ ny nanan-karena sy ny
mahantra, ny ambony sy ny ambany. Niezahan’ i Roma koa ny hanafoanana ny
fahatsiaroyana rehetra mirakitra ny fahasiahany tamin’ ireo olona nisara-kevitra taminy.
Namoaka didy ireo fivoriana fandinihan-draharaha fa hodorana ny boky sy ny soratra
mirakitra ny tantara toy izany. Talohan’ ny namoronana ny fanontam-printy dia mbola vitsy
ny boky sady nanana bika nahasarotra ny fitehirizana azy ; noho izany dia tsy nisy firy ny
zava-nisakana ireo irak’ i Roma hanatanterahany ny fikasany.
Tsy nisy fiangonana tao amin’ ny faritry ny fanapahan’ i Roma mba afaka nifaly
naharitra tamin’ ny fahafahany manaraka ny feon’ ny fieritreretany. Raha vantany vao
tafakatra ny fahefana papaly, dia naninjitra ny tanany mba hanapotika izay rehetra mandà ny
hanaiky ny fanjakany izy, koa nanao tohi-vakana ny fiangonana nilefitra teo ambanin’ ny
fanapahany.
Efa niorim-paka tany Angletera ny fivavahana kristiana nanana ny finoan’ ny kristiana
voalohany. Ny filazantsara izay noraisin’ ny mponina tany tamin’ ireo taonjato voalohany,
dia tsy voapentin’ ny fihemorana tao Roma tamin’ izay fotoana izay. Ny fanenjehan’ ireo
amperora mpanompo sampy, izay nitatra hatramin’ ireo moron-tsiraka lavitra ireo, no hany
fanomezana noraisin’ ireo fiangonana voalohany tany Angletera avy amin’ i Roma. Betsaka
ireo kristiana nandositra ny fanenjehana tany Angletera no nahita fialofana tany Ecosse ;
38