Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Ny Fiangonana Katolika Romana izay mampiray ny endriky ny fanompoan-tsampy sy
ny fivavahana Kristiana sy maneho ny toetr’ Andriamanitra amin’ ny endrika tsy izy. tahaka
ny fanompoantsampy ihany. dia nampiasa fomba feno fahasiahana sady maharikoriko tsy
latsak’ izany. Tamin’ ny andro nananan’ i Roma fahefana fara-tampony. dia nampiasa ireo
fitaovana fampijaliana izy hanerena ny olona hanaiky ny fampianarany. Tao ny antontankitay
fandoroana velona ho an’ izay tsy nety nilefitra teo anoloany. Teo ireo vonoan’ olona
sesehena ka tsy ho fantatra ny isany marina raha tsy amin’ ny andro fitsarana. Nodinihin’
ireo mpitondra ambony tamin’ ny fiangonana, teo ambany fitarihan’ i Satana tompony, izay
hamoronana fomba fampahoriana faran’ izay mafy nefa tsy hanapitra ny ain’ olona
ampijaliana. Imbetsakano naverimberina hatramin’ izay farany zakan’ olombelona ny
fampijaliana mandra-pilofiky ny nofo tsy hahatanty intsony, ka iarahabany ny fahafatesana
ho toy ny fahafahana mamy dia mamy.
Toy izany no anjaran’ ny mpanohitra an’ i Roma. Ho an’ ireo mpanaraka azy kosa dia
tao ny fifehezana tamin’ ny alalan’ ny kapoka karavasy, ny hanoanana mila hahafaty, ny
fampijaliana ny tena tamin’ ny fomba rehetra tratry ny saina sy mankarary fo. Mba
hahazoany antoka ny fankasitrahan’ ny Lanitra, dia nandika ny lalàn’ Andriamanitra mifehy
ny zava-boahary ireo mpanao asa fivalozana (penitansy). Nampianarina izy hanapaka ireo
fatorana nataon’ Andriamanitra hitondra fitahiana sy fifaliana ho an’ ny olona mandritra ny
fivahiniany etý an-tany. Olona an-tapitrisany no mandry ao am-pasana rehefa avy nandany
ny fiainany tamin’ ny fiezahana very maina foana hampilefitra ny fitiavany voajanahary,
hanafoana ho toy ny mahatezitra an’ Andriamanitra ny eritreritra sy ny fihetsehampo rehetra
mitory firaisam-po amin’ ny olona tahaka ny tena.
Raha tiantsika ny hahalala ny halozana niniana nasehon’ i Satana mandritra ny taonjato
maro, tsy teo anivon’ ireo izay tsy mbola nandre na oviana na oviana ny amin’
Andriamanitra tsy akory, fa tao amin’ ny foiben’ ny fiangonana Kristiana sy nanerana ny
tany nielezany, dia ampy ho antsika ny hanara-maso ny tantaran’ ny Romanisma. Tamin’ ny
alalan’ io rafitra goavana nenti-namitaka io no nahatontosan’ ilay andrianan’ ny ratsy ny
fikasany hanala baraka an’ Andriamanitra sy hampitondra faisana ny olona. Ary rehefa
hitantsika ny fahombiazany tamin’ ny fanovany endrika sy ny nanatanterahany ny asany
tamin’ ny alalan’ ireo mpitondra ny fiangonana, dia mety ho azontsika mazava kokoa ny
antony nahatonga azy hankahala fatratra ny Baiboly toy izany. Raha vakina io Boky io, dia
hiharihary ny famindrampo sy ny fitiavan’ Andriamanitra; ho hita fa tsy nametraka ireny
enta-mavesatra ireny tamin’ ny olona Izy. Ny hany angatahiny dia fo torotoro sy
mangorakoraka, toe-tsaina feno fanetren-tena, vonona ny hankatò. Kristy dia tsy nanome
ohatra tao amin’ ny fiainany fa tokony hihiboka ao anaty rindrina efatry ny monastera ny
olona mba hahavonona azy ho any an-danitra. Na oviana na oviana Izy dia tsy nampianatra
fa tokony hototofana tsy hahazo hipoitra ny fitiavana sy ny fangorahana ny hafa. Niboiboika
avy tao am-pon’ ny Mpamonjy ny fitiavana. Arakaraka ny hanatonan’ ny olona ny
fahatanterahany ara-panahy, no mampaharanitra ny fahatsiarovany ka mampahatsilo azy
amin’ ny fahatsapany ny fahotana, ary mahalalina kokoa ny fangorahany an’ izay tra-
442