Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Fanazimbazimbana sahisahy loatra izany ! Fanambaniana mahamenatra ny fahendrena sy ny
fahamarinan’ Andriamanitra !
Ny laha-kevitra momba ny tsy fahafatesan’ ny fanahy dia anisan’ ireo fampianaran-diso
izay nindramin’ i Roma tamin’ ny fanompoan-tsampy, ka nampidiriny tamin’ ny fivavahana
Kristiana Nosokajin’ i Martin Lotera izy io ho anisan’ ireo angano mahatsiravina izay
anisan’ ny antontam-pakon’ i Roma» — E. Petavel, The Problem of Immortality, p. 255.
Raha namakafaka ny amin’ ny tenin’ i Solomona ao amin’ ny Mpitoriteny ity Mpanavao
fivavahana, izay milaza fa ny maty tsy mahalala na inona na inona, dia hoy izy : «Andininy
iray koa io izay milaza fa tsy manana fahatsiarovana na inona na inona ny maty. Tsy misy
asa, na hevitra, na fahalalana. na fahendrena any, hoy izy. Noheverin’ i Solomona izany fa
matory ny maty, ka tsy mahatsapa na inona na inona mihitsy. Satria mandry ao ny maty, tsy
manisa na andro na taona, nefa rehefa hifoha izy dia ho tsapany fa zara raha natory iray
minitra monja». — Martin Lotera,Exposition of Solomon’s Booke Called Ecclesiastes, p.
152.
Tsy misy ahitana teny mihitsy ao amin’ ny Soratra Masina fa amin’ ny fahafatesana no
andraisan’ ny tsara fanahy ny valisoany na ny ratsy fanahy ny famaizana azy. Tsy namela
fanomezan-toky toy izany ny patriarka sy ny mpaminany. Tsy nanao teny indraim-bava
akory ny amin’ izany i Kristy sy ny apostoliny. Ny Baiboly dia mampianatra mazava fa tsy
mandeha avy hatrany any an-danitra ny maty. Aseho ao fa matory izy ireo mandrapahatongan’
ny fitsanganana amin’ ny maty :1 Tesaloniana 4:14; Joba 14:10-12. Amin’ ny
andro izay mampivaha ny kofehy volafotsy, ary mahavaky ny lovia volamena (Mpitoriteny
12:6) no mahalevona ny fisainan’ ny olona. Mangina tsy miteny ireo izay mandeha midina
any am-pasana. Tsy misy na inona na inona intsony fantany ny amin’ izay atao etý ambanin’
ny masoandro hoy Joba ao amin’ ny Joba 14 : 21. Fitsaharana feno fahasambarana ho an’ ny
marina efa sasatra izany ! na fohy na lava ny fotoana, dia indray mipi-maso monja ho azy.
Matory izy ; hofohazin’ ny trompetran’ Andriamanitra ho amin’ ny fiainana mandrakizay be
voninahitra izy. «Fa hotsofina ny trompetra, ary ny maty hatsangana tsy ho lo intsony. . . fa
rehefa mitafy ny tsi-fahalovana ity mety lo ity, ary mitafy ny tsi-fahafatesana ity mety maty
ity, dia ho tanteraka ny teny voasoratra hoe : «My fahafatesana noresena ka levona»44.
Rehefa antsoina hifoha avy amin’ ny torimasony lalina izy dia miverina eo amin’ izay
nijanonany ny eritreriny. Ny zavatra farany tsapany dia ny fanaintainana noho ny
fahafatesana, ny eritreritra farany dia izy lavo ambanin’ ny fahefan’ ny fasana. Rehefa
hitsangana avy ao am-pasana izy, ny eritreriny feno fifaliana voalohany indrindra, dia
hanakoako amin’ ilay anisom-pandresena manao hoe : «Ry fahafatesana ô, aiza ny
fandresenao? Ry fahafatesana ò, aiza ny fanindronanao? 45
Fahamarinana izay mampahery indrindra sy sarobidy tokoa ho an’ ny mpanaraka an’ i
Kristy tsirairay ny amin’ ny asa fanompoana ataon’ ireo anjely masina araka ny aseho ao
amin’ ny Soratra Masina. Saingy nanjary maizina sy niova tanteraka ny fampianaran’ ny
Baiboly momba izany ho vokatry ny teolojia eken’ ny besinimaso. Ny foto-pinoana momba
ny tsy fahafatesan’ ny fanahy rahateo, izay nindramina tamin’ ny voalohany tamin’ ny
418