Leviathan dari Bangsa Bangsa_

ny saina mandanjalanja, sy amin’ izay tsapantsika momba ny mahaolombelona. Araka ny
finoan’ ny besinimaro, ireo voavotra any andanitra dia mahafantatra izay rehetra miseho eto
an-tany, ary indrindra ny momba ny fiainan’ ireo sakaiza izay nilaozany. Nefa ahoana moa
no hahasambatra ny maty raha mahafantatra ny zavatsarotra manjo ny velona izy, raha
manatri-maso ny fahotana ataon’ ny olon-tiany, raha mahita azy ireo miaritra izao fahoriana
rehetra izao, ny fahadisoam-panantenana, sy ny tebitebin-tsaina rehetra eo amin’ ny
fiainana? Fahasambaran’ ny lanitra manao ahoana no ho voatsapan’ ireo izay mihalohalo
eny ambonin’ ireo sakaizany eto ambonin’ ny tany ? Ary tena mampikomy tsotra izao ny
finoana fa raha vantany vao miala ny fofon’ ain’ ny ratsy fanahy dia mankany amin’ ny
lelafon’ ny helo ny fanahiny ! Toy inona ny faharariampanahy tokony hihatra amin’ ireo
izay mahita ny sakaizany tsy vonona lasa any am-pasana, ka hiditra ao amin’ ny fahoriana
sy ny fahotana mandrakizay ! Maro no lasa adala noho io eritreritra mampahory saina loatra
io.
Inona no lazain’ ny Soratra Masina ny amin’ ireny zavatra ireny? Ambaran’ i Davida fa
tsy manana fahatsiarovana ny olona ao amin’ ny fahafatesana. «Miala ny fofon’ ainy, ka
miverina ho amin’ ny taniny izy, ary amin’ izay indrindra no hahafoanan’ ny fikasany»32.
Solomona dia nanao fanambarana toy izany koa: «Fa fantatry ny velona fa ho faty izy ; fa
ny maty kosa tsy mba mahalala na inona na inona», «na ny fitiavany, na ny fankahalany, na
ny fialonany, dia samy efa levona ela sady tsy manana anjara intsony mandrakizay amin’
izay atao atý ambanin’ ny masoandro izy», «tsy misy asa, na hevitra, na fahalalana, na
fahendrena, any amin’ ny fiainan-tsihita izay alehanao» 33.
Rehefa nalavaina dimy ambinifolo taona ny fiainan’ i Hezekia, ho valin’ ny fivavahany,
dia nanao teny fiderana an’ Andriamanitra ilay mpanjaka feno fankasitrahana noho ny
famindrampo lehibe nasehony taminy. Lazainy ao amin’ ity tononkalo ity ny anton’ ny
fifaliany : «Fa ny fiairian-tsi-hita tsy mba mahasaotra Anao ; fa izay midina any an-davaka
dia tsy mahazo manantena ny fahamarinanao. Ny velona dia ny velona ihany no hidera
anao, tahaka izao anio izao»34 . Ny teolojia maro mpanaraka dia mampiseho ny olomarina
maty efa any an-danitra, taflditra ao amin’ ny fahasambarana ary midera ho mandrakizay
an’ Andriamanitra ; fa Hezekia kosa dia tsy nahita izany voninahitra izany ho azo antenaina
eo amin’ ny fahafatesana. Mifanaraka amin’ ny teniny ny fanambarana nataon’ ny mpanao
Salamo hoe : «Fa tsy misy fahatsiarovana Anao any amin’ ny fahafatesana, any amin’ ny
fiainan-tsi-hita, iza no hidera Anao?» «Ny maty tsy mba hidera an’ i Jehovah, na izay
midina any amin’ ny mangingina»35.
Tamin’ ny andro Pentekosta dia nilaza i Petera ny amin’ i Davida patriarka, «fa efa maty
izy ka nalevina koa, ary ny fasany eto amintsika mandraka androany». «Fa tsy Davida no
niakatra tany andanitra»36. Ny fijanonan’ i Davida ao am-pasana mandra-pahatongan’ ny
fitsanganana amin’ ny maty dia manaporofo fa tsy mankany an-danitra ny olo-marina rehefa
maty. Tsy misy afa-tsy amin’ ny alalan’ ny fitsanganana amin’ ny maty ihany, ary noho ny
nitsanganan’ i Kristy, no hahazoan’ i Davida hipetraka eo an-kavanan’ Andriamanitra amin’
ny farany.
415