Leviathan dari Bangsa Bangsa_

kijanona eo amin’ ny voavotra avy eo amin’ ny tavan’ Ilay mipetraka eo amin’ ny seza
fiandrianana. Mipetraka ny fanontaniana : Moa ve azon’ ireo izay manana fo feno
fankahalana an’ Andriamanitra sy ny fahamarinana ary ny fahamasinana atao ny hifangaro
amin’ ireo vahoakan’ ny lanitra ka hiara-mihira hira fiderana aminy ? Ho tantiny ve ny
voninahitr’ Andriamanitra sy ny an’ ny Zanak’ Ondry ? Tsia, tsia ; nomena taompahasoavana
maro izy mba hamolavolany toetra mendrika ny lanitra ; nefa tsy nanazatra ny
sainy mihitsy ho tia ny fahadiovam-po izy ; tsy nianatra na oviana na oviana ny fomba
fitenin’ ny lanitra, ary ankehitriny dia efa diso aoriana loatra. Nahatonga azy tsy ho afaka
honina any an-danitra ny fiainana nikomiany tamin’ Andriamanitra. Ho fampahoriana ho
azy ireo ny fahadiovan’ ny any sy ny fahamasinany ary ny fiadanany ;ho afo mandevona
azy ny voninahitr’ Andriamanitra. Haniry mafy ny handositra io toerana masina io izy.
Horaisiny amim-pifaliana ny fandringanana, mba hiafenany amin’ ny tavan’ Ilay maty
hanavotra azy. Ny safidin’ ny ratsy fanahy ihany no nametra izay ho anjarany. Mifanaraka
amin’ ny sitrapony ny fandavana tsy hidirany any an-danitra, ary fanehoana ny
fahamarinana sy ny famindrampon’ Andriamanitra.
Tahaka ny ranobe tamin’ ny Safo-drano, ny afo amin’ ilay andro lehibe dia manambara
ny didim-pitsaran’ Andriamanitra fa tsy azo sitranina ny ratsy fanahy. Tsy manana toetsaina
hilefitra amin’ ny fahefan’ Andriamanitra izy. Nozariny hikomy ny sitrapony ary
rehefa mby amin’ ny fiafaran’ ny fiainana, dia diso aoriana loatra ny hanodinana ny fizotry
ny sainy ho amin’ ny lalàna mifanohitra amin’ izay nizorany, diso aoriana loatra ny hiala
amin’ ny fandikandalàna ka hifindra ho amin’ ny fankatoavana, amin’ ny fankahalana ho
amin’ ny fitiavana.
Raha niaro ny ain’ i Kaina mpamono olona Andriamanitra, dia nanome ohatra ho an’
izao tontolo izao Izy ny amin’ ny ho vokatra famelana ny mpanota hanohy ny faharatsiany
tsy misy lamboridy. Maro ny olona voataona hanota ho vokatry ny asa manginan’ ny
fampianaran’ i Kaina sy ny ohatra nomeny, mandrapahatongan’ ny «faharatsiana ho be
tambonin’ ny tany» ka izay fisainana rehetra avy amin’ ny fony dia ratsy ihany mandritra ny
andro. «Ary simba ny tany teo anatrehan’ Andriamanitra sady henidoza»24.
Noho ny famindrampony tamin’ izao tontolo izao, dia nofongoran’ Andriamanitra ireo
ratsy fanahy teto an-tany tamin’ ny andron’ i Noa. Noho ny famindrampony dia naringany
ireo olo-maloto fiaina nipetraka tao Sodoma. Ny hery hampiasain’ i Satana no ahazoan’ ny
mpanao ratsy fankasitrahana sy fiderana ary amin’ izany fomba izany dia itaomany tsy ankijanona
ny hafa hikomy. Toy izany tamin’ ny andron’ i Kaina sy tamin’ andron’ i Noa, ary
tamin’ ny andron’ i Abrahama sy Lota ; toy izany koa amin’ izao androntsika izao. Noho ny
famindrampon’ Andriamanitra ho an’ izao rehetra izao no handringanan’ Andriamanitra
amin’ ny farany ireo izay nandà ny fahasoavany.
«Fa fahafatesana no tambin’ ny ota ; ary fiainana mandrakizay no fanomezampahasoavana
avy amin’ Andriamanitra ao amin’ i Kristy Jesosy Tompontsika» 25. Raha
lova ho an’ ny olo-marina ny fiainana, dia fahafatesana kosa no anjaran’ ny ratsy fanahy.
413