Leviathan dari Bangsa Bangsa_

nampanjaka ny hevidiso sy ny finoanoam-poana, ary toa foana tsy teto an-tany ny
fivavahana marina. Very tsy teo imaso intsony ny filazantsara, fa nampitomboina kosa ireo
fombafomba-pivavahana, ka novesarana fitakiana henjana ny vahoaka.
Tsy nampianarina hihevitra ny pupa ho mpanelanelana fotsiny izy. fa nampianarina koa
izy hatoky ny asan’ ny tenany ho avotra ho amin’ ny fahotana. Ny fivahinianana masina any
an-tany lavitra, ny fivavahana amin’ ny «relika», ny fananganana fiangonana, toerana
masina sy alitara, ny fandoavana vola be ho an’ ny fiangonana — ireo asa ireo sy ny maro
hafa toy izany, dia natambatra mba hampitonena ny fahatezeran’ Andriamanitra na mba
hahazoana ny fankasitrahany ; fa Andriamanitra angaha tahaka ny olombelona, ka ho tezitra
amin’ ny tsinontsinona, na hotonena amin’ ny fanomezana na ny asa fivaiozana!
Nanjaka ny haratsiana; eny na dia teo amin’ ireo mpitarika tao amin’ ny Fiangonan’ i
Roma aza, ary nihamafy sy nitombo hatrany koa ny heriny. Teo amin’ ny fiafaran’ ny
taonjato fahavalo, dia nitompo teny ireo mpanaraka ny papa nilaza fa tamin’ ireo taona
voalohany nisian’ ny fiangonana, dia efa nanana ny fahefana arapanahy izay tanany
ankchitriny ireo evekan’ i Roma. Mba hampitoetra izany teny nitompoany izany, dia tsy
maintsy nisy fomba nampiasaina mba hanome endri-pahefana an’ izany ; ary ilay rain’ ny
lainga dia vonombonona cry hanome ny sosokeviny. Namorona antontan-taratasy izay hatao
hoe rakitry ny ela ny relijiozy. Nisy didy navoakan’ ny fivoriana fandinihan-draharaha tsy
mbola noresahina mihitsy hatrizay, nanambara ny maha-manerana an’ izao tontolo izao ny
fahefan’ ny papa hatramin’ ny andro tany aloha ela indrindra tany. Ary ny fiangonana iray
izay efa nandà ny fahamarinana dia mandray amim-paharisihana tokoa ireo fitaka ireo.(jereo
Fanampiny)
Ireo olom-bitsy mahatoky izay mpanorina tamin’ ny tena fanorenana marina11, dia very
hevitra sy voasembatsembana raha nanakantsakana ny asany ny fakofakon-kevitry ny
fampianaran-diso. Tahaka ireo nanorina ny mandan’ i Jerosalema tamin’ ny andron’ i
Nehemia. dia nisy vonona ny hilaza hoe: «Mihena ny herin’ ny mpitondra cntana. ary be ny
korontam-bato sy ny tany ; ka dia tsy mahanfitra izahay»12.
Sasatry ny miady mandrakariva amin’ ny fanenjehana, ny hosoka. ny heloka sy ny zavamisakana
hafa rehetra izay noforonin’ i Satana hanakana ny fandrosoany ny Sasany tamin’
ireo nijanona ho mpanorina mahatoky ka nanjary kivy ; ary noho ny fitiavany
fandriampahalemana sy antoka ho an’ ny fananany sy ny ainy, dia niverin ilalana izy ka
niala tamin’ ny fanorenana marina. Ny hafa kosa, tsy niraika tamin’ ny fanoheran’ ny
fahavalony dia nilaza tsy tamintahotra hoe:«Aza matahotra azy hianareo, ny Tompo lehibe
sy mahatahotra no tsarovy»13, koa dia notohitany ny asa, samy nanao ny sabany teny
ampisikinany avy14.
Io toe-tsaina feno fankahalana sy fanoherana ny fahamarinana io ihany no nanetsika ny
fahavalon’ Andriamanitra tamin’ ny totoana rehetra, ary toe-tsaina mahatoky sy miambina
no angatahin’ Andria-manitra koa mba hananan’ ny mpanompony. Azo ampiharina amin’
ireo mpanaraka an’ i Kristy atý amin’ ny andro farany ny teny nataony tamin’ ireo
34