Leviathan dari Bangsa Bangsa_

afo sy solifara ao amin’ ny helo mirehitra mandrakizay ny maty ratsy fanahy; fa ho tambin’
ny fahotana nataony nandritra ny fiainana fohy nivelomany teto an-tany dia hiaritra
fampijaliana izy ireo raha mbola velona koa Andriamanitra. Io fampianaram-pinoana io
anefa dia nampianarina hatraiza hatraiza ary mbola tafiditra ao amin’ ny fanekem-pinoana
kristiana maro. Hoy ny manam-pahaizana ngezalahy iray momba ny teolojia :
«Hampitombo ny fahasambaran’ ny olomasina mandrakizay ny fahitana ny fampijaliana ao
amin’ ny helo. Rehefa hitan’ izy ireo ny hafa izay tahaka azy ihany sy nateraka teo amin’ ny
toe-javatra mitovy tamin’ ny niterahana azy ihany, kanefa latsaka lalina ao anaty fahoriana
toy izany, fa izy kosa omem-boninahitra, dia mainka hahatsiaro sambatsambatra ery izy».
Ary hoy koa ity anankiray : «Raha mbola mihatra mandrakizay amin’ ireo fanaky ny
fahatezerana ny didy fanamelohana, ny setroky ny fijaliany kosa dia hiakatra mandrakizay
mandrakizay eo imason’ ireo fanaky ny famindrampo, izay tsy mba manana anjara amin’
izay manjo an’ ireo olona fadiranovana ireo, fa kosa hiteny hoe : Amen, haleloia! derao ny
Tompo !»
Aiza, ao amin’ ireo takilan’ ny tenin’ Andriamanitra, no ahitana ny fampianarana toy
izany ? Moa ve ho foana tsy hisy intsony ao amin’ ireo voavonjy any an-danitra ny fo antra
sy feno fangorahana, eny, fa na dia ny fihetseham-po maha-olombelona fotsiny aza ? Moa
ve hatakaiozana ny tsy firaharahana ny fanaintainana izany, na ny fahasiahan’ ny olon-dia ?
Tsia, sanatria ; tsy izany no fampianaran’ ny Bokin’ Andriamanitra. Ireo izay mampiseho ny
fomba fijery voalazan’ ny teny etsy aloha dia mety ho olona ambony fahalalana na tso-po
koa aza, saingy voafitaky ny fampianaran-dison’ i Satana izy. Tarihiny izy ireo handika
vilana ireo teny mahery vaika ao amin’ Soratra Masina, ka haroany ngidy sy haratsiana
mifanaraka amin’ ny toetrany fa tsy amin’ ny an’ ny Mpahary antsika ireo fitenenana ireo.
«Raha velona koa Aho, hoy Jehovah Tompo, dia tsy sitrako ny hahafatesan’ ny ratsy
fanahy, fa ny hialan’ ny ratsy fanahy amin’ ny lalany, mba ho velona izy. Mialà, mialà
amin’ ny lalan-dratsinareo, fa nahoana moa no te-ho faty ianareo ?»9
Inona no tombon-tsoa ho an’ Andriamanitra raha ekentsika fa finaritra eo am-pijerena ny
fampijaliana tsy misy farany Izy ; fà ravoravo Izy eo am-pandrenesana ny toloko sy ny
kiakiaka ary ny fitenenan-dratsy ataon’ ireo olona mijaly hazoniny ao amin’ ny lelafon’ ny
helo ? Mety ho mozika eo an-tsofin’ Ilay Fitiavana Mandrakizay ve ireny feo mahatsiravina
ireny ? Antitranterina fa mampiseho ny fankahalan’ Andriamanitra ny fahotana izay zavatra
ratsy manimba ny fiadanana sy filaminana eto amin’ izao rehetra izao ny fampiharany
fampijaliana tsy misy fiafarana amin’ ny ratsy fanahy. Fitenenan-dratsy mahatahotra loatra
atao amin’ Andriamanitra izany ! Toy ny milaza fa ny fankahalan’ Andriamanitra ny
fahotana no antony hampaharetany azy ho mandrakizay. Satria, araka ny fampianaran’ ireo
teolojiana ireo, ny fampijaliana tsy ankiato ary tsy misy fanantenana famindrampo dia
mampisafoaka ireo olona ratsy fanahy tratran’ izany, ka rehefa mandraraka ny haromotany
amin’ ny teny fanozonana sy fitenenan-dratsy an’ Andriamanitra izy, dia mampitombo
hatrany hatrany mandritra ny mandrakizay ny vesatry ny helony. Tsy mampisandratra ny
407