Leviathan dari Bangsa Bangsa_

andron’ i Paoly aza. Taiza ary oviana Jehovah no nanangana io zanaky ny fahefana papaly
io? Antony misy lanjany inona no najoro anohanana ny fanovana izay tsy ankatoavin’ ny
Soratra Masina?
Tafatsangana ary mafy orina tsara ny fahefana papaly tamin’ ny taonjato fahenina. Tao
amin’ ny tanànan’ ny amperora no notendrena hisy ny foiben’ ny fanjakany, ary ilay
evekan’ i Roma no nekena ho lohan’ ny fiangonana manontolo. Nanome toerana ny
fahefana papaly ny fanompoam-tsampy. Nomen’ ilay dragona an’ ilay bibidia «ny heriny sy
ny seza fiandrianany ary ny fahefana lehibe»7 (jereo Fanampiny). Manomboka izao ny
fampahoriana 1260 taona voalazan’ ireo faminanian’ i Daniela sy ny Apokalypsy8. Voatery
nisafidy ny kristiana ny hampandefitra ny toetrany mahatoky ka hanaiky ireo fombampivavahana
sy fanompoam-pivavahana nataon’ ny papa, na hitaritarika ny fiainany any amponja,
na hiaritra fahafatesana hosamahana amin’ ny kodiarana na hodorana, na tapahindoha.
Tanteraka izany ny tenin’ i Jesosy manao hoe : «Ary hatolotry ny ray sy ny reny sy ny
rahalahy ary ny havana aman-tsakaiza hianareo, ka ny sasany aminareo dia hovonoiny. Ary
ho halan’ ny olona rehetra hianareo noho ny anarako»9. Nibosesika niha-masiaka mihoatra
noho tamin’ ny lasa rehetra tany, tamin’ ny olona mahatoky ny fanenjehana ka nanjary
toeram-piadiana midadasika izao tontolo izao. Nandritra ny an-jato taona maro dia
nitokantokana sy niafinafina ny fiangonana mba hahitany fialofana. Hoy ny mpaminany :
«Ary ravehivavy kosa nandositra nankany an-efitra, izay nisy fitoerana namboarin’
Andriamanitra, mba hovelomina any enim-polo amby roan-jato amby arivo andro izy»10.
Ny fiakaran’ ny fiangonan’ i Roma eo amin’ ny fahefany no manamarika ny
fiantombohan’ ny Andro Antenantenany rakotra haizina. Arakaraka ny nitomboan’ ny
heriny no nampikitroka ny haizina. Nalàna tamin’ i Kristy, Ilay tena fanorenana ny finoana
ka nafindra tamin’ ny papan’ i Roma. Tsy natoky ny Zanak’ Andriamanitra ny olona mba
ahazoany famelan-keloka sy fiainana mandrakizay, fa ny papa, ary ny pretra sy ny eveka
izay nomen’ ny papa fahefana no nojereny. Nampianarina ny olona fa ny papa no
mpanelanelana ho azy eto an-tany ary tsy misy afaka manatona an’ Andriamanitra raha tsy
amin’ ny alalany;ary mihoatra noho izany, dia nampianarina azy fa mitana ny toeran’
Andriamanitra izy, ka noho izany dia mazava fa tsy maintsy hankatoavina. Ny tsy
fankatoavana kely foana ny sitrapony dia ampy hahatonga famaizana mafy indrindra hihatra
amin’ ny vatana sy ny fanahin’ ny mpandika lalàna. Toy izany no nahavoatarika ny sain’ ny
olona hiala amin’ Andriamanitra ka hitodika amin’ ny olombelona azo kianina, mety diso
hevitra ary lozabe, eny, mihoatra noho izany, nitodika eny amin’ ilay andrianan’ ny haizina
mihitsy izay nampiasa ny fahefany tamin’ ny alalan’ izy ireny. Nosaronana fitafian’ ny
fahamasinana ny fahotana. Rehefa nofoanana ny Soratra Masina ka nanjary nihevitra ny
tenany ho fara-tampony ny olona, dia tsy misy afa-tsy fanambakana na fitaka sy heloka
mahamenatra no hita. Rehefa nasandratra ny lalàn’ olombelona sy ny lovan-tsofina, dia
niseho ny fahalotoana izay tsy maintsy vokatry ny fampihatahana ny lalàn’ Andriamanitra.
Andro feno ioza ho an’ ny fiangonan’ i Kristy ireo. Vitsy tokoa ireo mpitondra faneva
mahatoky. Na dia tsy tapaka vavolombelona aza ny fahamarinana. dia nisy fotoana izay toa
33