Leviathan dari Bangsa Bangsa_

masoandro, ary nomen’ ny kristiana voninahitra ; tetika nataon’ ny amperora izany mba
hampiraisana ny mpanaraka ireo fotoam-pivavahanu roa ireo izay nifanipaka. Ny
namporisika azy hanao izany dia ireo evekan’ ny fiangonana, izay feno hambom-po sy
hetahetampahefana ka nahatsinjo fa raha andro iray ihany no tandreman’ ny kristiana sy ny
jentilisa. dia hitombo ny faneken’ ny mpanompo sampy ny fivavahana kristiana
ivelambelany fotsiny, ary amin’ izany dia handroso hery sy voninahitra ny fiangonana.
Betsaka ny kristiana natahotra an’ Andriamanitra no voatarika hihevitra fa misy ampahany
fahamasinana ihany eo amin’ ny Alahady, nefa dia mbola tsy latsaka noho izany koa ny
fiheverany ny Sabata ho andro masin’ i Jehovah ka notandremany izany ho fankatoavana ny
didy fahefatra.
Tsy mbola nahatanteraka ny asany anefa ilay mpamitaka raindahany. Nanapa-kevitra izy
fa hanangona izao tontolo izao kristiana ho ambanin’ ny fanevany sy hampiasa ny fahefany
amin’ ny alalan’ ilay lehilahy mirehareha fatratra, lefiny, dia ny pupu izay nilaza ny tenany
ho solontenan’ i Kristy. Tamin’ ny alalan’ ny mpanompo sampy tsy tena niova fo, tamin’ ny
alalan’ ny eveka be hambom-po, ary tamin’ ny alalun’ ny olom-piangonuna tia an’ izao
tontolo izao no nanatanterahany ny fikasany. Nisy fivoriambe fandinihan-draharaha natao
tsindraindray, izay nanasana ireo olona ambony ao amin’ ny fiangonana avy amin’ ny. tany
manontolo.
Saiky isaky ny fivorianadia nahen-danja hatrany ny Sabata izay naorin’ Andriamanitra,
fa nasandratra araka izany kosa ny Alahady. Tamin’izany zomba izany no nahatonga an’
ilay androm-piravoravoan’ ny mpanompo sampy ho nohajaina toy ny naorin’ Andriamanitra
moty. faràny, ary ny Sabatan’ ny Baiboly kosa dia nolazaina fa sisa tayety tamin’ ny fomba
Jiosy ka voaozona izay mitandrina izany.1’
Nahomby ilay mpihemotra lehibe tamin’ ny nanandratany ny tenany «ho ambony noho
izay rehetra atao hoc Andriamanitra, na izay ivavahana» 6. Sahy nanova ny didy eo amin’
ny lalàn’ Andria-manitra izy izay tsy azo lavina fa misarika ny sain’ ny olombelona rehetra
ho amin’ Ilay Andriamanitra velona sy marina. Ao amin’ ny didy fahefatra, dia aseho ho
Mpahary ny lanitra sy ny tany Andria-manitra, ary izany no mampiavaka Azy amin’ ny
andriamanitra sandoka rehetra. Ho fahatsiarovana ny asan’ ny famoronana no nanamasinana
ny andro fahafito ho andro fitsaharana ho an’ ny olona. Notendrena izany mba hitazonana
ao an-tsain’ ny olona mandrakariva Ilay Andriamanitra velona Izay niavian’ ny manan’ aina
rehetra, Ilay mendrika hohajaina sy ivavahana. Miezaka i Satana hanodina ny olona tsy
hanaiky an’ Andriamanitra, sy tsy hankatò ny lalàny ; noho izany dia ilay didy manondro
an’ Andriamanitra ho Mpamorona no nifantohan’ ny fiezahany amin’ ny fomba manokana.
Ankehitriny dia manantitrantitra ny Protestanta fa ny nitsanganan’ i Kristy tamin’ ny
maty tamin’ ny Alahady no nahatonga izany ho Sabata kristiana. Tsy misy porofo avy amin’
ny Soratra Masina anefa. Tsy nanome voninahitra toy izany io andro io na Kristy na ny
Apostoly. Ny nahatonga ny fitandremana ny Alahady ho fomba kristiana dia avy amin’ ny
«zava-miafin’ ny tsi-fankatoavandalàna»6 izay efa nanomboka ny asany, na dia tamin’ ny
32