Leviathan dari Bangsa Bangsa_

mahazo matoky isika fa hiaro antsika Andriamanitra ; nefa raha minia mankahatra ny
fakam-panahy isika, dia ho lavo, na ho ela na ho haingana.
Matetika no mahomby tokoa ny mpaka fanahy amin’ ny alalan’ ireo izay tsy ampoizina
indrindra fa eo ambanin’ ny fifehezany. Ny olona manan-talenta sy nahita fianarana dia
deraina sy ankalazaina, toy ny afaka hanonitra ny tsy fisian’ ny fahatahorana an’
Andriamanitra ery ireny toetra ireny, na hahatonga ny olona hankasitrahan’ Andriamanitra.
Ny talenta sy ny fahaizana, amin’ ny maha-izy azy, dia fanomezan’ Andriamanitra ;nefa
raha atao solon’ ny fitiavambavaka ireny, ka tsy hampanakaiky ny fanahy amin’
Andriamanitra fa mampanalavitra ny tena Aminy, amin’ izay dia manjary ozona sy fandrika.
Misy hevitra manjaka amin’ ny maro milaza fa izay rehetra manana endrika ho araka ny
fahalalam-pomba na ny fahaizamiaina dia tsy maintsy mifanaraka amin’ i Kristy raha
dinihina. Tsy mbola nisy fahadisoan-kevitra goavana toy izany. Ny toetra soa toy ireny dia
tokony handravaka ny toe-panahin’ ny Kristiana, satria manan-kery lehibe miasa mangina
hanohana ny fivavahana marina izany ;nefa tsy maintsy ho voatolotra ho an’ Andriamanitra,
raha tsy izany dia hanjary hery ho an’ ny ratsy koa. Betsaka ny olona be fahalalana aratsaina
sy manana fomba mahasarika no tsy hietry hanao izay heverin’ ny maro fa asa
maloto, nefa tsy inona izany fa fitaovana voalambolambo tsara eo am-pelatanan’ i Satana
fotsiny ihany. Ny toetra manodoka sy mamitaka izay hery miasa mangina avy aminy sy ny
ohatra omeny dia hahatonga azy ho fahavalo mampidi-doza ho an’ ny asan’ i Kristy noho
ireo bado sy tsy nahita fianarana.
Fivavahana mafana sy fiankinana tamin’ Andriamanitra no nahazoan’ i Solomona
fahendrena izay nampitolagaga sy nampiaiky volana an’ izao tontolo izao. Nefa rehefa
nihodina niala tamin’ Ilay Loharanon’ ny heriny izy, ka nandeha samirery niankina tamin’
ny tenany, dia nanjary hazan’ ny fakam-panahy. Tamin’ izay ireo hery mahagaga izay
nomena ity mpanjaka hendry indrindra ity dia nahatonga azy ho fiasana mahomby kokoa ho
an’ ny fahavalon’ ny fanahy.
Mitady mandrakariva ny hahajamba ny fanahin’ ny Kristiana tsy hahita izany i Satana
nefa aoka tsy hohadinoin’ ny Kristiana na oviana na oviana fa «tsy mitolona amin’ ny nofo
aman-drà (izy), fa amin’ ny fanapahana sy amin’ny fanjakana sy amin’ ny mpanjakan’ izao
fahamaizinana izao, dia amin’ ny fanahy ratsy eny amin’ ny rivotra»4. Nanakoako amin’
izao androntsika izao, rehefa mitety ireo taonjato mifandimby, ny fampitandremana avy
amin’ ny tsindrimandrin’ Andriamanitra hoe : «Mahonona tena, miambena : fa ny devoly
fahavalonareo mandehandeha tahaka ny liona mierona mitady izay harapany»5. «Tafio
avokoa ny fiadian’ Andriamanitra mba hahazoanareo hifahatra amin’ ny fanangolen’ ny
devoly» 6.
Hatramin’ ny andron’ i Adama ka hatramin’ izao vaninandro misy antsika izao, dia efa
nizatra hampiasa ny heriny hampahoriana sy hanimbana ilay fahavalontsika rehetra. Eo ampiomanana
ho amin’ ny ady farany ataony amin’ ny fiangonana izy izao. Izay rehetra tahanaraka
an’ i Jesosy dia hifandona amin’ io fahavalo tsy mety sasatra io. Arakaraka ny
387