Leviathan dari Bangsa Bangsa_

kevitry ny lanitra. Nasehon’ ny Zanak’ Andria-manitra azy ny fahalehibeazan’ ny
Mpamorona, ny fahatsarany, sy ny fahamarinany. ary koa ny fahamasinan’ ny lalàny sy ny
tsy fiovany. Andriamanitra mihitsy no efa nampitoetra ny filaminan’ ny lanitra ;ary raha
miala amin’ izany i Losifera dia hanala baraka ny Mpanao azy sy hahatonga fandringanana
ho an’ ny tenany. Ny fampitandremana nomena» tamim-pitiavana sy ny famindrampo tsy
hita lany anefa dia mainka nampirongatra toe-tsaina fanoherana. Navelan’ i Losifera hanjaka
ny fialonany an’ i Kristy, ka mainka koa mafy orina ny fahatapahan-keviny.
Ny fireharehany ny amin’ ny voninahitry ny tenany dia namelompaniriana tao aminy
hanana ny fahefana fara-tampony. Tsy noraisiny ho fanomezan’ Andriamanitra ireo haja
ambony natolotra an’ i Losifera ka tsy nitera-pankasitrahana ho an’ ny Mpahary. Nirehareha
tamin’ ny famirapiratany sy ny fisandratany izy, ary naniry fatratra hitovy tamin’
Andriamanitra. Notiavina sy nohajain’ ireo tafiky ny lanitra izy. Nahafaly ny anjely ny
nanatanteraka ny baikony ary voatafy fahendrena sy voninahitra ambonin’ izy rehetra izy.
Ny Zanak’ Andriamanitra anefa no nekena ho Tompon’ ny lanitra, niray hery sy fahefana
tamin’ ny Ray. Mpandray anjara tamin’ ny filankevitr’ Andriamanitra rehetra i Kristy, fa i
Losifera kosa tsy navela hahalala ny fikasan’ Andriamanitra.. «Nahoana», hoy ny
fanontanian’ ity anjely mahery, «no omena an’ i Kristy ny fahefana fara-tampony ? Nahoana
Izy no omem-boninahitra ambonin’ i Losifera toy izao ?»
Niala teo amin’ ny toerany teo anatrehan’ Andrimanitra i Losifera ka lasa nampiely ny
toe-tsaina tsy faly tamin’ ny anjely. Niasa tamin’ ny fomba miafina sy mangina izy, ary
nafeniny aloha ny tena fikasany tamin’ ny endriky ny fanajana an’ Andriamanitra ka
niezahany ny hamohafoha tsy fahafaham-po momba ny lalàny izay mifehy ny mponin’ ny
lanitra, ary narosony miandalana tamin’ izany ny hevitra fa mahatonga fanaovana didy
jadona amin’ ny fameperana tsy misy ilana azy izany. Satria masina izy ireo, dia
nohantitranteriny fa tokony hankatò ny baikon’ ny sitrapon’ ny tenany ny anjely. Niezaka
izy hampitsiry fangorahana azy tamin’ ny fanehoany fa nanao ny tsy rariny taminy
Andriamanitra raha nanolotra an’ i Kristy ny voninahitra fara-tampony. Noiazainy fa ny
faniriany hanana fahefana sy voninahitra ambony kokoa dia tsy fikendreny hanambony tena
tsy akory fa kosa fiezahany hiaro ny fahafahana ho an’ ireo mponin’ ny lanitra rehetra, mba
hahazoan’ izy ireo mahatratra faritra ambonimbony kokoa eo amin’ ny fiainany amin’ izany
fomba izany.
Noho ny famindrampony lehibe. dia nizaka ela ny fanatrehan’ i Losifera Andriamanitra.
Tsy naetry avy hatrany hiala tamin’ ny toerana ambony nisy azy izy raha vao nirona
voalohany ho amin’ ny toe-tsaina nitory tsy fahafaham-po, ary na dia fony izy nanomboka
nampiseho fihamboana diso teo anatrehan’ ny anjely mahatoky aza. Notazonina ela tany andanitra
izy. Naverimberina natolotra azy ny famelan-keloka raha mety mibebaka sy milefitra
izy. Fiezahana izay ny fitiavana sy ny fahendrena tsy voafetra ihany no afaka mamolavola
an’ izany no efa natao mba hampiaiky azy ny fahadisoankeviny. Tsy mbola fantatra na
oviana na oviana tany an-danitra ny toe-tsaina tsy faly. Na dia i Losifera aza dia tsy
nahatsinjo avy hatrany izay hitondran’ izao saina izao miandalandalana azy. Tsy fantany
376