Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Ny fahotana izay tsy nibebahana sy tsy nafoy dia tsy ahazoana famelan-keloka ary tsy ho
voakosoka ao amin’ ny boky, fa hijoro ho vavolombelona hanameloka ny mpanota amin’ ny
andron’ Andriamanitra. Mety ho tamin’ ny antoandrobenanahary na tao amin’ ny haizin’ ny
alina no nanaovany ny asa ratsiny ; nefa mivandravandra sy miharihary eo anatrehan’ Ilay
tsy maintsy hifanatrehantsika izany. Ny anjelin’ Andriamanitra no vavolombelona ny amin’
ny fahotana tsirairay, ary manoratra izany tsy misy diso amin’ ny boky. Mety hafenina,
holavina, hosaronana tsy ho hitan’ ny ray, ny reny, ny vady, ny zanaka, sy ny mpiara-miasa
ny fahotana; mety tsy hisy afa-tsy ireo nanao ny heloka ihany no mikobona ny zavatra kely
indrindra iahiahiana ny ratsy; nefa dia mihanjahanja eo anatrehan’ ireo anjelin’ ny lanitra
ireny. Ny haizin’ ny alina mikitroka indrindra, ny fahaizana manafina amin’ ny fitaka
rehetra, dia tsy ampy hanaronana na dia eritreritra iray aza tsy ho fantatr’ Ilay Mandrakizay.
Voarakitra tsy misy milao eo amin’ Andriamanitra ny kaotim-bola tsy marina rehetra sy ny
varotra tsy madio rehetra. Tsy voafitaky ny endriky ny fitiavam-bavaka Izy. Tsy manao
fahadisoana Izy amin’ ny fanombatombanany ny toetra amam-panahy. Ny olona no mety ho
voafitak’ ireo izay maloto fo, fa Andriamanitra kosa mahatsikilo ny hosoka rehetra ary
mahafantatra ny fiainana anatiny indrindra.
Mahalasa fisainana manao ahoana izany ! Ny andro tsirairay izay avalon’ ny
mandrakizay, dia samy mamela tantara voarakitra ao amin’ ny bokin’ ny lanitra. Ny teny efa
niloaka ny vava indray mandeha, ny fihetsika efa natao indray mandeha dia tsy azo foanana
intsony. Efa samy nosoratan’ ny anjely na ny tsara na ny ratsy. Ny mpiantafika mahery
indrindra eto an-tany dia tsy afaka manafoana izay voasoratra na dia ny momba ny andro
iray monja aza. Ny asantsika, ny teny ataontsika, eny, na dia ny antony nanesika antsika
miafina indrindra aza, dia samy manana ny lanjany amin’ ny fanapahana izay ho
anjarantsika, na ho fitahiana na ho loza. Na dia mety hadinontsika aza ireny, dia ho
vavolombelona hanamarina na hanameloka antsika.
Tahaka ny toetry ny endrika rehetra voasoritra tsy misy mivoana eo amin’ ny takelametaly
mamirapiratry ny mpiangaly asa-tanana, dia toy izany koa no mahavoasoritra ny
toetra amam-panahy ao amin’ ny boky any ambony. Nefa kely manao ahoana ny fiheverana
io tatitra izay hifantohan’ ny fijerin’ ny any an-danitra io ! Raha azo akipaka ny efitra lamba
mampisaraka ny hita sy ny tsy hita, ka azon’ ny zanak’ olombelona atao ny mahita anjely
iray mirakitra ny teny sy ny fihetsika tsirairay, izay tsy maintsy hatrehina indray eo amin’ ny
fitsarana, dia ho firifiry ny teny izay tenenina isan’ andro no tsy ho voalaza akory, firifiry ny
asa vita izay tsy ho natao akory.
Hodinihina akaiky eo amin’ ny fitsarana ny nampiasana ny talenta tsirairay. Ahoana no
nampiasantsika ny renivola nampisamborin’ ny Lanitra antsika ? Rehefa avy ny Tompo,
moa ve handray ny azy mban-janany Izy ? Moa ve nohatsaraintsika ireo hery nato lotra
antsika teo amin’ ny tanana, ny fo, ary ny ati-doha, ho voninahitr’ Andriamanitra sy ho
fitahiana ho an’ izao tontolo izao ? Ahoana no fomba nampiasantsjka ny fotoanantsika, ny
penintsika, ny feontsika, ny volantsika, ny hery miasa mangina avy amintsika ? Inona no
nataontsika ho an’ i Kristy, teo amin’ ny mahantra, ny trà-pahoriana, ny kamboty na ny
369