Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Toko 3—Vanim- Potoana Maizina
Nambaran’ ny apostoly Paoly mialoha ao amin’ ny epistiliny faharoa ho an’ ny
Tesaloniana, i!ay fihemorana lehibe, vokatry ny fijoroan’ ny fahefana papaly. Nambarany fa
tsy ho avy ny andron’ i Kristy, «raha tsy efa tonga aloha ny fihemorana, ka hiseho ilay
lehilahin’ ota, dia ilay zanaky ny fahaverezana, ilay manohitra ka manandra-tena ho ambony
noho izay rehetra atao hoe Andriamanitra, na izay ivavahana, ka dia mipetraka eo amin’ ny
tempolin’ Andriamanitra izy ka manao ny tenany ho Andriamanitra)). Eo ambany dia
mananatra ny rahalahiny ny apostoly milaza fa «miasa sahady ny zava-miafina, dia ny tsy
fankatoavan-dalàna)) 1. Tamin’ izany fotoana izany dia efa hitany misoko ao amin’ ny
fiangonana ireo hevi-diso izay hanamboatra ny lalana hampitombo ny fahefana papaly.
Tsikelikely, miafina ary mangina aloha vao miveiatra kokoa arakaraka ny fananany hery
sy mpanohana no anohizan’ ity «zavamiafin’ ny tsi-fankatoavan-dalàna» ity ny asa
fampiviiiana ataony. Mila tsy ho tsapa akory no nisokoan’ ny fomba amam-panao jentilisa
tao amin’ ny fiangonana kristiana. Ny fironana hihavana sy hifanatona amin’ izao tontolo
izao dia nandamoka nandritra ny fotoana fohy, noho ny fivaivain’ ny fanenjehana niaretan’
ny fiangonana avy tamin’ ny fanompoam-tsampy. Nefa raha vao niato ny fanenjehana, ary
nahazo lalana hiditra tany an-drova sy tany amin’ ny lapan’ ny mpanjaka ny fivavahana
kristiana, dia notakalozan’ ny fiangonana ny rendrarendra sy ny avonavon’ ireo mpisorona
sy mpanompo sampy ny fahatsorana sy ny fanetren-tenan’ i Kristy sy ireo apostoly ary koa
ny fitakian’ ny Tenin’ Andriamanitra, tamin’ ireo fampianarana sy lovan-tsofin’
olombelona. Ny saritsarimpiovam-pon’ i Constantin, teo amin’ ny fiandohan’ ny taonjato
fahefatra, dia niteraka fifaliam-be, ary niditra tao amin’ ny fiangonana izao tontolo izao
nitafy ny endriky ny fahamarinana. Hatramin’ izay dia mandroso haingana ny asan’ ny
fahalotoana. Nanjary mpandresy ny fanompoan-tsampy izay toy ny resy. Nifehy ny
fiangonana ny toe-tsainy. Ny foto-keviny, ny fombam-pivavahany sy ny finoanoam-poany
dia tafaray tamin’ ny finoana sy ny fanompoam-pivavahan’ ireo izay milaza ho mpanaraka
an’ i Kristy.
Io fifanarahana teo amin’ ny fanompoan-tsampy sy fivavahana kristiana io dia
nampiroborobo ilay «lehilahin’ ota» voalazan’ ny faminaniana fa manohitra an’
Andriamanitra sy manandratra ny tenany ho amboniny. Izany rafitra goavana momba ny
fivavahana diso izany dia sangan’ asan’ ny herin’ i Satana — tsangambaton’ ny ezaka
nataony mba hametrahany ny tenany ho eo amin’ ny seza fiandrianana, ka ahazoany hifehy
ny tany araka ny sitrapony.
Indray mandeha Satana dia niezaka ny hanao fifanarahana tamin’ i Kristy. Tonga teo
amin’ ny Zanak’ Andriamanitra izy mba haka fanahy Azy. ka rehefa nasehony Azy ireo
fanjakana rehetra eto amin’ izao tontolo izao sy ny voninahitr’ izy ireo, dia nolazainy fa
atolony ho eo am-pelatanany avokoa izany rehetra izany raha manaiky ny fahambonian’ ny
maha andrianan’ ny maizina azy Izy. Notenenin’ i Kristy ilay mpaka fanahy be hambo ka
notereny hiala teo. Nahomby kokoa anefa i Satana raha nitcndra io fakam-panahy io ihany
29