Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Izao tontolo izao dia mitolo-batana ho amin’ ny fampanaranampo.«Ny filan’ ny nofo, sy
ny filan’ ny maso ary ny rehaka momba izao fiainana izao» no mifehy ny ankamaroan’ ny
olona. Fa ireo mpanaraka an’ i Kristy kosa dia iantefan’ ny antso ho amin’ ny faha-masinana
: «Mivoaha eo aminy ka misaraha aminy, hoy Jehovah, ary aza manendry izay zavatra tsy
madio». Ny fahazavan’ ny tenin’ Andriamanitra dia manamarina ny filazanay fa tsy tena izy
ny fanamasinana raha tsy mahavokatra izany fahafoizana tanteraka ny fikatsahana
fahafaham-po feno fahotana izany sy ny fanaranam-po araka an’ izao tontolo izao.
Hoy ny teny fikasan’ Andriamanitra amin’ ireo izay mahafeno ny fepetra : «Mivoaha eo
aminy ianareo ka misaraha aminy, ary aza manendry izay zavatra tsy madio». «Izaho
handray anareo, ary ho Rainareo Aho, ary ianareo ho zanakolahy sy ho zanakovavy, hoy
Jehovah Tsitoha»41.Tombon-tsoa sy adidin’ ny Kristiana tsirairay ny manao fanandramana
sarobidy sy safononoka momba ny fanompoana an’ Andriamanitra. «Izaho no fahazavan’
izao tontolo izao», hoy Jesosy «izay manaraka Ahy tsy mba handeha amin’ ny maizina, fa
hanana fahazavan’ aina»42. «Fa ny lalan’ ny marina dia toy ny fipoak’ andro maraina, izay
mihamazava mandra-pitataovovonan’ ny andro»43. Isaky ny dingana ataon’ ny finoana, sy
ny fankatoavana dia mampiray ny fanahy akaiky kokoa amin’ Ilay’Fahazavan’ izao tontolo
izao, izay «tsy misy haizina akory ao Aminy». Mamirapiratra eo amin’ ny mpanompon’
Andriamanitra ireo tara-pahazavana manjelanjelatry ny Masoandron’ ny Fahamarinana, ary
tokony hitaratra izany izy. Tahaka ireo kintana milaza amintsika fa misy fahazavana lehibe
any an-danitra mampamirapiratra azy amin’ ny voninahiny, dia toy izany koa ny Kristiana :
tokony hampiseho izy fa misy Andriamanitra eo amin’ ny seza fiandrianan’ izao tontolo
izao izay manana toetra mendri-piderana sy halain-tahaka. Ireo fahatsaran’ ny Fanahiny, ny
fahadiovana sy ny fahamasinan’ ny toetrany, dia hiseho eo amin’ ireo vavolombelony.
Ahariharin’ i Paoly ao amin’ ny taratasiny ho an’ ny Kolosiana ireo fitahiana sarobidy
izay omena ny Zanak’ Andriamanitra. Hoy izy : «Izahay. . . dia tsy mitsahatra mivavaka sy
mangataka ho anareo, mba hofenoina fahalalana ianareo amin’ ny fahendrena sy ny
fahazavan-tsaina rehetra avy amin’ ny Fanahy, mba handehananareo mendrika ny Tompo
hanaovana ny sitrapony amin’ ny zavatra rehetra, dia mahavokatra amin’ ny asa tsara
rehetra sady mitombo amin’ ny fahalalana tsara an’ Andriamanitra, ary ampahatanjahana
amin’ ny hery rehetra araka ny herin’ ny voninahiny ho amin’ ny faharetana rehetra amin’
ny hafaliana»44.
Manoratra koa izy milaza ny amin’ ny faniriany hahatonga an’ ireo rahalahy tany
Efesosy hahatratra ny fahalalana ny mahaambony ny tombon-tsoan’ ny Kristiana. Velariny
eo anatrehany, amin’ ny fiteny mahafaoka be indrindra, ny amin’ ny hery sy ny fahalalana
mahagaga izay mety ho azony amin’ ny maha-zanakalahy sy zanakavavin’ ny Avo Indrindra
azy. Ho azy ireo ny «hohatanjahina fatratra amin’ ny Fanahiny ny toe-panahiny», «ka
hamaka sy hiorina mafy amin’ ny fitiavana», ny hahay, mbamin’ ny olona masina rehetra,
ny hahafantatra tsara izay sakany sy lavany, ary hahalala ny fitiavan’ i Kristy, izay mihoatra
noho ny fahalalana. Tonga eo amin’ ny fara-tampon’ ny tombon-tsoa anefa ny fivavahan’ ny
361