Leviathan dari Bangsa Bangsa_

I Petera kosa mampiseho antsika ireo dingana izay hahatratrarana ny fahamasinana
voalazan’ ny Baiboly. «Manaova izay zotom-po rehetra kosa ianareo, ary amin’ ny
finoanareo dia manehoa fahatanjahan-tsaina, ary amin’ ny fahatanjahan-tsainareo dia
fahalalana, ary amin’ ny fahalalanareo dia fahononam-po, ary amin’ ny fahononam-ponareo
dia toe-panahy araka an’ Andriamanitra, ary amin’ ny toe-panahinareo araka an’
Andriamanitra dia fitiavana ny rahalahy, ary amin’ ny fitiavanareo ny rahalahy dia fitiavana
ny olona rehetra. . . fa raha manao izany zavatra izany ianareo, dia tsy ho tafintohina akory
mandrakizay»26.
Ireo izay miaina amin’ ny fanamasinana araka ny Baiboly dia mampiseho toe-tsaina feno
fanetren-tena. Tahaka an’ i Mosesy dia efa nahita ny voninahitra mahatahotry ny
fahamarinana izy, ka mahita ny tsy fahamendrehan’ ny tenany mifanohitra amin’ ny
fahadiovana sy ny fahatanterahana feno eo amin’ Ilay tsy manam-petra.
Ny mpaminany Daniela dia ohatra iray amin’ ny tena fahamasinana. Feno asa
fanompoana mendrika ny Tompony ireo andro lava niainany. Lehilahy «malala indrindra»
ho an’ ny lanitra izy (Daniela 10 : 11). Nefa tsy nihambo ho madio sy masina io mpaminany
henikaja io fa nampitovy ny tenany tamin’ Isiraely tena mpanota tokoa raha nitalaho teo
anatrehan’ Andriamanitra ho an’ ny vahoakany izy. «Fa tsy amin’ ny fahamarinanay no
andoharanay ny fifonanay eto anatrehanao, fa amin’ ny halehiben’ ny indrafonao». «Efa
nanota izahay, efa nanao izay ratsy izahay». Hoy izy : «Ary raha mbola niteny sy nivavaka
sy niaiky ny fahotako mbamin’ ny fahotan’ ny fireneko aho». Ary rehefa niseho ny Zanak’
Andriamanitra tatý aoriana, nanome fahazavana azy dia hoy i Daniela : «Nihasimba sy
nivaloarika ny tarehiko, ary tsy nisy hery intsony tamiko»27 .
Rehefa nandre ny feon’ i Jehovah tao amin’ ny tafio-drivotra i Joba dia niantso hoe :
«Koa dia miaiky sy mibebaka eto amin’ ny vovoka sy ny lavenona aho»28. Rehefa nahita
ny voninahitr’ i Jehovah Isaia sy nandre ny feon’ ny Kerobima niantso hoe : «Masina,
masina, Jehovah, Tompon’ ny maro», dia velon-taraina hoe : «Lozako ! maty aho !»29. Ary
i Paoly rehefa nentina tany amin’ ny lanitra fahatelo ka nandre zavatra izay tsy hain’ ny
olombelona lazaina, dia nilaza ny tenany ho «kely noho ny kely indrindra amin’ ny olona
masina rehetra»29. Jaona , mpianatra malala, ilay niankina tamin’ ny tratran’ i Jesosy sy
nahita ny voninahiny, dia lavo tahaka ny maty teo an-tongotry ny anjely.30
Tsy mety hisy fanandratan-tena, na fireharehana fa afaka amin’ ny fahotana amin’ izay
mandeha eo amin’ ny aloky ny hazo fijalian’ i Kalvary. Tsapany fa ny fahotany no
nahatonga ny ady nihatra aman’ aina izay nahavaky ny fon’ ny Zanak’ Andriamanitra, ka io
fisainana io dia hitarika azy ho amin’ ny fanetren-tena lalina. Ireo izay velona akaiky
indrindra an i Jesosy dia hahita mazava kokoa ny fahalemen’ ny olombelona sy ny toepahotana
misy azy, ary ny hany fanantenana dia ny fahamendrehan’ ny Mpamonjy
nohomboana tamin’ ny hazo fijaliana sy nitsangana tamin’ ny maty.
Ny fahamasinana izay mahazo laka eo amin’ izao tontolo izao ka atao antso avo eo
amin’ ny mpivavaka ankehitriny, dia miaraka amin’ ny toe-tsaina manandra-tena sy manao
357