Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Ny dingana voalohany eo amin’ ny fampihavanana amin’ Andria-manitra dia ny fiaikena
ny fahotana. «Ny lalàna no ahazoana ny fahalalana marina ny amin’ ny ota»13. Mba
hahitany ny maha-meloka azy dia tsy maintsy misedra ny toetrany amin’ ny fitsipipahamarinana
ambony nomen’ Andriamanitra izy. Fitaratra mampiseho ny fahatanterahan’
ny toetra marina izany ka mahatonga azy ho afaka hahita ny kileman’ ny tenany.
Mampiseho ny otany amin’ ny olona ny lalàna, fa tsy mitondra fanafody hanasitranana
izany. Mampanantena fiainana ho an’ ny mankatò izy, nefa manambara fa fahafatesana no
anjaran’ ny mpandika azy. Ny filazantsaran’ i Kristy irery no mahay manafaka ny mpanota
amin’ ny fanamelohan’ ny fahotana na ny fahalotoana avy aminy. Tsy maintsy mibebaka
amin’ Andriamanitra izy, satria nandika ny lalàny ; tsy maintsy mino an’ i Kristy izy, Ilay
sorona nanavotra azy. Amin’ izany fomba izany no ahazoany «famelana ny heloka tamin’
ny lasa» ka mahatonga azy ho mpiray amin’ ny fomban’ Andriamanitra. Zanak’
Andriamanitra izy, manana ny fanahin’ ny fananganan’ anaka izay iantsoany hoe : « Aba,
Ray ô !»
Manana fahafahana handika ny lalàn’ Andriamanitra ary ve izy izao ? Hoy i Paoly :
«Koa mahafoana ny lalàna amin’ ny finoana va isika ? Sanatria izany ! fa mampiorina tsara
ny lalàna isika». «Hataontsika izay efa maty ny amin’ ny ota ahoana no ho velona aminy
ihany ?» Hoy Jaona : «Fa izao no fitiavan’ Andriamanitra, dia ny hitandremantsika ny
didiny, sady tsy mavesatra ny didiny»14. Ao amin’ ny fahateraham-baovao dia
ampifandrindrana amin’ ny an’ Andriamanitra ny fo, rehefa mifanaraka amin’ ny lalàny.
Rehefa tanteraka ao amin’ ny mpanota io fanovana lehibe io, dia tafafindra niala tamin’ ny
fahafatesana ho amin’ ny fiainana izy, avy tamin’ ny fahotana ho amin’ ny fahamasinana,
avy tamin’ ny fandikan-dalàna sy ny fikomiana ho amin’ ny fankatoavana sy ny
fahatokisana. Vita hatreo ny fiainana taloha nanalavitra an’ Andriamanitra ; manomboka
kosa ny fiainam-baovao amin’ ny fihavanana, ny fitiavana sy ny finoana. Amin’ izay dia ho
tanteraka «ny fahamarinana ilain’ ny lalàna amintsika, izay tsy mandeha araka ny nofo, fa
araka ny Fanahy»15. Ary izao no ho fitenin’ ny fanahy : «Endrey ny fitiavako ny lalànao !
Fisaintsainako mandrakariva izany»16.
«Tsy misy tsiny ny lalàn’ i Jehovah, mamelombelona ny fanahy»17. Raha tsy amin’ ny
lalàna dia tsy manana fahalalana marina ny amin’ ny fahadiovana sy ny fahamasinan’
Andriamanitra ny olona, ny amin’ ny maha-meloka ny tenany sy ny fahalotoany. Tsy
miaiky marina ny amin’ ny fahotana izy ary tsy mahatsapa ny ilàny fibebahana. Noho ny tsy
fahatsapany ny maha-very azy, dia tsy hitany ny ilàny ny ran’ i Kristy manavotra azy.
Ekeny ny fanantenana ny famonjena, nefa tsy voaova tanteraka ny fo ary tsy misy
fanavaozana ny fiainana. Toy izany no maha-betsaka ny fiovam-po ivelambelany fotsiny,
ary marobe no miditra ho anisan’ ny fiangonana nefa tsy mbola tafaray tamin’ i Kristy na
oviana na oviana.
Maro koa ny hevi-diso momba ny fahamasinana nipoitra avy amin’ ny fanaovana antsirambina
na fitsipahana ny lalàn’ Andria-manitra ka manan-toerana lehibe eo amin’ ireo
355