Leviathan dari Bangsa Bangsa_

asa mangina avy taminy ny mpiara-monina. Niara-nanangona tamin’ i Kristy izy, namafy ho
an’ ny Fanahy, ary nijinja fiainana mandrakizay.
Azo lazaina ny aminy izao teny izao : «nampahalelovina mba hibebaka ianareo». «Fa ny
alahelo araka an’ Andriamanitra miasa ho fibebahana ho famonjena tsy hanenenana ; fa
miasa fahafatesana kosa ny alahelon’ izao tontolo izao. Fa, indro, izany nampahalelovana
araka an’ Andriamanitra izany indrindra dia nahatonga fahazotoana manao ahoana teo
aminareo ! eny, fialan-tsiny manao ahoana ! faniriana manao ahoana ! zotom-po manao
ahoana ! famaliana ny ratsy manao ahoana ! Tamin’ izany rehetra izany dia nampiseho ny
fahadiovanareo ny amin’ izany raharaha izany ianareo»22.
Izany no vokatry ny asan’ ny Fanahin’ Andriamanitra. Tsy misy porofon’ ny fibebahana
marina raha tsy misy asa fanavaozana. Raha mamerina ny tsatòka ny mpanota, mampody
izay nangalarina, miaiky ny fahotany ary tia an’ Andriamanitra sy ny mpiara-belona aminy,
dia azon’ ny mpanota antoka fa vita fihavanana amin’ Andriamanitra izy. Toy izany no
vokatra hita nanaraka ny fotoam-pifohazana ara-pivavahana tamin’ ny andro tany aloha.
Rehefa tsaraina amin’ ny voany izy ireny dia fantatra fa notahin’ Andriamanitra ho
famonjena ny olona sy ny fanandratana ny olombelona.
Fa maro amin’ ny fifohazana amin’ ny andro moderna no ahitana toetra mifanohitra
amin’ ny fisehoan’ ny fahasoavan’ Andriamanitra izay nanaraka ny asan’ ny mpanompon’
Andriamanitra tamin’ ireo andro voalohandohany. Marina fa misy fahalianana hita
ombieniombieny, betsaka no milaza fa nibebaka, ary be dia be no miditra ho anisan’ ny
fiangonana; na dia izany aza, ny vokatra hita dia tsy mampino anay fa misy fitomboan’ ny
fiainana ara-panahy mifanaraka amin’ izany. Ny fahazavana izay nidedadeda fotoana fohy
dia maty vetivety, ka mainka mikitroka noho ny teo aloha ny haizina.
Matetika loatra ny fifohazana eo amin’ ny vahoaka no vokatry ny fientanentanan’ ny
eritreritra fotsiny, amin’ ny fanaitairana ny fihetseham-po, amin’ ny fitiavana ny zavabaovao
sy manaitra tampoka. Ny olona azo amin’ izany fomba izany dia tsy manana
faniriana firy hihaino ny fahamarinan’ ny Baiboly, ary tsy liana loatra handre ny teny
vavolombelon’ ny mpaminany sy ny apostoly. Raha tsy misy zavatra manaitaitra ao amin’
ny fanompoam-pivavahana, dia tsy mahasarika azy ireny. Tsy mampiraika azy ny hafatra
izay miteny amin’ ny saina tsy misy fihetseham-po. Tsy henoiny ny fampitandremana
mazava avy amin’ ny Tenin’ Andriamanitra, izay mikasika mivantana ny tombon-tsoany
mandrakizay.
Ny fifandraisana amin’ Andriamanitra sy amin’ izay maharitra mandrakizay no zavadehibe
indrindra eo amin’ ny fiainana ho an’ ny fanahy rehetra tena mibebaka marina. Aiza
anefa ny tena fanolorantena marina ho an’ Andriamanitra ao amin’ ny fiangonan’ ny
besinimaro ankehitriny ? Tsy nahafoy ny avonavony sy ny fitiavany an’ izao tontolo izao
ireo mpanatona. Tsy vonona kokoa handà tena, hitondra ny hazo fijaliany sy hanaraka an’
Ilay Jesosy malemy fanahy sy tsy miavona am-po noho ny talohan’ ny fiovam-pony izy.
Nanjary fihomehezana ho an’ ny tsy mino sy ny misalasala ny fivavahana satria betsaka
351