Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Toko 27—Fanovana Marina
Na taiza na taiza nitoriana ny tenin’ Andriamanitra tamim-pahatokiana dia nahitambokatra
izay nanamarina ny maha-avy tamin’ Andriamanitra ny hafatra. Nomba ny hafatra
nentin’ ny mpanompony ny Fanahin’ Andriamanitra ka nanan-kery ny teny. Tsapan’ ny
mpanota fa nihamatanjaka ny feon’ ny fieritreretany. Ny «mazava izay nahazava ny olona
rehetra tonga amin’ izao tontolo izao» no namirapiratra tao amin’ ny efitra manginginan’ ny
fanahiny ka niharihary ny zavatra nosaronan’ ny haizina. Niaiky marina tokoa ny saina
amam-pony. Resy lahatra ny amin’ ny fahotana sy ny fahamarinana ary ny fitsarana ho avy
izy. Nahatsapa ny fahamarinan’ i Jehovah izy ka tora-kovitra ny hiseho, amin’ ny
fahadisoany sy ny tsy fahadiovany, eo anatrehan’ Ilay Mpandinika ny fo. Tamimpitebitebena
no niantsoany hoe : «Iza no hanafaka ahy amin’ ny tenan’ ity fahafatesana ity
?» Rehefa nasehony ny fijalian’ i Kalvary, sy ny sorona sarobidy naterina teo noho ny
fahotan’ ny olombelona, dia hitan’ izy ireo fa tsy misy afa-tsy ny fahamendrehan’ i Kristy
no ampy hanavotana ny fandikan-dalàna nataony ; io ihany no afaka hampihavana azy
amin’ Andriamanitra. Tamim-pinoana sy fanetren-tena no nanekeny ny Zanak’ ondrin’
Andriamanitra izay manaisotra ny fahotan’ izao tontolo izao. Tamin’ ny alalan’ ny ran’ i
Jesosy no «tsy namalian’ Andriamanitra ny fahotany lasa».
Ireny fanahy ireny dia nitondra vokatra mendrika ny fibebahana. Nino izy dia natao
batisa, ary nitsangana mba handeha amin’ ny fiainam-baovao — dia olom-baovao ao amin’ i
Kristy Jesosy ; tsy araka ny filan’ ny nofo teo aloha, fa hanaraka ny dian’ ny Zanak’
Andriamanitra, amin’ ny alalan’ ny finoana Azy, hitaratra ny toetra amam-panahiny ary
hanadio ny tenany mba hadio tahaka Azy. Ny zavatra nankahalainy teo aloha no
ankamamiany ankehitriny ary izay notiaviny kosa dia manjary ankahalainy izao, ny
mpirehareha sy ny mpitompo-teny fantatra dia nanjary nalemy fanahy sy tsy niavona am-po.
Ny mpieboebo foana sy ny mpanambony tena nanjary maotona sy mipetrapetraka. Ny
mpaniratsira tonga feno fanajana, ny mpidoroka mahonon-tena ary ny mpijangajanga madio
fiaina. Nafoy ireo fomba amam-panaon’ izao tontolo izao tsy misy antony. Tsy nitady ny
firavaka eny ivelany ny Kristiana, «toy ny firandranambolo sy ny firava-bolamena na ny
fiakanjoana fa . . . ny toetra miafina ao am-po, izay tsy mety lo, dia ny fanahy malemy sady
miadana izay soa indrindra eo imason’ Andriamanitra»1.
Nitarika fandinihana lalina ny fo sy fanetren-tena ny fifohazana. Nampiavaka izany ny
antso fampieritreretana sy mafana natao tamin’ ny mpanota, ary koa ny alahelo sy ny
fangorahana an’ ireo izay novidin’ ny ran’ i Kristy. Na lehilahy na vehivavy dia samy
nivavaka sy nitolona tamin’ Andriamanitra ho an’ ny famonjena fanahy. Ny vokatry ny
fifohazana toy izany dia hita teo amin’ ny fanahy izay tsy nihemotra teo anatrehan’ ny
fandavan-tena sy fahafoizan-tena, fa nifaly kosa satria natao mendrika ny hiaritra
fanomezan-tsiny sy fitsapana noho ny amin’ i Kristy. Hitan’ ny olona fa nisy fiovana teo
amin’ ny fiainan’ ireo izay efa nanaiky ny anaran’ i Jesosy. Nandray tombon-tsoa noho ny
350