Leviathan dari Bangsa Bangsa_

marina sy mamindra fo sady manan-kery tsy voafetra, tsy fahamarinana sy fampijaliana toy
izany ? Fanontaniana tsy tokony hanahiran-tsaina antsika mihitsy izany. Nanome antsika
porofo mazava sy ampy momba ny fitiavany Andriamanitra. ary tsy tokony hisalasala ny
amin’ ny fahatsarany isika, satria tsy fantatsika ny lalana itondraný antsika. Hoy ny
Mpamonjy tamin’ ny mpianany raha nitazana mialoha ny fisalasalana izay hibosesika ao
amin’ ny fanahiny amin’ ny andro fitsapana sy feno haizina : «Tsarovy ny teny izay
nolazaiko taminareo hoe : «Ny mpanompo tsy lehibe noho ny tompony. Raha nanenjika
Ahy izy, dia hanenjika anareo koa»10. Ny fijalian’ i Jesosy ho antsika dia mihoatra noho
izay azon’ ny halozan’ ny ratsy fanahy atao amin’ ny mpanaraka Azy na iza izy na iza. Ireo
izay voantso hiaritra fampijaliana sy maritiora dia manaraka fotsiny ny dian’ ny Zanaka
malalan’ Andriamanitra.
Ny Tompo tsy mahela ny teny fikasany araka izay ataon’ ny sasany ho fahelany))11. Tsy
manadino na manao an-tsirambina ny zanany Izy, nefa mamela ny ratsy fanahy
hampibaribary ny tena toetra amam-panahiny, mba tsy hisy ho voafitak’ izy ireo izay rehetra
maniry ny hanao ny sitrapon’ ny Tompo. Averina indray, fa atao ao amin’ ny lafaoron’ ny
fahoriana ny marina, mba ho voadio ny tenany, mba haharesy lahatra ny hafa ny ohatra
omeny momba ny maha-zava-misy ny finoany sy ny toe-panahiny araka an’ Andria-manitra
: ary mba hanameloka ny ratsy fanahy sy ny tsy mino koa ny fiainany tsy miovaova.
Avelan’ Andriamanitra hahazo fanambinana ny ratsy fanahy ka haneho ny fandrafiany
Azy, mba ho hitan’ ny rehetra ny fahamarinany sy ny famindrampony amin’ ny
fandringanana azy ireo tanteraka, rehefa mahafeno ny fatran’ ny faharatsiany izy.
Mihazakazaka ny andro famaliany, andro izay handraisan’ izay rehetra nandika ny lalàny sy
nampijaly ny vahoakany ny valiny tokony noraisiny amin’ izay nataony : andro izay
hamaizana ny halozana sy ny tsy rariny rehetra natao tamin’ ny olona mahatoky amin’
Andriamanitra ho tahaka ny natao tamin’ i Kristy mihitsy.
Misy fanontaniana hafa mavesa-danja kokoa tokony hampifantoka ny sain’ ireo
fiangonana ankehitriny. Nilaza ny apostoly Paoly fa «izay rehetra te-ho velona amin’ ny toepanahy
araka an’ Andriamanitra, izay ao amin’ i Kristy Jesosy, dia henjehina»12. Nahoana
ary, raha izany, no toa matoritory tokoa ny fanenjehana ? Ny hany antony dia satria
nifanaraka tamin’ ny tarigetran’ izao tontolo izao ny fiangonana, ka noho izany tsy
mampifoha ny fanoherana. Ny fivavahana fahita amin’ izao androntsika izao dia tsy manana
ilay toetra madio sy masina izay nampiavaka ny finoana kristiana tamin’ ny andron’ i Kristy
sy ny apostoly. Ny antony dia izao ihany : noho ny toe-tsaina manao fifanarahana amin’ ny
fahotana, noho ny tsy fiheverana ireo fahamarinana lehibe ao amin’ ny tenin’ Andriamanitra
sy ny tsy firaihana aminy, noho ny mahakely ny toe-panahy araka an’ Andriamanitra misy
aina ao amin’ ny fiangonana, izany no antony mahatonga ny fivavahana kristiana toa
mamim-bahoaka toy izao eo amin’ izao tontolo izao. Aoka hifoha ny finoana sy ny herin’ ny
fiangonana voalohany, dia hifoha indray ny toe-tsaina vonon-kanenjika ary hirehitra indray
ny afon’ ny fanenjehana.
27