Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Andriamanitray, no miendrika handray ny voninahitra sy ny haja ary ny hery. Fa Hianao no
nahary ny zavatra rehetra»13.
Ao amin’ ny Apokalypsy 14, dia antsoina ny olona hiankohoka eo anoloan’ ny
Mpamorona ; ary asehon’ ny faminaniana ny antokon’ olona iray, izay mitandrina ny didin’
Andriamanitra ho vokatry ny hafatra telo sosona. Ny iray amin’ ireo didy ireo dia manondro
mivantana an’ Andriamanitra amin’ ny maha-Mpamorona Azy. Hoy ny ambaran’ ny didy
fahefatra : «Fa Sabatan’ i Jehovah Andriamanitrao ny andro fahafito. . . henemana no
nanaovan’ i Jehovah ny lanitra sy ny tany sy ny ranomasina, mbamin’ izay rehetra ao
aminy, dia nitsahatra Izy tamin’ ny andro fahafito, izany no nitahian’ i Jehovah ny andro
Sabata sy nanamasinany azy»14Mikasika ny Sabata dia hoy Jehovah : «famantarana. . .
ahafantaranareo fa Izaho no Jehovah Andriamanitrareo»,15 izany. Ary omena ny anton’
izany : «Fa henemana no nanaovan’ i Jehovah ny lanitra sy ny tany sy ny ranomasina
mbamin’ izay rehetra eo aminy, dia nitsahatra Izy tamin’ ny andro fahafito»16.
Ny maha-zava-dehibe ny Sabata amin’ ny maha-tsangambaton’ ny famoronana azy dia
izy mampahatsiaro mandrakariva ny tena antony tokony hiankohofana amin’ Andriamanitra
— satria Mpamorona Izy, ary isika noforoniny. «Noho izany ny Sabata dia tena fototry ny
fanompoana an’ Andriamanitra mihitsy. satria mampianatra io fahamarinana lehibe io amin’
ny fomba manaitra indrindra izy, ary tsy misy fanorenana hafa (nataon’ Andriamanitra)
manao izany. Ny tena fototry ny fanompoana an’ Andriamanitra, tsy amin’ ny andro
fahafito ihany, fa ny fanompoana azy rehetra, dia hita eo amin’ ny fahasamihafan’ ny
Mpamorona sy ny noforonina. Tsy azo atao na oviana na oviana ny manafoana izany ary tsy
azo hadinoina na oviana na oviana izany». — J. N. Andrews, History of the Sabbath, toko
27. Mba hitazonana io fahamarinana io ao an-tsain’ ny olona mandrakariva no nanorenan’
Andriamanitra ny Sabata tany Edena ; ary raha mbola ny maha-Mpamorona antsika Azy
ihany no antony tokony hiankohofantsika eo anatrehany, dia mbola ho famantarana sy
tsangambato ihany ny Sabata. Raha notandremana eran’ izao tontolo izao ny Sabata, dia ho
voatarika ho eo amin ny Mpamorona ny saina sy ny fitiavan’ ny olona, amin ny mahatokony
hanajana Azy sy hiankohofana Aminy, ary tsy ho nisy na oviana na oviana
mpanompo sampy, na mpandà ny fìsian’ Andriamanitra, na tsy mpino. Ny fitandremana ny
Sabata no famantarana ny firaiketam-po amin’ Andriamanitra marina, «Ilay nanao ny lanitra
sy ny tany ary ny loharano». Noho izany ny hafatra izay mibaiko ny olona hiankohoka eo
anatrehan’ Andriamanitra sy hitandrina ny didiny dia miantso azy ireo amin’ ny fomba
manokana hitandrina ny didy fahefatra.
Mifanohitra amin’ ireo izay mitandrina ny didin’ Andriamanitra sy manana ny finoana
an’ i Jesosy, dia misy antokon’ olona hafa izay tondroin’ ny anjely fahatelo, izay
ampitandremana amin’ ny fomba mampahatahotra andrao manaiky ny fahadisoan-keviny
mafonja. «Raha misy miankohoka eo anoloan’ ny bibidia sy ny sariny ka mandray ny
marika eo amin’ ny handriny na amin’ ny tànany, dia izy koa no hisotro ny divain’ ny
fahatezeran’ Andriamanitra»17. Ny fandraisana araka ny tokony ho izy ireo tandindona
332