Leviathan dari Bangsa Bangsa_

ny fizarana famaranana ny asa famonjena ataon’ i Kristy ho an’ ny olona. Manambara
fahamarinana izay tsy maintsy hotorina izany mandra-pijanon’ ny fanalalanana ataon’ ny
Mpamonjy ka hiverenany eto an-tany handray ny vahoakany ho any Aminy. Ny asa
fitsarana izay natomboka tamin’ ny 1844 dia tsy maintsy mitohy mandra-panaovana ny
fanapahan-kevitra farany momba ny rehetra, na ny velona na ny maty ; noho izany dia
hitohy hatramin’ ny faran’ ny androm-pahasoavana izany. Mba hahatonga ny olona ho
voaomana hijoro eo anatrehan’ ny fitsarana dia mandidy azy ny hafatra «hatahotra an’
Andriamanitra sy hanome voninahitra Azy», ary «hiankohoka eo anoloan’ Ilay nanao ny
lanitra sy ny tany sy ny ranomasina ary ny loharano». Ny vokatry ny fanekena ireo hafatra
ireo dia lazaina ao amin’ ny teny hoe: «lndro ny faharetan’ ny olona masina izay mitandrina
ny didin’ Andriamanitra sy ny finoana an’ i Jesosy. Mba hahatonga ny olona ho vonona
hiatrika ny fitsarana, dia ilaina ny hitandremany ny didin’ Andriamanitra. Io lalàna io no
filamatra hampitahana ny toetra amam-panahy eo amin’ ny fitsarana. Hoy ny Apostoly
Paoly : «Fa izay nanota manana ny lalàna dia hotsaraina araka ny lalàna, . . . amin’ ny andro
izay hitsaran’ Andriamanitra ny zavatra takona ataon’ ny olona, amin’ ny alalan’ i Jesosy
Kristy»6. Ilaina indrindra ny finoana mba hitandremana ny lalàn’ Andriamanitra : fa «raha
tsy amin’ ny finoana dia tsy misy azo atao hahazoana sitraka aminy». Ary «ota izay rehetra
tsy avy amin’ ny finoana»7.
Amin’ ny alalan’ ny anjely voalohany dia antsoina ny olona hatahotra an’ Andriamanitra
sy hanome voninahitra Azy ary hiankohoka eo anatrehany amin’ ny maha-Mpamorona ny
lanitra sy ny tany Azy. Mba hanaovana izany, dia tsy maintsy mankato ny lalàny ny olona.
Hoy ny olon-kendry iray hoe : «Andriamanitra no atahory, ary ny didiny no tandremo, fa
izany no tokony hataon’ ny olona rehetra»8. Raha tsy misy fankatoavana ny didiny dia tsy
misy fanompoana ankasitrahan’ Andriamanitra. «Fa izao no Fitiavana an’ Andriamanitra dia
ny hitandremantsika ny didiny». «Izay manentsi-tadiny tsy hihaino ny lalàna, na ny
fivavahany aza dia fahavetavetana»9.
Ny fiankohofana eo anatrehan’ Andriamanitra dia mifototra eo amin’ ny maha-Mpahary
Azy ary avy Aminy no isian’ ny zavatra hafa rehetra. Ary na aiza na aiza ao amin’ ny
Baiboly no anehoana ny fitakiany fanajana sy fiankohofana eo anatrehany, ambonin’ ireo
andriamanitry ny jentilisa, dia ny porofon’ ny heriny nentiny namorona no abaribarin’
izany». «Fa ny andriamanitry ny firenena dia tsinontsinona ; fa Jehovah no nanao ny
lanitra»10. «Koa ampitovinareo amin’ iza moa Aho, hitahako aminy ? hoy ny Iray Masina.
Asandrato ny masonareo, ka mijere ; iza no nahary ireny ?» «Fa izao no lazain’ i Jehovah
Izay nahary ny lanitra, Izy no Andriamanitra sady namorona ny tany no nahavita azy ? . . .
Izaho no Jehovah, ary tsy misy hafa»11. Hoy ny mpanao Salamo : «Aoka ho fantatrao fa
Jehovah no Andriamanitra, Izy no nanao antsika, fa tsy isika»,(noty ery ambany). «Avia, ka
aoka hiondrika sy hiankohoka isika ; aoka isika handohalika eo anatrehan’ i Jehovah,
Mpanao antsika»12. Ary ireo masina izay miankohoka eo anatrehan’ Andriamanitra any andanitra
dia milaza ny antony maha-mendri-piderana Azy hoe : «Hianao Tomponay sy
331