Leviathan dari Bangsa Bangsa_

mbola afaka tanteraka tamin’ ny fanamelohan’ ny lalàna izy. Tamin’ ny Andro Fanavotana,
rehefa avy nandray fanatitra avy tamin’ ny fiangonan’ ny Isiraely ny mpisoronabe, dia
niditra tao amin’ ny fitoerana masina indrindra nitondra ny ran’ io fanatitra io, ka namafy
izany teo amin’ ny rakotra fanaovam-panavotana, teo ambonin’ ny lalàna indrindra mba
hahafa-po ny fitakiany. Rehefa izany, tamin’ ny naha-mpanelanelana azy, dia noraisiny teo
amin’ ny tenany ny fahotana ka nentiny nivoaka ny fitoerana masina. Napetrany teo amin’
ny lohan’ ny osilahy ho an’ i Azazela ny tanany, sady niaiky ny fahotana rehetra teo aminy
izy, tamin’ izany no nampisehoany an-tsary fa esoriny avy amin’ ny tenany ny fahotana ka
afindrany eo amin’ ny osilahy. Nentina tany ivelany amin’ izay ilay osilahy, ary noheveriny
fa tafasaraka mandrakizay tamin’ ny vahoaka.
Toy izany ny fanompoam-pivavahana izay «endrika sy aloky ny any an-danitra». Ary
izay natao ara-tandindona teo amin’ ny fanompoam-pivavahan’ ny fitoerana masina teto antany
dia atao marina tokoa eo amin’ ny fanompoam-pivavahan’ ny fitoerana masina any andanitra.
Rehefa niakatra ho any an-danitra ny Mpamonjintsika, dia nanomboka ny asany
amin’ ny maha-mpisoronabentsika Azy Izy. Hoy i Paoly ; «Fa Kristy tsy mba niditra tao
amin’ izay fitoerana masina nataon-tànana, izay tandindon’ ny tena fitoerana masina. fa ho
any an-danitra tokoa, mba hiseho eo anatrehan’ Andriamanitra ankehitriny ho antsika»21.
Ny fanompoam-pivavahana nataon’ ny mpisorona nandavan-taona tao amin’ ny efitra
voalohany, «tao anatin’ ny efitra lamba» izay natao varavarana nampisaraka ny fitoerana
masina sy ny kianja ivelany dia mampiseho ny asa fanompoana nidiran’ i Kristy tamin’ Izy
niakatra ho any an-danitra. Ny asan’ ny mpisorona tamin’ ny fanompoam-pivavahana fanao
isan’ andro dia ny fitondrana ny ran’ ny fanatitra noho ny ota teo anatrehan’ Andriamanitra,
sy ny fanaterana ny ditin-kazo manitra izay niakatra niaraka tamin’ ny fìvavahan’ ny
Isiraely. Dia toy izany no nanaovan’ i Kristy fifonana tamin’ ny rany eo anatrehan’ ny Ray
ho an’ ny mpanota sy nitondrany koa teo aminy ny vavaky ny mpino mibebaka niaraka
tamin’ ny fofo-manitra sarobidin’ ny fahamarinan’ ny tenany. Toy izany ny asa
fanompoampivavahana natao tao amin’ ny efitra voalohany tamin’ ny fitoerana masina tany
an-danitra.
Tao no nanarahan’ ny finoan’ ny mpianatr’ i Kristy Azy raha nasandratra tsy ho hitan’
ny masony Izy. Teo no nifantoka «ny fanantenany izay ananantsika ho vatofantsiky ny aina
sady mafy no tsy mihetsika ary miditra any anatin’ ny efitra lamba; tany no nidiran’ i Jesosy
ho Mpialoha antsika, rehefa tonga mpisoronabe mandrakizay Izy». «Ary tsy mba nitondra
ran’ osilahy sy ran-janak’ omby Izy, fa ny ran’ ny tenany dia niditra indray mandeha ho any
amin’ ny fitoerana masina ka nahazo fanavotana mandrakizay»22.
Nitohy tao amin’ ny efitra voalohan’ ny fitoerana masina nandritra ny taonjato valo
ambin’ ny folo io asa fanompoampivavahana io. Ny ran’ i Kristy, izay nitalaho ho an’ ny
mpino mibebaka, dia nahazoan’ ireo antoka ny amin’ ny famelana ny helony sy ny faneken’
ny Ray azy, nefa kosa mbola tafajanona ao amin’ ny boky firaketana ihany ny fahotany.
Tahaka ny tamin’ ny fanompoana ara-tandindona izay nisian’ ny asa fanavotana tamin’ ny
320