Leviathan dari Bangsa Bangsa_

izay tanterahina ao. ho an’ ny fanavotana ny olombelona nampianarina tamin’ ny alalan’ ny
fitoerana masina teto an-tany sy ny asa fanompoana tao.
Ireo efitra masina ao amin’ ny fitoerana masina any an-danitra dia asehon’ ireo efitra roa
tao amin’ ny fitoerana masina teto an-tany. Raha naseho ny apostoly Jaona tamin’ ny
fahitana ny tempolin’ Andriamanitra any an-danitra dia hitany tao ny «jiro fito nirehitra teo
anoloan’ ny seza fiandrianana»7. Nahita anjely izy «nitondra lovia volamena fandoroana
ditin-kazo manitra; ary nomena ditin-kazo manitra betsaka izy, hanaterany azy mbamin’ ny
vavaky ny olona masina rehetra eo ambonin’ ny alitara fandoroana ditin-kazo manitra, izay
eo anoloan’ ny seza fiandrianana»8. Teo ny mpaminany dia navela hibanjina ny efitra
voalohany ao amin’ ny fitoerana masina any an-danitra, ary hitany tao ny «jiro fito
nirehitra» sy ny «alitara volamena» izay nasehon’ ny fanaovan-jiro volamena sy ny
fandoroana ditin-kazo manitra tao amin’ ny fitoerana masina teto an-tany. Novohana indray
ny «tempolin’ Andriamanitra» (Apokalypsy 11 : 19) ka nojereny ny tao amin’ ny masina
indrindra. Tao no nahitany ny «fiaran’ ny fanekeny», izay nasehon’ ilay vata fiara masina
nataon’ i Mosesy mba hasiana ny lalàn’ Andriamanitra.
Koa ireo izay nandinika ny momba ny fitoerana masina dia nahita porofo tsy azo iadiankevitra
ny amin’ ny fisian’ izany any an-danitra. Nataon’ i Mosesy araka ny ohatra izay
naseho azy ny fitoerana masina teto an-tany. Ary vavolombelona i Jaon.a fa nahita izany
tany an-danitra.
Ao amin’ ny tempoly any an-danitra, fonenan’ Andriamanitra, no miorina amin’ ny
fahamarinana sy ny fitsarana ny seza fiandrianany. Ao amin’ ny fitoerana masina indrindra
ny lalàny, ilay fitsipika lehibe mamaritra ny rariny izay hizahan-toetra ny olombelona
rehetra. Ny fiara izay mitahiry ny vato fisaky ny lalàna dia saronan’ ny rakopanavotana, eo
anoloan’ izany i Kristy no mandahatra ny amin’ ny rany ho an’ ny mpanota. Noho izany dia
mampiseho ny firaisan’ ny fahamarinana sy ny famindrampo eo amin’ ny drafitra
hoentimanavotra ny olombelona io. Ny fahendrena tsy voafetra ihany no afaka mamolavola
io firaisana io ary hery tsy voafetra no afaka manatanteraka azy; io firaisana io no mahenika
ny lanitra manontolo amin’ ny fahagagana sy fiderana. Ny kerobima teo amin’ ny fitoerana
masina teto an-tany, izay niondrika tamim-panajana teo amin’ ny rakopanavotana, dia
mampiseho ny hafalian’ ny tafiky ny lanitra mibanjina ny asam-panavotana. Izao no zavamiafin’
ny famindrampo izay tian’ ny anjely hojerena dia ny mbola maha-marina an’
Andriamanitra ihany nefa Izy manamarina ny mpanota mibebaka sy manavao ny
fifandraisany amin’ ny taranaka lavo; fa azon’ i Kristy atao ny manetry tena mba
hampiakarany vahoaka tsy hita isa avy ao amin’ ny hantsan’ ny faharavana ka hanafiany azy
amin’ ny fitafiana tsy misy pentin’ ny fahamarinana mba hiray amin’ ny anjely izay tsy lavo
na oviana na oviana ary hitoetra mandrakizay eo anatrehan’ Andriamanitra.
Ny asan’ i Kristy amin’ ny maha-mpanelanelana Azy dia aseho ao amin’ ilay
faminaniana kanto dia kanto nataon’ i Zakaria mikasika «Ilay atao hoe Rantsana» kely. Hoy
ny mpaminany : «Izy no hanao ny tempolin’ i Jehovah, ary Izy hitondra voninahitra ka
316