Leviathan dari Bangsa Bangsa_

masirasira maloton’ ny fanompoan-tsampy, dia nanohy ny asany mandoza. Nisy
fampianarana tsy madio, fombafomba avy amin’ ny finoanoam-poana, sy ireo fanompoampivavahana
fanompoan-tsampy nampidirina tao amin’ ny finoana sy ny fivavahana
kristiana. Rehefa niray tamin’ ny mpanompo sampy ireo mpanaraka an’ i Kristy, dia nanjary
simba ny fivavahana kristiana, ka very ny fahadiovan’ ny fiangonana sy ny heriny. Na dia
izany aza dia nisy tsy voatarika tamin’ ireny fitaka ireny. Notanany ihany ny toetrany
mahatoky tamin’ Ilay niavian’ ny fahamarinana ka Andriamanitra irery no nivavahany.
Nisy antokon’ olona roa hatrany teo amin’ ireo izay nilaza fa mpanara-dia an’ i Kristy.
Ny antoko iray nianatra ny fiainan’ ny Mpamonjy ka niezaka tamin-kafanam-po hanitsy ny
toetra ratsiny hifanaraka amin’ ilay Ohatra ; ny antoko iray kosa dia nanakimpy ny masony
tamin’ ireo fahamarinana tsotra sy mazava nefa mampiharihary ny fahadisoany. Eny, na dia
tamin’ ny fotoana nahatsara azy indrindra aza ny fiangonana, dia tsy olona marina sy madio
ary tso-po avokoa akory no tao aminy. Nampianatra antsika ny Mpamonjy fa izay minia
manaram-po amin’ ny fahotana dia tsy tokony ho raisina ao amin’ ny fiangonana ; nefa
nifandray tamin’ ny olona nanana lahadisoana teo amin’ ny toetra amam-panahiny Izy, ary
nanome azy ireny tombon-tsoa hanatrika ny fampianarany sy ny ohatra nasehony mba
hananan’ izy ireny fotoana mety ahitany ny fahadisoany sy hanitsiany izany. Teo amin’ ny
apostoly roa ambin’ ny folo lahy dia nisy mpamadika iray. Na dia teo aza ny tsy mety teo
amin’ ny toetra amam-panahin’ i Jodasy, dia nekena ho anisan’ ny apostoly roa ambin’ ny
folo lahy izy ka tamin’ ny alalan’ ny fampianarana sy ny ohatr’ i Kristy, dia afaka hianatra
izany atao hoe toetra amam-panahy kristiana, ary ho voatarika amin’ izany hahita ny
fahadisoany, hibebaka, ka noho ny fanampian’ ny fahasoavan’ Andriamanitra, dia hanadio
ny fanahy «amin’ ny fankatoavana ny fahamarinana)). Nefa tsy nandeha tamin’ ny
fahazavana namirapiratra tamim-pitiavana toy izany teo aminy i Jodasy. Nanaram-po tamin’
ny fahotana izy ka nitono-tena tamin’ ny fakampanahin’ i Satana. Nanjaka ireo lafiny ratsy
teo amin’ ny toetra amam-panahiny. Nampilefitra ny sainy hofehizin’ ny herin’ ny maizina
izy, ka tezitra rehefa nomelohina ny fahadisoany, ary tamin’ izany fomba izany dia
voatarika ho amin’ ny heloka bevava hamadika ny Tompo izy. Toy izany no ataon’ izay
rehetra manana ny toepanahy araka an’ Andriamanitra, nefa mankamamy koa ny fahotana
ka mankahaia ireo izay manakotaba ny fiadanany amin’ ny fanamelohan’ izy ireo ny lalampahotana.
Rehefa misy fotoana mety, tahaka an’ i Jodasy, dia namadika ireo izay niezaka
hananatra a/.y mba hahasoa azy izy.
Ny apostoly dia nifanehatra tamin’ ireo izay nilaza fa manana toe-panahy araka an’
Andriamanitra tao amin’ ny fiangonana, nefa nankamamy toetra ratsy miafinafina. Ananiasy
sy Safira dia nanao ny asan’ ny mpamitaka, raha nihambo ho nanao fanatitra feno ho an’
Andriamanitra, nefa nitsiriritra ka nitana ampahany ho an’ ny tenany. Nasehon’ ny Fanahin’
ny fahamarinana tamin’ ny apostoly ny tena toetra amam-panahin’ ireo mihambohambo
foana ireo, ary nesorin’ ny fitsaran’ Andriamanitra tamin’ ny fiangonana io pentina nandoto
io fahadiovany io. Io fanehoana mazava ny Fanahin’ i Kristy mahay mamantatra ny miafina
teo amin’ ny fiangonana io dia mampihorohoro ny mpihatsaravelatsihy sy ny mpanao ratsy.
24