Leviathan dari Bangsa Bangsa_

aho», hoy ny nosoratan’ io lehilahin’ Andriamanitra io, «dia tsy mamoy fo aho na kivy. .
Tsy mbola natanjaka toy izao ny finoako ny fiavian’ i Kristy. Tsy nanao afa-tsy izay
noheveriko fa adidiko aho, rehefa nandany taona maro nandinihana tamin-kovitra sy
fanajana. Raha nisy nahadiso ahy dia noho ny fitiavako ny mpiara-belona amiko sy ny
olombelona tahaka ahy ary ny fahareseko lahatra fa nanana adidy tamin’ Andriamanitra».
«Zavatra iray ihany no fantatro marimarina, tsy nitory afa-tsy izay ninoako aho; ary niaraka
tamiko Andriamanitra; niseho teo amin’ ny asa ny heriny, ary betsaka ny soa vita». «An’
arivony maro, araka ny fahitan’ ny olombelona azy, no voataona handinika ny Soratra
Masina noho ny fitoriana momba ny fotoan’ andro; ary tamin’ izany fomba izany dia vita
fihavanana tamin’ Andriamanitra izy ireny tamin’ ny alalan’ ny finoana sy ny famafazana
ny ran’ i Kristy» — Bliss, pejy 256, 277, 280. 281». «Tsy mangataka na oviana na oviana
ny hitsikian’ ny mpiavonavona aho, na hifararemotra rehefa tsy nankasitraka izao tontolo
izao. Tsy hividy ny sitraka avy aminy koa aho izao, na hanao mihoatra ny adidiko mba
hihaika ny fankahalany. Na oviana na oviana tsy hitady izay hamonjena ny aiko avy eo ampelatanany
aho, na hihemotra noho ny tahotra ny hahavery izany, manantena ny hanolotra
izany ho an’ Andriamanitra aho, raha izany no fantany fa mety». J. White, Life of Miller, p.
315.
Tsy nahafoy ny vahoakany Andriamanitra fa mbola nitoetra tao amin’ ireo izay tsy
nandà ankitsirano ny fahazavana efa noraisiny sy tsy nanohitra ny fihetsehana momba ny
fiavian’ i Kristy. Ao amin’ ny epistily ho an’ ny Hebreo dia misy teny fampaherezana sy
fampitandremana ho an’ ireo izay niandry, sy nozahan-toetra tamin’ io fotoan-tsarotra io.
«Koa aza manary ny fahasahianareo izay misy valiny lehibe, fa tokony hanana faharetana
ianareo mba hahazoanareo izay lazain’ ny teny fikasana, rehefa vitanareo ny sitrapon’
Andria-manitra. Fa rehefa afaka kelikely, dia ho tonga Ilay ho avy fa tsy hitaredretra. Ary ny
oloko marina dia ho velon’ ny finoana, fa raha mihemotra izy, dia tsy sitraky ny fanahiko.
Fa isika tsy mba naman’ izay mihemotra ho amin’ ny fahaverezana, fa naman’ izay mino ho
amin’ ny famonjena ny fanahy»11.
«Mazava fa natao ho an’ ny fiangonana aty amin’ ny andro farany io fananarana io,
araka ny teny izay manondro ny fahantomoran’ ny fiavian’ ny Tompo». «Fa rehefa afaka
kelikely dia ho tonga Ilay ho avy, fa tsy hitaredretra». Ary voalaza mazava fa misy toa
fihemoran’ ny fotoan’ andro ary toa hitaredretra ny Tompo araka ny fahitana azy. Ny torohevitra
omena eto dia mifanitsy indrindra amin’ ny fanandramana nataon’ ireo Advantista
tamin’ izany fotoana izany. Ny vahoaka iantefan’ izany dia notandindomin-doza ho
rendripinoana. Efa nanao ny sitrapon’ Andriamanitra izy tamin’ ny fanarahany ny Fanahiny
sy ny teniny ; nefa tsy nazava taminy ny fikasany teo amin’ ny fanandramana nataony teo
aloha, ary tsy hitany mazava ny lalana nombany amin’ ny ho avy, ka ho azon’ ny fakampanahy
izy hisalasala raha tena nitarika azy tokoa Andriamanitra. Azo nampiharina tamin’
izany ny teny hoe : «Ary ny oloko marina dia ho velona amin’ ny finoana». Raha
namirapiratra teo amin’ ny lalany ny fahazavan’ ny «antso mamatonalina», ka hiteny fa efa
novahana ny tombo-kasen’ ireo faminaniana ary tanteraka haingana dia haingana ireo
310