Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Andriamanitra izany. Tsy sailin’ izy ireo ny nandà fa nibaribary teo amin’ ny fitoriana ny
fiavian’ i Kristy fanindroany ny herin’ ny Fanahy Masina, ary tsy nisy fahadisoana nety no
hitany teo amin’ ny fanambarana ireo fe-potoana ara-paminaniana. Ny havanana indrindra
tamin’ ireo mpanohitra azy dia tsy nahomby tamin’ ny fandrodanana ny rafitra nentiny
nanazava ny faminaniana. Tsy azon’ ny sainy nekena izany hoe hial’a, raha tsy nisy porofo
mazava avy tamin’ ny Baiboly, amin’ ilay hevitra hitany tamin’ ny fandinihana taminkafanam-po
sy nombam-pivavahana ny Soratra Masina sy tamin’ ny alalan’ ny saina
nohazavain’ ny Fanahin’ Andriamanitra sy ny fo miredaredan’ ny heriny mitondra aina; ary
hevitra izay tsy voahozongozon’ ny fitsikerana lehibe indrindra sy ny fanoherana mahery
vaika indrindra avy tamin’ ireo mpampianatra ara-pivavahana mamim-bahoaka sy ireo olonkendrin’
izao tontolo izao, hevitra tsy voahozongozon’ ny hery mitambatry ny fahalalana sy
ny fahaiza-mandahatra, tsy voahozongozon’ ny fanarabiana sy ny fanivaivan’ ny manankaja
sy ny olona ambany.
Marina fa nisy fifandisoana teo amin’ ny toe-javatra nampoizina hiseho. nefa tsy
nampihetsika ny finoany ny tenin’ Andriamanitra izany. Rehefa nitory teo amin’ ny
lalamben’ i Ninive i Jona fa «rehefa afaka efa-polo andro dia ho ravana ny tanàna», dia
neken’ Andriamanitra ny fietren’ ny Ninivita ka nohalavainy ny andrompahasoavana ho
azy. Andriamanitra tokoa anefa no nandefa ny hafatra nentin’ i Jona ary araka ny sitrapony
no nisedrana an’ i Ninive. Ninoan’ ireo Advantista fa fomba toy izany koa no efa nitarihan’
Andriamanitra azy tamin’ ny nanomezany ny hafatra fampitandremana momba ny fitsarana.
«Fisedrana ho an’ izay rehetra nandre izany» hoy izy ireo ka «nampifoha ny fitiavana ny
fisehoan’ ny Tompo ; fa niteraka fankahalana miharihary na takona ny fiavian’ i Kristy kosa
izany ho an’ ny sasany. Fantatr’ Andriamanitra avokoa anefa izany rehetra izany. Nanoritra
tsipika io toe-javatra io . . . ka izay nandinika ny fony dia nety hahalala izay ho nisy azy raha
tonga tokoa ny Tompo tamin’ iny fotoana iny. Mety ho niteny hoe izy : «Indro !
Andriamanitra izay nandrasantsika hamonjy antsika», na ho niantso ny vatolampy sy ny
tendrombohitra hianjera aminy mba hanafina azy amin’ ny tavan’ Ilay mipetraka eo amin’
ny seza fiandrianana, sy amin’ ny fahatezeran’ ny Zanak’ ondry. Araka ny finoantsika dia
nisedra ny vahoakany Andriamanitra, nitsapa ny finoany, nizaha toetra azy, mba ahitany
raha hihemotra izy ka hiala amin’ ny toerana tiany hametrahana azy eo amin’ ny ora
fitsapana, na hahafoy an’ ity izao tontolo izao ity izy ka hiankina tsy hihambahamba amin’
ny tenin’ Andriamanitra ». The Advent Herald and Signs of The Times Reporter, boky 8,
laharana 14 (13 Novambra 1844).
Ny tenin’ i William Miller no manambara ny zavatra tsapan’ ireo izay mbola nino fa efa
nitarika azy Andriamanitra tamin’ ny fanandramana nataony tamin’ ny lasa : «Raha toa ka
hoe hamerina ny fiainako hatrany am-boalohany indray aho, miaraka amin’ ireo porofo efa
ananako ankehitriny, mba hijoroako mahatoky eo anatrehan’ Andriamanitra sy ny olona dia
izay efa nataoko no mbola hataoko koa». «Manantena aho fa efa nanadio ny fitafiako ho
afaka amin’ ny ran’ ireo namako. Tsapako fa efa nanao izay rehetra azoko natao aho ka
afaka madiodio ny amin’ ny fanamelohana azy ireny». «Na dia diso fanantenana indroa aza
309