Leviathan dari Bangsa Bangsa_
, , , , , losifera, , , , , , , , losifera, , ,
Ilay nolefoniny izy, ary hisy fisaonana lehibe eran’ ny tany, ... ary izay mibanjina ny Tompo dia nampahory ny fanahiny teo anatrehany». — Bliss, Advent Shield and Review, boky l, p. 271 (Janoary 1845). Tamin’ ireo fihetsiketsehana ara-pivavahana hatramin’ ny andron’ ny apostoly, dia ilay tamin’ ny fararanon’ ny 1844 no tena afaka indrindra tamin’ ny tsy fahatanterahan’ ny olombelona sy ny fandrik’ i Satana. Eny, fa na ankehitriny aza, taona maro aty aoriana, izay rehetra nandray anjara tamin’ izany fihetsiketsehana izany ka nijoro tsy ho azo nohozongozonina teo amin’ ny sehatry ny fahama-rinana dia mbola mahatsapa ny hery masina niasa nangina avy tamin’ io asa feno fitahiana io ary vavolombelon’ ny maha-avy tamin’ Andriamanitra izany. Rehefa re ny antso nanao hoe : Indry ny mpampakatra! mivoaha mba hitsena Azy», «dia nitsangana ireo niandry Azy ka nanamboatra ny fanalany»; nianatra ny tenin’ Andriamanitra tamim-pahalianana fatratra izay tsy mbola nahitana izay toy izany izy. Nisy anjely nirahina avy tany an-danitra hamoha ireo izay tratry ny fahakiviana ka manomana azy handray ny hafatra. Tsy ny fahendrena na ny fahaizan’ olombelona no nijoroan’ ny asa, fa ny herin’ Andriamanitra. Tsy ireo nanan-talenta namirapiratra indrindra, fa ireo nanetry tena sy tia vavaka indrindra no voalohany nandre sy nankatò ny antso. Nilaozan’ ny mpamboly ny vokatra tany an-tsaha, navelan’ ireo mpiasa ny milina fiasany, ka tamin-dranomaso sy fifaliana no nandehanany nitondra ny hafatra fampitandremana. Ireo izay nitarika ny asa tamin’ ny voalohany no anisan’ ny farany nanaraka io fihetsiketsehana io. Ny ankabeazan’ ny fiangonana dia nanakatona ny varavarany mba ho mariky ny fandavany io hafatra io, ary olona maro tamin’ ireo izay nandray izany no niala tsy nifandray tamin’ ireo intsony. Noho ny fitondran’ Andriamanitra, dia niray tamin’ ny hafatry ny anjely faharoa io fitoriana io ka nanome hery ny asa. Ilay hafatra hoe : «Indry. tamy ny Mpampakatra!» dia tsy nankinina firy tamin’ ny fonjan-kevitra na dia nazava sy tsy azo lavina aza ny porofo tao amin’ ny Soratra Masina. Nisy hery nanosika nomba azy izay nampientana ny fanahy. Tsy nisy fisalasalana, tsy nisy fanontaniana nampiahanahana. Raha niakatra tamin’ ny fomba manetriketrika tao Jerosalema i Kristy, ny vahoaka izay tafangona avy tamin’ ny faritany rehetra hanatrika ny fety ka nirohotra nankany amin’ ny tendrombohitra Oliva, rehefa tafara-dia tamin’ ireo marobe nanaraka an’ i Jesosy izy dia nentanin’ ny aingam-panahy tamin’ izany ora izany ka nampaneoeo ny antso hoe : «Isaorana anie izay avy amin’ ny anaran’ i Jehovah!»6. Toy izany koa ireo mpino izay nifanizina tamin’ ny fivorian’ ny Advantista — ny sasany noho ny fitiavany hahita zava-baovao, ny sasany mba hanazimbazimba fotsiny — nahatsapa ilay hery nandresy lahatra avy tamin’ ilay hafatra hoe : «Indry, tamy ny Mpampakatra!» izy. Tamin’ izany fotoana izany dia nisy finoana izay nitondra valimbavaka finoana izay nijery ny famalian-tsoa. Tahaka ny ranonorana milatsaka amin’ ny tany mangentana ny Fanahin’ ny fahasoavana dia nirotsaka tamin’ ireo izay nikatsaka izany mafy. Izay nanantena fa vetivety dia hifanatri-tava amin’ ny Mpanavotra azy dia nahatsapa fifaliana 306
lehibe sy tsy hay ambara. Nampalefadefaka sy nampitony ny fo ny herin’ ny Fanahy Masina raha nitosaka be dia be tamin’ ireo mahatoky sy mino ny fitahiana avy aminy. Tamim-pitandremana fatratra sy tamim-pieritreretana lalina no nanatonan’ ireo izay nandray ny hafatra sy ny fotoana izay nantenainy fa hihaonany amin’ ny Tompo. Isa maraina dia tsapany fa ny voalohan’ adidiny dia ny mahazo antoka mazava ny faneken’ Andriamanitra azy. Niray akaiky dia akaiky ny fony, ary nazoto niara-nivavaka sy nifampivavaka izy. Matetika no nivory tany amin’ ny toerana mitokana izy mba hiray amin’ Andriamanitra. ka niakatra avy tany an-tsaha sy avy tamin’ ny kirihitr’ ala ny feon’ ny fitalahoana ho any an-danitra. Nilainy mihoatra noho ny hanin-kohanina isan’ andro ny fahazoany antoka ny fankasitrahan’ ny Mpamonjy; ary raha nisy rahona nanamaloka ny sainy, dia tsy nijanona izy raha tsy nisinda izany. Teo amin’ ny fahatsapany ny fanambaran’ ny fahasoavana mamela heloka, dia niriny mafy ny hahita Ilay tian’ ny fanahiny. Nefa nisy fahadisoam-panantenana hafa niandry azy ireo. Lasa ny fotoana nandrasana, nefa tsy tonga Ilay Mpamonjiny. Tamin-toky tsy nisy fisalasalana no nibanjinan’ izy ireo ny fiaviany. Ny tsapany izao dia izay tsapan’ i Maria fony izy tonga teo amin’ ny fasan’ ny Mpamonjy. ka nahita izany foana ary niteny tamin-dranomaso hoe : «Nalain’ olona ny Tompoko, ka tsy fantatro izay nametrahany Azy»7. Nanahinahy sy natahotra nandritra ny fotoana kely izao tontolo izao tsy nino ary toa fefy nisakana azy izany. Rehefa lasa io fotoana io, dia tsy afaka avy hatrany akory izany; tamin’ ny voalohany dia tsy sahy nampiseho fandresena tamin’ ireo diso fanantenana izy; fa rehefa tsy nisy kosa famantarana ny fahatezeran’ Andriamanitra niseho, dia afaka ny tahony ka niverina tamin’ izay ny fanomezan-tsiny sy ny fanimbazimbana. Antokon’ olona betsaka izay nilaza fa nino ny fiavian’ ny Tompo tsy ho ela, no niala tamin’ ny finoany. Nisy koa ireo izay tena natoky marina tokoa no voaratra lalina indrindra teo amin’ ny hambom-pony hany ka toa naleony nandositra an’ izao tontolo izao. Tahaka an’ i Jona nitaraina tamin’ Andriamanitra izy ka naleony maty toy izay ho velona. Ireo izay nampiorina ny finoany tamin’ ny hevitry ny hafa fa tsy tamin’ ny tenin’ Andriamanitra ankehitriny dia vonona hiova hevitra indray koa. Voasinton’ ireo mpaniratsira ho mpiandany aminy ny malemy sy ny kanosa, ka niray saina izy rehetra tamin’ ny fanambarana fa tsy misy tokony hatahorana na hantenaina intsony izao. Efa dila ny fotoana, tsy tonga ny Tompo, ka mety hijanona tsy miova an’ arivo taonany izao tontolo izao. Ireo mpino marina sy nadio fo dia nahafoy ny zavatra rehetra ho an’ i Kristy ary efa niaina tamin’ ny fanatrehany tahaka ny tsy mbola nataony mihitsy. Ninoany, fa efa nomeny an’ izao tontolo izao ny hafatra fampitandremana farany; ary, satria nanantena izy fa vetivety dia horaisina hiara-monina amin’ ny Tompony sy Andria-manitra ary ireo anjelin’ ny lanitra, dia efa tsy nifanerasera firy intsony tamin’ ireo izay tsy nandray ny hafatra izy. Efa nanao vavaka feno faniriana izy hoe : «Avia Jesosy Tompo ary avia faingana». Nefa tsy tonga Izy. Ary izao, izany hiantsoroka indray ny enta-mavesatry ny ahiahin’ ny fiainana sy 307
- Page 263 and 264: tamin’ ny toetra tsizarizary ho s
- Page 265 and 266: nampiakarina niala taminareo ho any
- Page 267 and 268: haizina ny hanafenana amin’ ny ol
- Page 269 and 270: Na dia tsy nomena ny mpaminany aza
- Page 271 and 272: ny fanjakam-pahasoavana sy ny fanja
- Page 273 and 274: toky azo antoka, ny finoana tsy voa
- Page 275 and 276: Ireo izay nitory io hafatra fampita
- Page 277 and 278: Toko 20—Fifohazana Lehibe Ara- pi
- Page 279 and 280: Kristy no Zanak’ Andriamanitra».
- Page 281 and 282: dikany; ary ny hoe miakatra ho eo a
- Page 283 and 284: Tany Alemaina, dia efa tamin’ ny
- Page 285 and 286: hoy izy, «dia toy ny milaza amin
- Page 287 and 288: samihafa ny hafatra dia namohafoha
- Page 289 and 290: aza, afa-tsy ny Ray ihany» 3. Nisy
- Page 291 and 292: fangatahany teo amin’ ny rako-pan
- Page 293 and 294: ary niara-dalana tamin’ izany dia
- Page 295 and 296: amin’ ny hery manimba miasa mangi
- Page 297 and 298: nijangajanga noho ny lazanao». «K
- Page 299 and 300: ny tsy finoana mahameloka, izay mbo
- Page 301 and 302: ny amin’ ny tena fiainany, sady m
- Page 303 and 304: arapanahy ny fiangonana tamin’ iz
- Page 305 and 306: Nisy koa fizarana tamin’ ny famin
- Page 307 and 308: mpanota no voaova fo, ary nisy olon
- Page 309 and 310: mpamitaka tao amin’ ny fiangonana
- Page 311 and 312: 27 T.K. = Ny Batisan'i Jesosy Krist
- Page 313: Ao amin’ ny fanoharana ao amin’
- Page 317 and 318: Andriamanitra izany. Tsy sailin’
- Page 319 and 320: famantarana manambara fa akaiky ny
- Page 321 and 322: Raha araka ny fanisana, dia nazava
- Page 323 and 324: Aseho eto ny fitoerana masin’ ny
- Page 325 and 326: hipetraka sy hanapaka ny eo amin’
- Page 327 and 328: Ireo fanompoam-pivavahana roa ireo
- Page 329 and 330: faran’ ny taona, dia toy izany ko
- Page 331 and 332: tamin’ ny rahon’ ny lanitra, ar
- Page 333 and 334: voatondro dia tonga ny Mpampakatra,
- Page 335 and 336: kosa ny manaraka. Mbola nisy varava
- Page 337 and 338: Toko 25—Ny Lalàn’ Andriamanitr
- Page 339 and 340: ny fizarana famaranana ny asa famon
- Page 341 and 342: ampiasaina dia ilaina mba ahazoana
- Page 343 and 344: fahafahana, amin’ ny fiaikena maz
- Page 345 and 346: fiangonany, ary maro tamin’ izy i
- Page 347 and 348: nanalany ny didy faharoa, dia tsy i
- Page 349 and 350: Nitandrina ny Alahady anefa ireo Kr
- Page 351 and 352: fa ireo izay lazain’ i Jehovah fa
- Page 353 and 354: izay hampitony ny saina manadihady
- Page 355 and 356: ny an’ ny Hebreo teo amin’ ny R
- Page 357 and 358: kevitra tsy miovaova, eo ambonin’
- Page 359 and 360: asa mangina avy taminy ny mpiara-mo
- Page 361 and 362: mampidanadana ny varavarana idiran
- Page 363 and 364: Ny dingana voalohany eo amin’ ny
Ilay nolefoniny izy, ary hisy fisaonana lehibe eran’ ny tany, ... ary izay mibanjina ny Tompo<br />
dia nampahory ny fanahiny teo anatrehany». — Bliss, Advent Shield and Review, boky l, p.<br />
271 (Janoary 1845).<br />
Tamin’ ireo fihetsiketsehana ara-pivavahana hatramin’ ny andron’ ny apostoly, dia ilay<br />
tamin’ ny fararanon’ ny 1844 no tena afaka indrindra tamin’ ny tsy fahatanterahan’ ny<br />
olombelona sy ny fandrik’ i Satana. Eny, fa na ankehitriny aza, taona maro aty aoriana, izay<br />
rehetra nandray anjara tamin’ izany fihetsiketsehana izany ka nijoro tsy ho azo<br />
nohozongozonina teo amin’ ny sehatry ny fahama-rinana dia mbola mahatsapa ny hery<br />
masina niasa nangina avy tamin’ io asa feno fitahiana io ary vavolombelon’ ny maha-avy<br />
tamin’ Andriamanitra izany.<br />
Rehefa re ny antso nanao hoe : Indry ny mpampakatra! mivoaha mba hitsena Azy», «dia<br />
nitsangana ireo niandry Azy ka nanamboatra ny fanalany»; nianatra ny tenin’ Andriamanitra<br />
tamim-pahalianana fatratra izay tsy mbola nahitana izay toy izany izy. Nisy anjely nirahina<br />
avy tany an-danitra hamoha ireo izay tratry ny fahakiviana ka manomana azy handray ny<br />
hafatra. Tsy ny fahendrena na ny fahaizan’ olombelona no nijoroan’ ny asa, fa ny herin’<br />
Andriamanitra. Tsy ireo nanan-talenta namirapiratra indrindra, fa ireo nanetry tena sy tia<br />
vavaka indrindra no voalohany nandre sy nankatò ny antso. Nilaozan’ ny mpamboly ny<br />
vokatra tany an-tsaha, navelan’ ireo mpiasa ny milina fiasany, ka tamin-dranomaso sy<br />
fifaliana no nandehanany nitondra ny hafatra fampitandremana. Ireo izay nitarika ny asa<br />
tamin’ ny voalohany no anisan’ ny farany nanaraka io fihetsiketsehana io. Ny ankabeazan’<br />
ny fiangonana dia nanakatona ny varavarany mba ho mariky ny fandavany io hafatra io, ary<br />
olona maro tamin’ ireo izay nandray izany no niala tsy nifandray tamin’ ireo intsony. Noho<br />
ny fitondran’ Andriamanitra, dia niray tamin’ ny hafatry ny anjely faharoa io fitoriana io ka<br />
nanome hery ny asa.<br />
Ilay hafatra hoe : «Indry. tamy ny Mpampakatra!» dia tsy nankinina firy tamin’ ny<br />
fonjan-kevitra na dia nazava sy tsy azo lavina aza ny porofo tao amin’ ny Soratra Masina.<br />
Nisy hery nanosika nomba azy izay nampientana ny fanahy. Tsy nisy fisalasalana, tsy nisy<br />
fanontaniana nampiahanahana. Raha niakatra tamin’ ny fomba manetriketrika tao<br />
Jerosalema i Kristy, ny vahoaka izay tafangona avy tamin’ ny faritany rehetra hanatrika ny<br />
fety ka nirohotra nankany amin’ ny tendrombohitra Oliva, rehefa tafara-dia tamin’ ireo<br />
marobe nanaraka an’ i Jesosy izy dia nentanin’ ny aingam-panahy tamin’ izany ora izany ka<br />
nampaneoeo ny antso hoe : «Isaorana anie izay avy amin’ ny anaran’ i Jehovah!»6. Toy<br />
izany koa ireo mpino izay nifanizina tamin’ ny fivorian’ ny Advantista — ny sasany noho<br />
ny fitiavany hahita zava-baovao, ny sasany mba hanazimbazimba fotsiny — nahatsapa ilay<br />
hery nandresy lahatra avy tamin’ ilay hafatra hoe : «Indry, tamy ny Mpampakatra!» izy.<br />
Tamin’ izany fotoana izany dia nisy finoana izay nitondra valimbavaka finoana izay<br />
nijery ny famalian-tsoa. Tahaka ny ranonorana milatsaka amin’ ny tany mangentana ny<br />
Fanahin’ ny fahasoavana dia nirotsaka tamin’ ireo izay nikatsaka izany mafy. Izay<br />
nanantena fa vetivety dia hifanatri-tava amin’ ny Mpanavotra azy dia nahatsapa fifaliana<br />
306
Change language