Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Na oviana na oviana misy toe-javatra toy izany dia avy ao amin’ ny fiangonana ihany ny
antony. Ny niavian’ ny haizina ara-panahy izay manarona ny firenena, ny fiangonana sy ny
isam-batan’ olona, dia tsy noho Andriamanitra manaisotra tsy an-drariny ny fanampiana avy
amin’ ny fahasoavany tsy akory, fa noho ny tsirambina sy ny
fandavan’ ny olona ny fahazavana avy amin’ Andriamanitra. Misy ohatra manaitra
mampisongadina io fahamarinana io aseho ao amin’ ny tantaran’ ny vahoaka jiosy tamin’ ny
andron’ i Kristy. Ny fimatimatesany tamin’ izao tontolo izao sy ny fanadinoany an’ Andriamanitra
sy ny teniny, no nahamaizina ny sainy, sy nahatonga ny fony hirona tamin’ ny nofo
sy ny filana. Noho izany dia tsy fantany ny momba ny fiavian’ ny Mesia, ka ny avonavony
sy ny tsy finoany no nahatonga azy handà ny Mpanavotra. Na dia tamin’ izany aza dia tsy
nosakanan’ Andriamanitra ny firenena Jiosy tsy hahalaia na tsy handray anjara amin’ ny
fitahian’ ny famonjena. Nefa kosa ireo izay nandà ny fahamarinana dia very tsy nanampaniriana
intsony handray ny fanomezan’ ny lanitra. Nanao ny «maizina ho mazava izy ary
ny mazava ho maizina», mandra-pahatongan’ ny mazava tao aminy ho haizina; ary nikitroka
manao ahoana izany haizina izany!
Mifanaraka amin’ ny tetik’ i Satana ny hitazonan’ ny olona ny endrika ivelan’ ny
fivavahana raha tsy ao ny tena toe-panahy araka an’ Andriamanitra mitondra aina. Rehefa
nolavin» ny Jiosy ny filazantsara dia notohizany tamin-kafanam-po ireo fombampivavahany
fahiny, ary mainka nahasarotiny azy ny fiarovany ny toetra mampiavaka ny fireneny, nefa
ny tenany aza tsy maintsy niaiky fa tsy niseho teo aminy intsony ny fanatrehan’
Andriamanitra. Nanondro tsy nisy diso mihitsy ny fotoana hiavian’ ny Mesia ny
faminanian’ i Daniela ary nambarany tamin’ ny fomba mivantana ny fahafatesany, hany ka
nataon’ izy ireo izay tsy handinihany io boky io, ary farany dia nanozona izay rehetra
nanandrana manao adi-marika momba ny fotoan’ andro ny raby. Noho ny fahajambana sy
ny fahamafisam-po dia tsy niraika tamin’ ny fanomezana maimaimpoana ny famonjena ny
vahoaka Isiraely nandritra ny taonjato nifandimby, tsy niraharaha ny fitahiana avy amin’ ny
filazantsara izay hafatra mampieritreritra sy mahatahotra mampitandrina ny amin’ ny loza
ateraky ny fandavana ny fahazavana avy any an-danitra. Na oviana na oviana misy antony
mitovy, dia mitovy koa ny vokatra miseho. Amin’ ny farany, izay minia mampangina ny
fahatsapana adidy satria manakantsakana ny fironany izany dia tsy hanan-kery intsony
hoenti-manavaka ny marina sy ny diso. Mihamaizina ny saina, mihadombo ny feon’ ny
fieritreretana, mihamafy ny fo, ary tafasaraka amin’ Andriamanitra ny fanahy. Amin’ ny
toerana izay anamavoana na anamaivanana ny hafatry ny fahamarinana avy amin’
Andriamanitra, dia ho saron’ ny haizina ny fiangonana; hihamangatsiaka ny finoana sy ny
fitiavana ka hiditra ny fihafahafana sy ny tsy fifanarahana. Ny mambran’ ny fiangonana dia
mampifantoka ny fitiavany sy ny herim-pony eo amin’ ny fanarahana an’ izao tontolo izao
ka hanamafy ny fony tsy hibebaka ny mpanota.
Ny hafatry ny anjely voalohany ao amin’ ny Apokalypsy 14, izay manambara fa tonga
ny andro fitsaran’ Andriamanitra ka miantso ny olona hatahotra Azy sy hiankohoka eo
anatrehany dia nokendrena hampisaraka ny vahoaka misora-tena ho an’ Andriamanitra
286