Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Toko 2—Ny Afon' ny Fanenjehana
Fony Jesosy nanambara tamin’ ny mpianany izay hanjo an’ i Jerosalema sy ireo toejavatra
hiseho amin’ ny fiaviany fanindroany, dia nolazainy mialoha koa ny fanandramana
hataon’ ny vahoakany, hatramin’ ny fotoana hanalana Azy tsy ho eo amin’ izy ireo, ka
hatramin’ ny fiverenany amin-kery sy voninahitra hanafàka azy. Ary teo amin’ ny
tendrombohitra Oliva ny Mpamonjy no nitazana ireo tafiotra efa hianjady amin’ ny
fiangonana apostolika ; ary raha niditra lalindalina kokoa any amin’ ny ho avy ny masony,
dia hitany ireo rivo-doza masiaka sy manimba izay hamely ny mpanaraka Azy amin’ ireo
andro ho avy feno haizina sy fanenjehana. Teny fohy misy dikany mampahatahotra no
nilazany ny anjara izay haroson’ ireo mpitondra an’ izao tontolo izao ho an’ ny fiangonan’
Andriamanitra.1 Tsy maintsy handeha amin’ ilay lalana feno fanetren-tena, faninitsiniana sy
fahoriana izay nandehanan’ ny Tompo koa ireo mpianany. Ny fandrafiana izay niharihary fa
namelezana ny Mpanavotra an’ izao tontolo izao, dia haseho indray hamelezana izay rehetra
hino ny anarany.
Vavolombelon’ ny fahatanterahan’ ny tenin’ ny Mpamonjy ny tantaran’ ny fiangonana
voalohany. Niray hina ireo herin’ ny tany sy ny helo mba hanohitra an’ i Kristy ao amin’ ny
tenan’ ireo mpanaraka Azy. Tazan’ ny fivavahana jentilisa mialoha fa raha mandresy ny
filazantsara, dia ho voarodana ny tempoliny sy ny alitarany ; noho izany dia navondrony ny
heriny mba handevonana ny finoana kristiana. Nirehitra ny afon’ ny fanenjehana. . .
Nendahina tamin’ ny kristiana ny fananany, ary noroahina tsy ho ao an-tokantranony izy.
Niaritra «ny ady mafy tamin’ ny fahoriana»2 izy. «Niaritra fanesoana sy kapoka mafy ary
fatorana sy tranomaizina koa»3 izy. Betsaka no nanamafy ny vavolombelona nataony tamin’
ny ra. Na andriana na andevo, na» manankarena na mahantra, na nahita fianarana na tsy
nianatra, dia samy novonoina tsy nisy indrafo avokoa.
Ireo fanenjehana ireo, izay nanomboka tamin’ ny nanjakan’ i Néron, tokony ho tamin’
ny fotoana naha-maritiora an’ i Paoly, dia nitohy, nihamafy na nihanalefaka, nandritra ny
taonjato maro. Noendrikendrehina ho nanao ny heloka bevava mahatsiravina indrindra ny
kristiana, ary nolazaina fa nahatonga ny antambo lehibe, dia ny mosary, ny aretimandringana
sy ny horohorontany. Rehefa nankahalain’ ny vahoaka sy nahiahiany izy ireo,
dia nitsangana ny mpiampanga hamadika ny tsy manan-tsiny noho ny fitiavam-bola.
Nohelohina ho mpikomy amin’ ny fanjakana izy ireo, ho fahavalon’ ny fivavahana, ary ho
poizina ho an’ ny tany ama-monina. Betsaka no natsipy hohanin’ ny bibidia na nodorana
velona tao amin’ ny toerana filanonana. Nisy nohomboana tamin’ ny hazo fijaliana; ny
sasany nofonosina tamin’ ny hoditry ny bibidia, dia natsipy tao amin’ ny kianja filalaovana
hoviravirain’ ny aiika. Matetika no natao anton-javatra hiantsoana ny vahoaka ny famaizana
azy ireo. Nivory ny vahoaka marobe hifaly amin’ ny lanonana jereny ary hihomehy sy
hitehaka, rehefa miala aina ka niady mafy izy ireo.
Na taiza na taiza nahitany fialofana, dia nohazaina tahaka ny biby ny mpanaraka an’ i
Kristy. Voatery nitady fiafenana tany amin’ ny toerana foana sy mangina izy. «Efa lao, ory,
21