Leviathan dari Bangsa Bangsa_

samihafa ny hafatra dia namohafoha fitiavan-kandre azy hatraiza hatraiza. Betsaka no resy
lahatra fa marina ireo fonjan-kevitra momba ny fotoan’ andro ao amin’ ny faminaniana ary
nanao sorona ny avonavon-kevitra tao aminy izy ka nandray ny fahamarinana tamimpifaliana.
Nisy mpitandrina sasany izay namela ny fomba fijery sy ny fihetseham-po
nampisaratsaraka tao amin’ ny antokom-pivavahana nisy azy, ka nahafoy ny karamany sy
ny fiangonany, ary niray tamin’ ny fitoriana ny fiavian’ i Jesosy. Ankavitsiana ihany anefa
ireo mpitandrina izay nanaiky io hafatra io; koa dia nankinina indrindra tamin’ ny olontsotra
(laika) feno fanetren-tena izany. Ny mpamboly nandao ny sahany, ny mpanao tao-zavatra ny
fiasany, ny mpivarotra ny entany, ny olona niasa ho an’ ny tenany ny raharahany; nefa dia
mbola vitsy ny isan’ ny mpiasa raha nampitahaina tamin’ ny asa tsy maintsy hatao.
Nitambesatra tamin’ ny fanahin’ ireo tena mpiambina marina ny toetry ny fiangonana tsy
manana ny toe-panahy araka an’ Andria-manitra sy ny an’ izao tontolo izao mitoetra ao
amin’ ny faharatsiainpanahy ka an-tsitrapo no niaretany asa mafy. fihafiana sy fahoriana,
mba hahazoany miantso olona ho amin’ ny fibebahana ho famonjena. Na dia notoherin’ i
Satana aza ny asa dia nandroso hatrany, ary neken’ ny olona an’ arivony maro ny
fahamarinana momba ny fiavian’ i Kristy.
Re hatraiza hatraiza ny teny vavolombelona nampifoha ny fieritreretana nanaitra ny
mpanota na ireo teo amin’ izao tontolo izao na ny mambran’ ny fiangonana, mba handositra
ny fahatezerana ho avy. Tahaka an’ i Jaona Mpanao batisa, ilay mpialoha lalana an’ i Kristy,
dia napetrak’ ireo mpitoriteny teo am-pototry ny hazo ny famaky ka nampirisika ny rehetra
hamoa voa mendrika ny fibebahana izy. Ireo antso manaitra nataony dia nifanohitra
indrindra tamin’ ny fanomezan-toky fa misy fiadanana sy fandriam-pahalemana re avy
amin’ ny polipitra nankamamian’ ny besinimaro; ary na taiza na taiza nitoriana ny hafatra,
dia nanetsiketsika ny vahoaka izany. Ny fanambarana tsotra sy mivantana avy tao amin’ ny
Soratra Masina, nampitoerin’ ny Fanahy Masina tao am-po, dia nitondra faharesendahatra
mavesatra izay vitsy no afaka nanohitra izany tanteraka. Nisy mpampianatra ambony
momba ny fivavahana izay nifoha tamin’ ny toky namitaka nisy azy. Hitany ny fihemorany,
ny toetra araka izao tontolo izao niainany sy ny tsy finoany, ny fiavonavonany sy ny
fitiavan-tenany. Betsaka no nitady ny Tompo tamin’ ny fibebahana sy ny fanetren-tena. Ny
fitiavany izay niraikitra ela tamin’ ny zavatry ny tany dia nafantony tamin’ ny lanitra izao.
Nipetraka taminy ny Fanahin’ Andriamanitra, ary fo nalefaka sy nilefitra no nentiny niray
feo tamin’ ilay antso hoe : «Matahora an’ Andriamanitra, ka omeo voninahitra Izy ; fa tonga
ny andro fitsarany».
Nanontany an-dranomaso ny mpanota nanao hoe : «Inona no hataoko mba hovonjena
aho?» Ireo izay nivelona tamin’ ny tsy fahamarinana dia dodona namerina izay nalainy. Izay
rehetra nahita fiadanana teo amin’ i Kristy dia naniry hahita ny hafa handray anjara tamin’
ny fitahiana. Nitodika ho amin’ ny zanany ny fon’ ny ray aman-dreny, ary ny fon’ ny zanaka
ho amin’ ny ray aman-dreny. Afaka ny fefin’ ny avonavona sy ny fitokotokoana. Nisy
fiaikenkeloka avy tao am-po, ary niasa mafy ireo olona iray ankohonana ho amin’ ny
famonjena ny akaiky azy indrindra sy tiany indrindra. Matetika dia re ny feon’ ny
279