Leviathan dari Bangsa Bangsa_

ka ny tenin’ ny Soratra Masina mihitsy no nampiasainy hoe : «Matahora an’ Andriamanitra,
ka omeo voninahitra Izy, fa tonga ny andro fitsarany». Nanakiana ny fahotan’ ny olona izy,
ka tsy ny faharatsian-toetra sy ny fahalotoana fotsiny no nomelohiny, fa nokianiny koa ny
toetrany araka izao tontolo izao sy ny fihemorana, ka nananatra ny mpihaino izy ireo
hilomay handositra ny fahatezerana ho avy.
Nangovitra ny olona raha nihaino. Niteny tamin’ ny fony ny Fanahin’ Andriamanitra
mandresy lahatra. Maro no voatarika handinika ny Soratra Masina tamin-jotom-po vaovao
sy handalina izany bebe kokoa, niova fo ny tsy mahalala onony sy ny ratsy fitondrantena, ny
sasany niala tamin’ ny fanaony tsy marina, ary nisy asa vita niavaka indrindra, hany ka na
ireo mpitandrina tao amin’ ny fiangonam-panjakana aza dia voatery niaiky fa ny tanan’
Andriamanitra no niasa tamin’ ny alalan’ io fihetsehana io.
Sitrapon’ Andriamanitra ny nitoriana ny vaovao momba ny fiavian’ ny Mpamonjy tany
amin’ ireo tany Skandinavia; ary rehefa nampanginina ny feon’ ny mpanompony, dia
nataony tao amin’ ny ankizy ny Fanahiny mba hahavitana ny asa. Raha Jesosy nanakaiky
an’ i Jerosalema notronin’ ny vahoaka marobe feno haravoana nanao horakoram-pandresena
sy nanofahofa sampan-drofia, izay niarahaba Azy ho Zanak’ i Davida, dia nangataka Azy
hampangina azy ireo ny Fariseo feno fialonana; nefa novalin’ i Jesosy fa fahatanterahan’ ny
faminaniana izany rehetra izany, ka raha hangina ireo, dia ny vato mihitsy no hiantsoantso.
Natahotra ny vahoaka noho ny fandrahonan’ ny mpisorona sy ny mpanapaka, ka najanony
ny antsoantsompifaliany raha niditra ny vavahadin’ i Jerosalema Izy; fa ny ankizy teo amin’
ny kianjan’ ny tempoly kosa avy eo dia nanohy ny hira, ka sady nanofahofa ny sampandrofia
no niantso hoe : «Hosana ho an’ ny Zanak’ i Davida!»1 Rehefa sorena ny Fariseo ka
niteny taminy hoe : «Renao va izay lazain’ ireo?» dia novalin’ i Jesosy hoe : «Eny, tsy nbola
novakinareo va ny teny manao hoe : «Avy amin’ ny vavan’ ny ankizy madinika sy ny zaza
minono no nanamboaranao fiderana ?» Tahaka ny niasan’ Andriamanitra tamin’ ny alalan’
ny ankizy tamin’ ny fotoana niavian’ i Kristy voalohany, dia toy izany koa no niasany
tamin’ ny alalan’ izy ireo mba hanambara ny hafatry ny fiaviany fanindroany. Tsy maintsy
tanteraka ny tenin’ Andriamanitra, dia ny hitorina ny fiavian’ ny Mpamonjy amin’ ny olona
rehetra, sy ny samy hafa fiteny ary ny firenena rehetra.
Nomena an’ i William Miller sy ireo mpiaramiasa taminy ny fitoriana ny hafatra
fampitandremana tany Amerika. Nanjary foiben’ ilay fihetsehana lehibe momba ny fiavian’
i Kristy io tany io. Tany no tanteraka tamin’ ny fomba mivantana indrindra ny faminaniana
momba ny hafatry ny anjely voalohany. Tonga hatrany an-tany lavitra ny asa soratr’ i Miller
sy ireo niara-dia taminy. Na taiza na taiza toerana efa nidiran’ ny misionary nanerana an’
izao tontolo izao, dia nambara tany koa ny vaovao mahafaly momba ny fiverenan’ i Kristy
vetivety. Niely hatraiza hatraiza ny hafatry ny filazantsara mandrakizay : «Matahora an’
Andriamanitra, ka omeo voninahitra Izy; fa tonga ny andro fitsarany».
Nandaitra lalina tao an-tsain’ ny vahoaka ny fanambarana ireo faminaniana izay toa
nanondro ny fiavian’ i Kristy ho amin’ ny lohataonan’ ny 1844. Raha nitety ireo fanjakana
278