Leviathan dari Bangsa Bangsa_

and Missionary Labours, p. 62) «ary hitsangana eo amin’ ny tendrombohitra Oliva Izy; ary
ilay fanapahana izay napetraka fahiny tamin’ i Adama tamin’ ny famoronana, kanefa veriny
(Genesisy 1: 26 ; 3 : 17, dia homena an’ i Jesosy. Hanjaka amin’ ny tany manontolo Izy.
Hitsahatra ny fitolokoana sy ny fitarainan’ izao ary rehetra izao fa hiram-piderana sy
fisaorana no ho re. . . Rehefa ho avy i Jesosy amin’ ny voninahitry ny Rainy, miaraka amin’
ny anjeliny masina. . . dia hitsangana aloha ireo mpino maty (ITesaloniana 4 : 16 ; 1
Korintiana 15 : 23. Io no ataontsika Kristiana hoe fitsanganana voalohany. Amin’ izay dia
hovana toetra ny biby (Isaia 11 : 6-9) ka hofehezin’ i Jesosy. (Sal. 8). Hanjaka eran-tany ny
fiadanana». Journal of the Rev. Joseph Wolff, p. 378, 379. Hibanjina ny tany indray ny
Tompo ka hiteny hoe : «Indro tsara indrindra izany».Ibid, p. 294
Nino i Wolff fa akaiky ny fiavian’ ny Tompo; ny fanazavany ireo fe-potoana arapaminaniana
momba ny hahatanterahan’ ilay famaranana lehibe ny zavatra rehetra dia taona
vitsy monja no nahasamihafa azy tamin’ izay voatondron’. i Miller. Ireo izay
nanantitrantitra araka ny voalazan’ ny Soratra Masina «fa ny amin’ ny andro sy ora dia tsy
misy mahalala», mba hilazana fa tsy azo fantarina na oviana na oviana ny amin’ ny
fahantomoran’ ny fiavian’ i Kristy, dia novalian’ i Wolff hoe : «Moa ve ny Tompo nilaza fa
tsy ho fantatra mihitsy io andro sy ora io? Moa ve tsy nanome antsika famantarana momba
ny fotoan’ andro mba hahazoantsika mahalala fara-fahakeliny ny fahakekezan’ ny fiaviany,
tahaka ny ahafantarana ny fahantomoran’ ny lohataona rehefa «manaroka ny rantsan’ ny
aviavy ka mandravina izy ?» Mat. 24 : 32. Tsy ho fantatsika mihitsy ve io fotoana io nefa
Izy Tenany mihitsy no namporisika antsika, tsy ny hamaky ny bokin’ i Daniela mpaminany
fotsiny, fa ny hahatakatra ny heviny koa ? Ary ao amin’ io bokin’ i Daniela io indrindra no
voalaza fa nahorona ny teny hatramin’ ny andro farany (tsy andro farany tamin’ ny
androny), nefa ambara koa fa «maro no hazoto mandinika» (teny hebreo izay milaza
fandinihana sy famakafakana momba ny fotoan’ andro), ary «hitornbo ny fahalalana»
(momba ny fotoan’ andro), Daniela 12:4. Ankoatr’ izany, dia tsy nokasain’ ny Tompo ny
hilaza fa tsy ho fantatra ny fahantomoran’ ny fotoana, fa ny andro sy ny ora marina no tsy
ho fantatry ny olona. «Ampy ireo famantarana ny fotoan’ andro hoy izy. mba ho
famporisihana antsika niomana ho amin’ ny fiaviany, tahaka an’ i Noa nanomana ny sambo
fiara».Wolff, Researches and Missionary Labours, p. 404, 405.
Mikasika ireo fomba neken’ ny besinimaro ny amin’ ny famoahana ny hevitry ny Soratra
Masina, na ny mety na ny tsy mety, dia izao no nosoratan’ i Wolff : «Ny ankabeazan’ ny
fiangonana Kristiana dia nivily niala tamin’ ny hevitry ny Soratra Masina mazava, ka
nitodika ho amin’ ny fomba fanazavan’ ny Bodista * izay mirona ho amin’ ny zavatra
mialoalo toa avelo ka mino fa ny ho fahasambaran’ ny olombelona amin’ ny ho avy dia ny
hanidintsidina eny amin’ ny rivotra, ary mihevitra fa rehefa mamaky hoe «Jiosy» izy dia
«Jentilisa» no andraisany izany, ary rehefa mamaky hoe «Jerosalema», dia tsy maintsy
«fiangonana» no andraisany izany; ary raha «tany» no voalaza, dia «lanitra» no dikany; ary
momba ny fiavian’ ny «Tompo» dia fandrosoan’ ireo «fikambanana mandefa misionera» no
272