Leviathan dari Bangsa Bangsa_

lazaina fa «tsy mbola nisy olona niteny tahaka izany» ny fon’ izy ireo ; nefa nafangarony
tamin’ ny volamena madion’ ny firaiketampony tamin’ i Jesosy, ny taindredriky ny
avonavona araka an’ izao tontolo izao sy ny fitiavam-boninahitra tsy mihevitra afa-tsy ny
tenany fotsiny. Eny, fa na dia teo amin’ ny efitrano ambonin’ ny Paska aza, teo amin’ ilay
ora mampieritreritra indrindra, raha efa niditra teo amin’ ny alok’ i Getsemane ny Tompony,
dia nisy «fifandirana tao aminy ny amin’ izay hatao lehibe». Lio. 22:24. Ny fahitan’ izy ireo
dia fenon’ ny seza fiandrianana, ny satro-panjakana ary ny voninahitra, nefa nanoloana azy
indrindra izao ny henatra sy ny toa fialan’ aina tao an-tanimboly, ny kianjan’ ny fitsarana
ary ny hazo fijalian’ i Kalvary.
Ny avonavom-pony, ny hetahetam-boninahitra araka an’ izao tontolo izao no nitarika
azy ireo hifikitra mafy toy izao tamin’ ny fampianaran-diso nisy tamin’ ny androny, ka tsy
nahafantarany ny tenin’ny Mpamonjy izay mampiseho ny tena toetran’ ny fanjakany sy
nanondro mialoha ny ady mihatra aman’ aina hatrehiny ary ny fahafatesany. Ary ireo
fahadisoan-kevitra ireo dia nitarika fisedrana mafy nefa nilaina izay navela hihatra
hanitsiana azy. Na dia diso fandray ny hafatra nampitondraina azy aza ny mpianatra, ka tsy
nahazo izay nantenainy dia efa nitory ny hafatra fananarana nomen’ Andriamanitra azy ireo,
ary ny Tompo hamaly soa ny finoany sy hanome voninahitra ny fankatoavany. Nankinina
taminy ny fitoriana amin’ ny firenena rehetra ny filazantsara be voninahitra momba ny
nitsanganan’ ny Tompo tamin’ ny maty. Ho fanomanana azy ho amin’ io asa io no namelana
izao fanandramana izay toa nangidy loatra ho azy izao hihatra taminy.
Rehefa nitsangana tamin’ ny maty Jesosy dia niseho tamin’ ny mpianany teo an-dalana
ho any Emaosy Izy, ary «nanomboka hatramin’ i Mosesy sy ny mpaminany rehetra Izy, ka
nanambara taminy ny hevitry ny teny milaza Azy ao amin’ ny Soratra Masina rehetra» 8.
Nangorakoraka tao am-pony ny mpianatra. Voarehitra ny finoana. «Teraka indray ho amin’
ny fanantenana velona» izy ireo, eny na dia talohan’ ny nanambaran’ i Jesosy ny tenany
taminy aza. Fikasan’ ny Tompo ny hanazava ny sainy sy hampahatanjaka ny finoany amin’
ny «tenin’ ny faminaniana mafy orina kokoa». Niriny hamaka lalina tao an-tsainy ny
fahamarinana, tsy noho ny teny vavolombelona nataon’ ny tenany hoenti-manohana izany
fotsiny, fa noho ny porofo mazava tsy iadian-kevitra avy amin’ ny tandindona sy ny aloka
ao amin’ ny lalàna ara-pomba fivavahana, sy amin’ ny alalan’ ireo faminaniana ao amin’ ny
Testamenta Taloha. Nilain’ ireo mpanaraka an’ i Kristy ny hanana finoana hazavain’ ny
saina tsy ho an’ ny tenany fotsiny, fa mba hahazoany koa mitondra ny fahalalana an’ i
Kristy amin’ izao tontolo izao. Ary ho dingana voalohany amin’ ny fizarana io fahalalana io,
dia notarihin’ i Jesosy ho eo «amin’ i Mosesy sy ny mpaminany rehetra» ny mpianatra. Toy
izany no fanambarana nataon’ Ilay Mpamonjy nitsangana tamin’ ny maty momba ny
tombam-bidy sy ny maha-zava-dehibe ny Testamenta Taloha.
Fiovana manao ahoana no tao amin’ ny fon’ ny mpianatra raha nibanjina indray ilay
endriky ny Tompony be fitiavana izy! (Lioka 24 : 32) Tamin’ ny fomba feno sy tanteraka
noho ny teo aloha rehetra no nahitany «Ilay nosoratan’ i Mosesy tao amin’ ny lalàna, sy
nosoratan’ ny mpaminany». Nisolo toerana ny fisalasalana, ny tebiteby, ny hakiviana, ny
264