Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Nihoatra ny isan’ ny mpamono ny isan’ ny novonoina. Voatery nananika tongotra amantanana
ny antontan’ ny olona maty ny miaramila mba hanatanteraka ny asa fandringanana
nataony» 42.
Rehefa rava ny tempoly, dia vetivety dia teo am-pelatanan’ ny Romana ny tanàna
manontolo. Nialan’ ireo mpitarika Jiosy ireo tilikambony tsy azo tafihina, ka nandeha i
Titosy nijery azy ireo samirery. Gaga izy raha nijery ka loa-bolana fa Andriamanitra no
nanolotra azy ireo teo am-pelatanany, satria tsy nisy fitaovana, na mahery toy inona aza,
afaka nanohitra ireo fiadiana mahatalanjona ireo. Na ny tanàna na ny tempoly dia samy
nofongorana hatrany amin’ ny fotony, ary ny tany nisy ny tempoly masina dia «nasaina toy
ny tanimboly» 43. Mihoatra ny iray tapitrisa ny olona maty tamin’ ny fahirano sy ny
vonoan’ olona nanaraka izany ; nentina ho babo ny sisa tsy maty, namidy ho andevo,
notaritarihina tany Roma hanasohaso ny fandresen’ ny mpanafika, natsipy ho an’ ny bibi-dia
tao amin’ ny toeran-danonana, na naparitaka eran’ ny tany toy ny mpirenireny tsy manantokantrano.
Ny Jiosy ihany no nanefy ny gadrany. Nahafeno ny kapoakan’ ny valifaty ho an’ ny
tenany izy. Ny fandravana azy farany amin’ ny maha-firenena azy, sy ny fahoriana rehetra
nanaraka izany, izy niparitaka, dia tsy inona fa fijinjana izay nafafin’ ny tanany ihany. Hoy
ny mpaminany : «Izao no maharingana anao ry Isiraely ò, » «fa lavon-keloka ianao»44.
Matetika ny fahoriany no aseho ho toy ny famaizana mianjady aminy, ary didy mivantana
avy amin’ Andriamanitra. Toy izany no tadiavin’ ilay mpamitaka lehibe hanafenany ny
asan’ ny tenany. Ny ditran’ ny Jiosy sy ny fandavany ny fitiavan’ Andriamanitra sy ny
famindrarnpony no nahatonga ny fiarovan’ Andriamanitra ho nesorina taminy ary navela
hanjaka taminy araka ny sitrapony i Satana. Ireo habibiana mahatsiravina natao nandritra ny
nandravana an’ i Jerosalema dia fanehoana ny herin’ i Satana mamaly taty amin’ ireo izay
milefitra hofeheziny.
Tsy fantatsika ny fahasoavana raisintsika amin’ i Kristy amin’ ny fiadanana sy ny
fiarovana iriariavantsika. Ny herin’ Andriamanitra manohitra no miaro ny olombelona tsy
ho lasa tanteraka eo ambanin’ ny fifehezan’ i Satana. Manana antony lehibe isaorana an’
Andriamanitra ny tsy mankatò sy ny tsy mahalala mankasitraka noho ny famindrarnpony sy
ny faharetam-pony hanakana ny fahefana masiaka sy fetsy ananan’ ilay ratsy. Nefa rehefa
mihoatra ny faharipon’ Andriamanitra ny olona dia esorina io fisakanana io. Tsy
mpanatanteraka ny didim-pitsarana noho ny fandikan-dalàna Andriamanitra eo anoloan’ ny
mpanota; fa avelany samirery kosa ireo mpandà ny famindrarnpony hijinja izay nafafiny.
Ny tara-pahazavana rehetra nolavina, ny fananarana rehetra natao tsinontsinona na tsy
nohenoina, ny fironana rehetra nokolokoloina, ny fandikana ny lalàn’ Andriamanitra rehetra
dia voa afafy, izay tsy maintsy hamoa. Ny Fanahin’ Andriamanitra izay toherina hatrany dia
alaina amin’ ny mpanota amin’ ny farany, ary amin’ izay dia tsy misy hery tavela hifehy ny
fironana ratsy ao amin’ ny fanahy, ary tsy misy fiarovana amin’ ny hafetsena sy ny
fandrafian’ i Satana. Fananarana miezinezina sy mahatahotra ho an’ izay rehetra manao
vazivazy ny fahasoavan’ Andriamanitra ny nandravana an’ i Jerosalema, ary manohitra ny
18