Leviathan dari Bangsa Bangsa_

kijanona tao an-tsofiko ny hoe : «Mandehana ka lazao amin’ izao tontolo izao ny loza
mananontanona azy». Nanjohy azy lalandava ity teny ity hoe : «Raha hoy Izaho amin’ ny
ratsy fanahy : He ! ry ilay ratsy fanahy, ho faty tokoa ianao! nefa tsy mety mananatra azy
ianao hiala amin’ ny alehany, dia ho fatin’ ny helony ihany izany ratsy fanahy izany, fa ny
rany dia hadiniko amin’ ny tananao. Fa raha mananatra ny ratsy fanahy ihany kosa ianao
hiala amin’ ny lalany ratsy fa izy no tsy mety miala amin’ izany, dia ho fatin’ ny helony
ihany izy, nefa voavonjinao ny ainao».23 Tsapako fa raha tena anarina tokoa ny ratsy
fanahy, dia maro amin’ izy ireny no hibebaka, ary raha tsy anarina izy, dia hotakina amiko
ny rany». — Bliss p. 92
Nanomboka nampiseho ny heviny tany an-tokantrano izy rehefa nisy fotoana nanaovany
izany, ary nivavaka maty mba hisian’ ny mpitandrina hahatsapa ny herin’ ny fampianarany
ka hanokan-tena hampiely azy. Nefa tsy afaka tao an-tsainy ny finoana fa nanana andraikitra
manokana ny tenany amin’ ny fanomezany ny hafatra fanairana. Niverimberina foana tao
an-tsainy ny teny hoe : «Mandehana ka lazao amin’ izao tontolo izao; hotakiako aminao ny
rany». Niandry sivy taona izy, nefa dia mbola nanindry ny fanahiny ihany ilay entamavesatra,
hatramin’ ny taona 1831 izay voalohany nilazany ampahibemaso ny anton’ ny
finoany.
Tahaka ny niantsoana an’ i Elisa teo am-pandroahana ny ombiny teny an-tsaha, mba
handray ny kapôty nanokana azy ho amin’ ny asan’ ny mpaminany, dia toy izany koa no
niantsoana an’ i William Miller handao ny angaditarihiny ka hamelabelatra ny zava-miafin’
ny fanjakan’ Andriamanitra amin’ ny vahoaka. Nangovitra izy raha nanomboka ny asany,
nitarika ireo mpihaino azy niandalandalana nanaraka ny fe-potoana amin’ ny faminaniana
hatramin’ ny fisehoan’ i Kristy fanindroany. Nampitombo ny hery amam-pahasahiana tao
aminy ny ezaka rehetra nataony, arakaraka ny nahitany ny fitaran’ ny fahalianana vokatry
ny teniny.
Noho ny fiangavian’ ireo rahalahiny, izay noraisiny ho feon’ Andriamanitra, no
naneken’ i Miller hampiseho ny heviny ampahibe-maso. Dimampolo taona izy izao, tsy
zatra miteny ampahibemaso sady nitambesaran’ ny fahatsapana fa tsy mendrika ny hanao ny
asa nanoloana azy. Nefa hatramin’ ny voalohany dia voatahy tamin’ ny fomba mahagaga ny
asany ho famonjena ny fanahy. Ny famelabelarana voalohany indrindra nataony dia narahin’
ny fifohazana ara-pivavahana ka tamin’ ny fianakaviana telo ambinifolo dia olona roa ihany
no tsy niova fo. Nampirisihina avy hatrany izy hitory tamin’ ny toeran-kafa ary saiky tamin’
ny toerana rehetra dia fifohazan’ ny asan’ Andriamanitra no vokatry ny fiezahany. Niova fo
ny mpanota, voahetsika ho amin’ ny fanoloran-tena bebe kokoa ny Kristiana, ary ny deista
sy ny tsy mpino dia voatarika hanaiky ny fahamarinan’ ny Baiboly sy ny fivavahana
kristiana. Izao no teny vavolombelona nataon’ ireo olona niasany : «Misy antokon’ olona
azony niasana izay tsy tratry ny olon-kafa mihitsy». — Ibid, p. 138. Nokendrena hampifoha
ny sain’ ny mpihaino ho amin’ ireo zavadehibe eo amin’ ny fivavahana ny toriteniny sy
hisakana ny fitomboan’ ny toetra araka izao tontolo izao sy ny filan’ ny nofo tamin’ izany
fotoana izany.
250