Leviathan dari Bangsa Bangsa_

tafiny ary ny legionany, ka nibaiko ny miaramilany hamono ny afo. Tsy nohenoina ny
teniny. Nisafoaka ny miaramila ka nanipy fanilo mirehitra tao amin’ io efitra nifanila tamin’
ny tempoly io ary naripany tamin’ ny sabatra ny olona marobe nialoka tao. Niboiboika
tahaka ny rano ny ra teny amin’ ny tohatry ny tempoly. An’ arivorivony ny Jiosy maty. Re
mafy noho ny tabataban’ ny ady ny feo miantsoantso hoe : «Ikaboda» .! izany hoe lasa ny
voninahitra, no heviny.
«Hitan’ i Titosy fa tsy azo atao ny hisakana ny fahaviniran’ ny miaramilany; niditra
niaraka tamin’ ny manam-boninahitra izy, ka nitazana ny tao anatin’ ilay trano masina.
Nahazendana azy ny voninahiny ; ary raha mbola tsy tafiditra tao amin’ ny fitoerana masina
ny afo, dia nanao ezaka farany izy hamonjena izany, ka nivoaka indray, nangataka ny
miaramilany hampijanona ny ady. Ny kapiteny Liberalis dia niezaka ny hanery ny
miaramila hankatò ka nitondra ny tehina fibaikoany ; nefa na dia ny fanatrehan’ ilay
jeneraly lehibe aza dia tsy naha-menamaso ny romana hampijanona ny haromotany tsy
hamely ny Jiosy fa vao mainka nitarika famporisihana mahatsiravina ho amin’ ny ady, ary
ho amin’ ny fitiavankandroba tsy mety afa-po. Hitan’ ny miaramila fa namirapiratry ny
volamena avokoa ny manodidina azy, izay nanjelanjelatra tarafin’ ny fahazavana be avy
amin’ ny afo ka noheveriny fa misy harena tsy hita lany napetraka tao amin’ ny tempoly.
Nisy miaramila iray izay tsy nisy nahita, nanipy fanilo nirehitra teo anelanelan’ ny savilin’
ny varavarana; avy hatrany dia nirehitra ny trano manontolo. Jambenan’ ny setroka sy ny
afo ireo manam-boninahitra ka voatery nihemotra sy nandao ilay trano mendri-kaja ary
namela azy ho may.
«Nahatsiravina ny Romana izany ary nanao ahoana ho an’ ny Jiosy ! Nidedadeda tahaka
ny volkano ny tampon’ ny havoana manontolo izay teo ambonin’ ny tanàna. Nifandimby
nirodana ireo trano, nidaraboka mahatsiravina, ary natelin’ ny hantsana mangitsokitsoka
mirehitr’ afo. Tahaka ny ravin-taratasy mirehitra ny tafo sedera ; namirapiratra tahaka ny
fantsika mena ireo tilikambo natao ankosotra volamena, namoaka andriafo sy setroka lehibe
ireo tilikambo teo am-bavahady. Nazava avokoa ireo havoana manodidina ; ary hita ny
olona nitsitokotoko eny amin’ ny maizimaizina nanara-maso ny fandroson’ ny faharavana,
feno tebiteby izaitsizy. Ny manda sy ny toerana avo tao amin’ ny tanàna ambony dia
nahitana endrik’ olona mitangorona, tao ny hatsatra noho ny hakiviana mihatra aman’ aina,
tao ny niketrona noho ny hatezerana tsy afaka mamaly faty. Ny antsoantson’ ny miaramila
Romana nivezivezy, sy ny fidradradradran’ ny mpikomy izay maty tao anaty afo, dia
nifangaro tamin’ ny tabataban’ ny ady sy ny feon’ ny rairaindrihana miantonta tahaka ny
varatra. Naverin’ ny tendrombohitra ny akon’ izany, ka nentiny koa ny kiakiakan’ ny olona
any amin’ ny toerana avo ; manaraka ny manda rehetra dia manakoako ny fidradradradrana
sy ny fitarainana : ny olona miala aina noho ny hanoanana dia nanangona ny heriny sisa
hanao feo mitory tebiteby sy fahakiviana.
Ny vonoan’ olona tao an-tanàna anefa dia nahatsiravina noho izay hita teny ivelany. Ny
lehilahy sy ny vehivavy, ny antitra sy ny tanora, ny mpikomy sy ny mpisorona, ireo izay
miady sy ireo izay mitalaho famindrampo, dia samy nokapaina ho faty tsy nisy avakavaka.
17