Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Toko 17—Mpitondra Hafatry ny Maraina
Ny anankiray amin’ ny hafatra miezinezina sy be voninahitra indrindra ambara ao amin’
ny Baiboly dia ilay momba ny fiverenan’ i Kristy fanindroany mba hameno ny asa lehiben’
ny fanavotana. Ho an’ ny zanak’ Andriamanitra izay navela hitoetra ela tokoa teto amin’ ity
«lohasaha aloky ny fahafatesana» ity, dia misy fanantenana sarobidy miteraka fifaliana
entin’ ny teny fikasana momba ny fisehoan’ Ilay «fananganana ny maty sy fiainana», izay
hampody ilay noroahiny. Ny foto-pinoana momba ny fiverenan’ i Jesosy fanindroany no
fanalahidin’ ny hevitry ny Soratra Masina rehetra. Hatramin’ ny andro izay nandiavan’ ireo
mpivady voalohany ilay lalam-pahoriana niala an’ i Edena, dia efa niandry ny fiavian’ Ilay
Nampanantenaina hanamontsana ny herin’ ny mpandringana sy hamerina azy ireo indray ho
amin’ ilay Paradisa efa very ireo zanaky ny finoana. Nobanjinin’ ny olona masina fahiny ny
fiavian’ ny Mesia amim-boninahitra, izay fanatanterahana ny fanantenany. I Enoka, izay vao
taranaka fahafito monja avy tamin’ ireo nonina tao Edena, sy niara-nandeha telonjato taona
tamin’ Andriamanitra tety an-tany, dia navela hitazana ny fiavian’ Ilay Mpanafaka. «Indro,
hoy izy, tonga Jehovah mbamin’ ny masiny tsy omby alinalina hitsara ny olona rehetra».1
Raha tao anatin’ ny alim-pahoriana nahazo azy i Joba patriarka dia niteny tamin-toky tsy
azo nohozongozonina hoe: «Fantatro fa velona ny Mpanavotra ahy, ka hitsangana any amparany
eo ambonin’ ny vovoka Izy. . . Sady afaka amin’ ny nofoko aho, dia hahita an’
Andriamanitra; eny, izaho no hahita Azy, ary ny masoko no hijery fa tsy olon-kafa» ,2
Ny fiavian’ i Kristy izay hampiditra ao amin’ ny fanjakan’ ny fahamarinana no aingampanahy
nanesika ny mpanoratra masina hanao ireo fanambarana kanto sy manetsi-po
indrindra. Ireo mpanao tononkalo sy ireo mpaminany ao amin’ ny Baiboly tamin’ ny alalan’
ny teny tomarataratry ny afon’ ny lanitra dia namisavisa an’ izany. Nanao an-kira ny hery sy
ny voninahitry ny Mpanjakan’ Isiraely ny mpanao Salamo hoe: «Avy ao Ziona, izay tena
fahatsaran-tarehy no amirapiratan’ Andriamanitra. Avy Andriamanitsika ka tsy hangina. . .
Miantso ny lanitra any ambony Izy, sy ny tany koa, mba hitsarany ny olony».3 «Aoka ho
faly ny lanitra, ary ho ravoravo ny tany. . . Eo anatrehan’ i Jehovah, fa avy Izy, — eny, avy
hitsara ny tany Izy; hitsara izao tontolo izao araka ny rariny Izy ary ny firenena amin’ ny
fahamarinany».4
Hoy ny mpaminany Isaia: «Mifohaza sy mihobia, ianareo izay mandry ao amin’ ny
vovoka; fa ny andonao dia tahaka ny andon’ ny fahazavana, ary ny tany dia hiteraka ny
maty». «Hofoanany tsy hisy mandrakizay ny fahafatesana; ary Jehovah Tompo no hamafa
ny ranomaso amin’ ny tava rehetra sady hanafa-tondromaso ny olony eny amin’ ny tany
rehetra, fa Jehovah no efa niteny. Ary holazaina amin’ izany andro izany hoe: Indro
Andriamanitsika, Izay nandrasantsika hamonjy antsika; Indro Jehovah, Izay nandrasantsika,
koa dia aoka ho faly sy ho ravoravo amin’ ny famonjeny isika»5
Ravoravo i Habakoka raha nibanjina ny fisehoany tao amin’ ny fahitana masina: «Tamy
avy any Temana Andriamanitra, dia ny Iray Masina avy any an-tendrombohitra Parana.
Manarona ny lanitra ny voninahiny, ary manenika ny tany ny fiderana Azy. Misy
225