Leviathan dari Bangsa Bangsa_

frantsay) ny menavava nosintonina avy teo an-tratran-dreniny». (Jereo Fanampiny)
«Nandritra ny taona folo fotsiny, dia olona alikisa no maty».
Izany rehetra izany dia araka ny nanirian’ i Satana azy. Izany no niezahany ho
tanterahina nandritra ny taona maro nifandimby. Fitaka hatramin’ ny voalohany ka
hatramin’ ny farany ny tetikadiny ary ny fikasany tsy miova dia ny hitondra fahoriana sy
fampijaliana ho an’ ny olona, ny hanova endrika sy handoto ny sangan’ asan’ Andriamanitra
hampiseho fiantrana sy fitiavana ka hahatonga alahelo any an-danitra amin’ izany fomba
izany. Avy eo dia nanamaizina ny sain’ ny olona izy tamin’ ny alalan’ ny fahaizany
mamitaka, ka nitarika azy ireo hanameloka an’ Andriamanitra noho ny asa ataony, tahaka
ny vokatry ny drafitra nataon’ ny Mpamorona iny ery ny fahoriana rehetra mianjady. Toy
izany koa rehefa mby tao amin’ ny tanjon’ ny fahafahany ireo izay natao tsinontsinona sy
nampiharana herisetra tamin’ ny alalan’ ny fahefany lozabe, dia nampirisihiny hanao
fihetsika mihoapampana sy feno habibiana. Amin’ izany dia tondroin’ ny mpanjakazaka sy
ny mpanao tsindry hazo lena ho vokatry ny fahafahana io sarin’ ny filibana tsy voafehy io.
Rehefa voaseho miharihary ny hevi-diso iray, dia saronan’ i Satana fotsiny amin’ ny
fitafiana hafa izany ka: raisin’ ny olona mora foana tahaka ny tamin’ ny voalohany. Rehefa
hitan’ ny vahoaka fa fitaka ny fivavahan’ i Roma, ka tsy azon’ i Satana intsony ny hitarika
azy handika ny lalàn’ Andriamanitra amin’ ny alalan’ io fitaovana io, dia nampirisihiny izy
ireo hihevitra ny fivavahana rehetra ho fanambakana, ary ny Baiboly ho anganongano; ary
rehefa mitsipaka ny didin’ Andriamanitra izy, dia manolo-tena ho amin’ ny fanaovandratsy
feno fanaranam-po.
Ny fahadisoana bevava izay nahatonga fahoriana be toy izany tamin’ ny mponina tao
Frantsa dia ny tsy nahalalany ity fahamarinana lehibe ity: ny tena fahafahana dia ao amin’
ny fanarahana ny didin’ Andriamanitra no misy azy. «Toy izay anie ianao mba nihaino ny
didiko! Dia ho tonga tahaka ny ony ny fiadananao, ary ho tahaka ny onjan-dranomasina ny
fahamarinanao». «Tsy misy fiadanana ho an’ ny ratsy fanahy hoy Jehovah». «Fa izay
mihaino Ahy kosa hitoetra tsy manana ahiahy, eny, handry fahizay izy ka tsy hatahotra ny
ratsy».13
Manohitra sy miampanga ny lalàn’ Andriamanitra ireo tsy mino ny fisiany, ireo tsy
mahatoky Azy sy ireo mpivadika; ny vokatry ny asa mangina ataon’ izy ireo anefa dia
manamarina fa mifamatotra amin’ ny fankatoavana ny didin’ Andriamanitra izay hahasoa
ny olona. Izay tsy mamaky io lesona io ao amin’ ny bokin’ Andria-manitra dia baikona
hamaky izany ao amin’ ny tantaran’ ny firenena.
Raha mbola nampiasa ny Fiangonan’ i Roma i Satana hitarihany ny olona hiala tamin’
ny fankatoavana, dia nafeniny io fitaovany io, ary voasarona ny asany hany ka tsy hita ho
vokatry ny fandikandalàna ny fitotonganana sy ny fahoriana niseho. Notoherin’ ny asan’ ny
Fanahin’ Andriamanitra indrindra koa ny heriny ka voasakana tsy ho tonga amin’ ny tena
fahamasahany ny fikasany. Tsy nanadihady izay anton-javatra niavian’ izay nanjo azy ny
olona ka tsy hitany ny loharanon’ ny fahoriany. Nandritra ny Tolom-piavotana anefa dia
213