Leviathan dari Bangsa Bangsa_

izany asan-devoly izany fa tsy natahorany ny haharava an’ i Jerosalema, satria tanànan’
Andriamanitra izany. Mba hampitoetra ny fahefany bebe kokoa dia nanolikoiy mpaminany
sandoka izy hanambara fa na dia manao fahirano ny tempoly aza ny legiona Romana, dia
tokony hiandry fanafahana avy amin’ Andriamanitra ny vahoaka. Tamin’ ny farany dia
nifikitra tamin’ ny finoana ny vahoaka marobe fa hisalovana ny Tsitoha ka handresy ireo
fahavalony. Nefa efa nanamavo ny fiarovan’ Andriamanitra Isiraely, ary tsy nanampiarovana
izy ankehitriny. Ry Jerosalema mahantra ! rotiky ny ady an-trano, menan’ ny ran’
ny zanany novonoin’ ny tanan’ izy samy izy ny arabe, ary tamin’ izany fotoana izany ny
tafika vahiny nandrodana ny manda mafiny ka namono ny mpiadiny.
Tanteraka ara-bakiteny avokoa ny fanambarana rehetra nataon’ i Kristy mialoha
mikasika ny fandravana an’ i Jerosalema. Nanaovan’ ny Jiosy fanandramana ny
fahamarinan’ ny teny fananarana hoe : «Fa araka ny fitsarana ataonareo no hitsarana
anareo»35.
Niseho ny famantarana sy ny fahagagana nanambara mialoha ny loza sy ny
antambo.Tamin’ ny sasak’ alina dia nisy fahazavana tsy fantatra namirapiratra teo ambonin’
ny tempoly sy ny alitara. Rehefa hilentika ny masoandro dia nisy sarin’ ny kalesy sy sarin’
ny miaramila mitangorona hiady teny amin’ ny rahona. Ireo mpisorona nanao fanompoampivavahana
tao amin’ ny fitoerana masina ny alina dia tora-kovitra nandre feo tsy fantapiaviana;
nihorohoro ny tany. ary nisy feo marobe re niantso hoe : «Andeha isika hiala
teto». Ilay vavahady atsinanana izay mavesatra loatra ka mila tsy ho voahidin ny roapolo
lahy, ary narovan’ ny tsivalam-by makadiry nilentika lalina tao anaty rarivato mafy, dia
nivoha tamin’ ny sasak alina ; tsy hita anefa izay nanao izany.36.
Nandritra ny fito taona dia nisy lehilahy iray nivezivezy teo amin’ ny araben’ i
Jerosalema nanambara ny fahoriana izay hianjady amin’ ny tanàna. Andro aman’ alina izy
dia nihirahira ireto tononkira hafahafa36 ireto manao hoe : «Misy feo avy any atsinanana !
misy feo avy any andrefana ! misy feo avy amin’ ny vazan-tany efatra ! misy feo mamely
an’ i Jerosalema sy mamely ny tempoly ! misy feo mamely ny mpampakatra sy ny
ampakarina ! misy feo mamely ny vahoaka manontolo !» Tsy nangina ny antsoantso
fanairana nataony raha tsy novonoina tao anatin’ ny fahirano nambarany mialoha izy.
Tsy nisy na dia iray aza ny kristiana maty mandritra ny nandravana an’ i Jerosalema. Efa
nomen’ i Kristy ny mpianatra ny hafatra fanairana, ary izay rehetra nino ny teniny dia
niandry ny famantarana nampanantenaina : «Ary raha mahita an’ i Jerosalema voahodidin’
ny miaramila ianareo, hoy Jesosy, dia aoka ho fantatrareo fa efa mby akaiky ny fandravana
azy. Ary izay any Jodia amin’ izany andro izany aoka handositra ho any an-tendrombohitra ;
ary izay ao Jerosalema aoka handositra ho any ivelany»37.
Rehefa nohodidin’ ny miaramila Romana notarihin’ i Sestiosy ny tanàna, dia nilaozana
tamin’ ny fomba tsy nampoizina ny fahirano nataony, nefa toa nahazoany nanafika avy
hatrany no fijery ny zavatra rehetra. Efa saiky hilavo lefona ny natao fahirano, satria
namoifo tsy ho afaka hanohitra, nefa dia nalain’ ilay mpitari-tafika Romana ny miaramila
14