Leviathan dari Bangsa Bangsa_

amin’ ny tany, dia mitsangana ary lasa mandeha tsy misy fitarainana hita eo am-bavany.
Ankehitriny dia tonga ny fotoana hisedrana azy raha tàhiny afaka amin’ ny toe-tsaina
matahotahotra izy tahaka ny nahafahany tamin’ ny avonavona, ny fahatezerana sy ny
fanaovana valifaty. Raha nihira indrindra ny salamo nanombohany ny fotoam-pivavahany ry
zareo, dia nisafoaka ny ranomasina ka nandrovidrovitra ny lain-tsambo lehibe indrindra sy
nanafotra ny sambo, ary nibosesika tany anelanelan’ ireo tokotanin-tsambo nifanongoa
tahaka ny efa nitelina anay sahady ny lalina. Nikiakiaka mafy ry zareo Anglisy. Tsy taitra
kosa ry zareo Alemana fa nanohy ny hirany. Nánontany ny anankiray taminy aho tatý
aoriana : «Tsy natahotra ve ianareo ?» Hoy ny navaliny : «Misaotra an’ Andriamanitra aho
fa tsy natahotra izahay». «Fa ireo zaza amambehivavy teo aminareo, tsy natahotra ve ?» hoy
ny fanontaniako. Namaly moramora izy hoe : «Tsia, tsy matahotra ny ho faty ireo zaza
amam-behivavy miaraka aminay» Whitehead Life of the Rev. John Wesley, p. 10.
Rehefa tonga tany Savannah ry zareo, dia niara-nipetraka fotoana fohy tamin’ ireo
Moraviana i Wesley, ka nanohina azy mafy ny fitondrantena kristiana hitany teo aminy.
Izao no nosoratany momba ny fotoam-pivavahan’ izy ireo, izay nampivandravandra ny
fifanoherany tamin’ ny fombafomba tsy misy aina fanaon’ ny Fiangonana Anglikana. Ny
endrika tsotra kokoa nefa manetriketrika hita teo amin’ ny fotoam-pivavahana manontolo
dia saiky nanadinoako ny elanelam-potoana ny taonjato fito ambinifolo, ka niheverako ny
tenako ho nanatrika ny iray tamin’ ireo fivoriana fony tsy mbola nisy fombafomba amampanao
ivelany, fa i Paoly, ilay mpanao lay, na i Petera, ilay mpanarato, no nitarika ny
fotoana; nefa voaseho miharihary ny fanatrehan’ ny Fanahy sy ny fisian’ ny hery».Ibid, p.
11, 12.
Rehefa niverina tany Angletera i Wesley dia tonga tamin’ ny fahalalana mazava kokoa
ny finoana araka ny Baiboly, rehefa nampianarin’ ny mpitoriteny moraviana iray. Niaiky
marina izy fa tsy maintsy mahafoy ny fiankinana rehetra amin’ ny asan’ ny tenany mba ho
voavonjy fa kosa hiantehitra tanteraka amin’ ny «Zanak’ ondrin’ Andriamanitra, izay
manaisotra ny fahotan’ izao tontolo izao». Tamin’ ny fivorian’ ny fikambanana Moraviana
tany Londres dia nisy teny novakina avy tamin’ ny bokin’ i Lotera, izay nanoritsoritra ny
fiovana izay ataon’ ny Fanahin’ Andriamanitra ao am-pon’ ny mpino. Raha nihaino izany i
Wesley, dia nirehitra tao am-pony ny finoana. Hoy izy: «lnjay tsaroako toa nisy hafanana
hafahafa tato am-poko. Tsapako fa niantehitra marina tamin’ i Kristy aho, ary Kristy irery
ihany, no hahazoako famonjena, ary nomena toky aho, fa efa nanala ny fahotako Izy, eny ny
ahy, ary nanafaka ahy tamin’ ny lalàn’ ny fahotana sy ny fahafatesana». —Ibid, p. 52. -
Nandritra ireo taona maromaro nanaovany fiezahana mandreraka tsy nahitany fiononana
— taona maro nihafiany mafy sy nizakany fanomezan-tsiny sy fampietrena lalina — dia
namikitra mafy tamin’ ny fikasany hahita an’ Andriamanitra i Wesley. Nahita Azy izy izao,
ary hitany fa ny fahasoavana izay nilofosany fatratra ho azo tamin’ ny alalan’ ny fivavahana
sy ny fifadian-kanina, tamin ny fanomezana ho an’ ny mahantra sy ny fahafoizan-tena, dia
fanomezana «tsy amimbola tsy amin-karena».
190