Leviathan dari Bangsa Bangsa_

izany no anisan’ ny nandrafetana-azy ; ary ireo no nampifantohan’ ny mpianatra ny sain’ ny
Tompo ka nilazany hoe : «Mpampianatra o, akory re ireto vato sy rafitra ireto ?» 26.
Ireo teny ireo dia nanaovan’ i Jesosy valinteny miezinezina sy manaitra toy izao :
«Lazaiko atninareo marina tokoa : Tsy havela hisy vato hifanongoa eto ka tsy horavana»27.
Nampiraisin’ ny mpianatra tamin’ ny handravana an’ i Jerosalema ireo toe-javatra amin’
ny fiavian’ i Kristy manokana ho amin’ ny voninahitra eto an-tany handray ny seza
fiandrianan’ ny fanjakana manerana an’ izao tontolo izao, hanafay ny Jiosy tsy mibebaka
ary hanafaka ny firenena amin’ ny zioga Romana. Nolazain’ ny Tompo fa ho avy
fanindroany Izy. Noho izany, rehefa nilaza ny fitsarana hianjady amin’ i Jerosalema Izy, dia
nitodika ho amin’ izany fiaviana izany ny sain’ izy ireo, ary raha nanodidina ny Mpamonjy
izy rehetra teo amin’ ny tendrombohitra Oliva, dia nanontany hoe : «Lazao aminay izay
andro hahatongavan’ izany, ary izay ho famantarana ny fiavianao sy ny fahataperan’ izao
tontolo izao»27.
Famindrampo no nanafenana ny ho avy tamin’ ny mpianatra. Raha azony mazava tsara
tamin’ izany fotoana izany ny tena dikan’ ireto zavatra roa mampahatahotra ireto dia ny
fahorian’ ny Mpanavotra sy ny fahafatesany, ary ny fandravana ny tanàna sy ny tempoiy,
dia ho resin’ ny tahotra izy ireo. Nasehon’ i Kristy teo anatrehany ny soritr’ ireo toe-javatra
hasongadina alohan’ ny faran’ ny andro. Tsy azony tsara ny teniny tamin’ izay, fa ny dikan’
izany dia hovelarina rehefa ilain’ ny vahoakany ny torohevitra omena eto. Roa sosona ny
dikan’ ny faminaniana nolazainy : sady manambara mialoha ny fandravana an’ i Jerosalema
izany, no maneho koa ny zavatra mampihorohoro amin’ ilay andro lehibe farany.
Nolazain’ i Jesosy tamin’ ireo mpianatra nihaino Azy koa ireo fitsarana izay hianjady
amin’ Isiraely nihemotra ary indrindra ny valifaty hihatra aminy noho ny nandavany ny
Mesia sy ny nanomboany Azy tamin’ ny hazo fijaliana. Hisy famantarana tsy mampisalasala
hialoha ny fara-tampon’ ilay toe-javatra mampahatahotra. Ho avy tampoka sy haingana ilay
ora mahatsiravina. Nampitandrina ny mpanaraka Azy ny Mpamonjy nanao hoe : «Koa raha
hitanareo mitsangana ao amin’ izay fitoerana masina ny fahavetavetan’ ny fandravana», izay
nampilazaina an’ i Daniela mpaminany (aoka hisaina izay mamaky izany), dia aoka izay
olona any Jodia handositra ho any an-tendrombohitra»28 Rehefa tafajoro eo amin’ ny tany
masina izay mirefy zato metatra vitsivitsy ivelan’ ny mandan’ ny tanàna ny fanevan’ ny
fanompoan-tsampin’ i Roma, dia ny fandosirana no hahitan’ ireo mpanaraka an’ i Kristy
fiarovana. Rehefa hita ny famantarana ny loza mananontanona, dia tsy mahazo mitaredretra
ireo izay tokony handositra. Tsy maintsy hankatoavina avy hatrany ny baiko fandosirana
manerana ny tanin’ i Jodia, sy ao Jerosalema. Izay sendra eny an-tafontranony dia tsy
tokony hidina ao an-tranony, na dia haka ny hareny sarobidy indrindra aza. Ireo izay miasa
any an-tsaha na any amin’ ny tanimboaloboka dia tsy tokony handany andro hiverina haka
ny fitafiana ivelany napetraka raha mbola miasa amin’ ny hafanan’ ny andro izy. Tsy tokony
hisalasala na dia fotoana fohy aza izy, sao ringana miaraka amin’ ny zava-drehetra.
11