Leviathan dari Bangsa Bangsa_

mpivarotra sy ny mpanao asa tanana — . Tsy nisakana ireo fivoriana ireo ny mpanjaka fa
nanome baiko ny hanokafana ny fiangonana anankiroa tao Paris. Tsy mbola voahetsiketsiky
ny tenin’ Andriamanitra toy izao mihitsy ny tanàna. Toa nitsoka tamin’ ny vahoaka ny
fanahin’ aina avy any an-danitra. Ny fahalalana onony, ny fahadiovana, ny filaminana, ny
fahazotoana no nisolo toerana ny fahamamoana, ny fanaranam-po amin’ ny nofo, ny adilahy
sy ny fidonanaham-poana.
Tsy namihin-tanana fotsiny anefa ireo mpitondra fivavahana isan-tsokajiny. Satria mbola
nolavin’ ny mpanjaka ny hisalovana ka hampijanona ny fitorian-teny, dia nitodika nankany
amin’ ny vahoaka izy. Tsy misy fomba tsy nampiasaina mba hanaitairana ny tahotry ny
vahoaka tsy manam-pahalalana sady minomino foana, no nentaninkafanam-po tafahoatra tsy
misy fiheverana. Nanaraka an-jamba ireo mpampianatra sandoka i Paris, ka tahaka an’ 1
Jerosalema fahiny, dia tsy nahalala ny fotoana namangiana azy na ny zavatra izay nitondra
fiadanana ho azy izy. Notoriana nandritra ny roa taona tao andrenivohitra ny tenin’
Andriamanitra; betsaka ireo nanaiky ny filazantsara, nefa ny maro an’ isa nitsipaka izany.
Niseho ho nandefitra i Francois I nefa noho ny tombon-tsoany fotsiny ihany, ka dia
nihanahazo vahana indray ny papista. Nakatona ny fiangonana ary navory ny antontankitay.
Mbola tao Paris i Calvin, nanoman-tena tamin’ ny alalan’ ny fianarana, ny fandinihana
lalina sy ny fivavahana ho an’ ny asany ho avy izy sady nitozo nampiely ny fahazavana.
Farany anefa, dia nifantoka taminy ny fiahiahiana. Nanapa-kevitra ny manam-pahefana fa
handoro azy velona. Nihevitra izy fa azo antoka ny toerana niafenany, ka tsy nisaina izay
loza akory, raha nirohotra nankao amin’ ny efitranony ireo sakaizany nilaza fa efa an-dalana
hisambotra azy ny polisy. Tamin’ izay fotoana izay dia nisy nandondona mafy tao ambavahady
ivelany. Tsy nisy hatak’ andro intsony. Raha mbola nitana ireo manam-pahefana
teo am-baravarana ireo sakaizany ny sasany kosa nanampy ilay Mpanavao fivavahana
nidina avy teo am-baravarankely ary dia lasa nanohy haingana ny diany tany ivelan’ ny
tanàna izy. Nahita fialofana tao amin’ ny trano bongon’ ny mpiasa iray izay sakaizan’ ny
fanavaozana ara-pivavahana, dia nanao ny fitafian’ ilay olona nampiantrano azy, nilanja
angady teny an-tsorony, dia lasa nandeha. Nianatsimo izy ka nahita fialofana tao amin’ ny
tanin’ i Marguerite de Navarre. (JereoD’Aubigné, History of the Reform in Europe in the
Time of Calvin, boky 2, toko 30
Nijanona tao volana vitsivitsy izy, afa-doza noho ny fiarovan’ ny sakaiza manan-kery. ka
nilofo tamin’ ny fianarana toy ny teo aloha. Niorina tamin’ ny fitoriana ny filazantsara tao
Frantsa anefa ny fony ka tsy afaka nitomoe-poana ela izy. Raha vantany vao somary nihena
ny tafio-drivotra, dia nitady saha vaovao tao Potiers izy, tanàna nisy Oniversite io. ary efa
nankasitraka sahady ny hevibaovao momba ny fivavahana. Nihaino tamim-pifaliana ny
filazantsara ny olona avy amin’ ny saranga samihafa. Tsy nisy toriteny ho an’ ny
besinimaro, fa tany an-tokantranon’ ny ben’ ny tanàna na tao an-tranon’ i Calvin, ary
indraindray tany an-jaridaina no namelaran’ i Calvin ny tenin’ ny fiainana mandrakizay ho
an’ izay te-hihaino izany. Rehefa afaka kelikely. raha nitombo ny isan’ ny mpihaino, dia
165