Leviathan dari Bangsa Bangsa_

izao ; raha nibanjina an’ i Jerosalema anefa i Kristy, dia loza hanjo tanàna iray manontolo,
firenena iray manontolo, no teo anatrehany io tanàna io, io firenena io, izay efa nofidin’
Andriamanitra, ho hareny sarobidy manokana.
Efa nitomany ny fihemoran’ Isiraely sy ny faharavana mahatsiravina namaliana ny
fahotany ny mpaminany. Nirin’ i Jeremia ny hahatonga ny masony ho «loharanondranomaso.
mba hitomaniany andro aman’ alina ny nandripahana ny zanakavavin’ ny
vahoakany» satria nentina ho babo ny «andian’ ondrin’ i Jehovali»18. Koa manao ahoana
ary ny alahelon’ Ilay afaka mijery amin’ ny maso mahatsinjo ny ho avy, tsy ny taona maro
fotsiny, fa ny andro rehetra nifandimby ! Nibanjina ilay anjely mpandringana izay
nanandratra ny sabany hamely ilay tanàna nataon’ i Jehovah ho fonenana efa ela tokoa Izy.
Avy eny amin’ ny tehezan’ ny tendrombohitra Oliva, dia ilay toerana izay nalain’ i Titosy sy
ny miaramilany an-keriny indrindra ka honenany indray atý aoriana, avy eny no nibanjinany
ny lohasaha sy nitazanany ireo kianja sy vavahady masina, ary vonton-dranomaso ny
masony nahita sary nampahatahotra, dia ireo manda voahodidin’ ny tafika vahiny. Reny ny
likatrokatroky ny tafika mamindra handeha hiady. Manako ao an-tsofiny ny feon’ ny reny sy
ny zaza mitomany mofo ao amin’ ny tanàna natao fahirano. Hitany ilay trano masina sy
tsara tarehy, ireo lapa sy ireo tilikambon’ ny tanàna azon’ ny lelafo, ary tsy nisy afa-tsy
antontan-javatra mihalevona anaty otrik’ afo sisa tavela.
Nitaza-maso ny andro nifandimby Izy ka nahita ny vahoakan’ ny lanckena miparitaka
amin’ ny tany rehetra tahaka ny sisan-javatra simba tavela eny amoron-dranomasina
mangina. Ny famaliana mandalo efa hianjady amin’ ny zanak’ i Jerosalema dia tsy nahitany
afa-tsy ny indray mitete voalohany avy amin’ ny kapoaky ny fahatezerana izay tsy maintsy
hosotroiny hatrany amin’ ny faikany amin’ ny fitsarana farany. Miseho amin’ ireto teny
mitaraina ireto ny fangorahan’ Andriamanitra sady manina no tia : «Ry Jerosalema, ry
Jerosalema, izay mamono ny mpaminany sy mitora-bato izay irahina ho aminao, impiry
Aho no ta-hanangona ny zanakao, tahaka ny fanomban’ ny akoho ny zanany ao ambanin’ ny
elany, fa tsy nety ianareo !» 19 Indrisy ry firenena nomena tombon-tsoa noho ny hafa
rehetra, raha mba nahafantatra ny andro namangiana anao ianao, sy izay momba ny
fiadananao ! Nampihemotra ny fotoana iavian’ ny anjely mpitondra fitsarana aho, efa
niantso anao hibebaka aho, nefa tsy nisy vokany izany. Tsy mpanompo, tsy iraka ary tsy
mpaminany tsotra no nolavinao sy notsipahinao, fa Ilay Masin’ Isiraely, dia Ilay
Mpanavotra anao. Raha rava ianao, dia ianao ihany no tompon’ andraikitra. «Kanefa tsy
mety manatona Ahy ianareo hanananareo fiainana» 20.
Tandindon’ izao tontolo izao nohamafisin’ ny tsy finoana sy ny fikomiana izay
mihazakazaka hiatrika ny fitsarana famalian’ Andriamanitra no hitan’ i Kristy teo amin’ i
Jerosalema. Ny fahorian’ ny taranaka lavo, nitambesatra teo amin’ ny fanahy, dia
nampivoaka avy teo amin’ ny molony io antso mangidy loatra io. Hitany ny vokatry ny
fahotana voasoritra eo amin’ ny fahoriana, eo amin’ ny ranomaso sy ny ran’ ny olombelona
; voahetsiky ny fangorahana tsy misy fetra ho an’ ny tra-pahoriana sy ny mijaly eto an-tany
ny fony ; maniry mafy ny hanamaivana azy rehetra Izy. Nefa na dia ny tanany aza dia tsy
8