Leviathan dari Bangsa Bangsa_

amin’ ny Baiboly dia ny Testamenta Taloha sy ny Testamenta Vaovao, ary tsy hanampy na
inona na inona izay nifanohitra amin’ izany. Io teny io ihany no fahamarinana, io no
fitsipika azo antoka momba ny fotopinoana sy ny fiainana rehetra, ka tsy handiso na
hamitaka antsika na oviana na oviana. Izay miorina eo amin’ io fototra io dia afaka hijoro
hanohitra ny herin’ ny helo rehetra, fa ny zava-poana rehetra hatsangan’ ny olombelona
hoenti-manohitra izany kosa dia hirodana eo anatrehan’ Andriamanitra.
»Noho io antony io dia tsipahinay ny zioga atambesatra an-keriny aminay. Miaraka
amin’ izany dia manantena izahay fa ho fihetsiky ny andriandahy kristiana tia an’
Andriamanitra ambonin’ ny zavatra rehetra no hasehon’ ny amperora andriamanjaka
aminay; ary ambaranay etoana fa vonona ny hanolotra azy sy ho anareo koa, tompokolahy
isany hajaina indrindra, ny fitiavana sy ny fankatoavana izay adidinay araka ny rariny sy ny
hitsiny izahay».Ibid, boky 13, toko 6.
Latsaka lalina tao am-pon’ ireo nanatrika ny Filan-kevitra izany. Zendana sy nanahy
mafy ny ankabeazan’ ny olona nahita ny fahasahian’ ireto mpanohitra. Tazany toa
novesaran-draho-mainty sady tsy azo antoka ny ho avy. Toa tsy ho azo sorohina ny
fisarahambazana, ny adilahy sy ny ra mandriaka. Fa ireo Mpanavao fivavahana kosa, izay
nahatoky ny fahamarinan’ ny adiny, ary niantehitra tamin’ ny sandrin’ Ilay Mahery
indrindra dia «feno herim-po tsy azo nohozongozonina».
Ireo foto-kevitra voarakitr’ io Fanoherana malaza io. . . no tena votoatin’ ny fivavahana
Protestanta. Io fanoherana io mantsy dia mampifanatrika fahadisoan-kevitra roa loha ataon’
ny olona mikasika ny finoana: ny voalohany dia ny fitsabahan’ ny fahefana arapanjakana
ary ny faharoa dia ny fahefana tsy an-drariny raisin’ ny fiangonana. Ho solon’ ireo
fahadisoan-kevitra roa ireo ny fivavahana Protestanta dia mametraka ny fahefan’ ny tenin’
Andriamanitra ambonin’ ny mpanapaka ary ny fahefan’ ny tenin’ Andriamanitra ambonin’
ny fiangonana hita maso. Ny amin’ ny voalohany, dia mitsipaka ny fahefam-panjakana izy
raha ny momba ny zavatra mikasika an’ Andriamanitra ary miara-milaza amin’ ny
mpaminany sy ny apostoly hoe: «Andriamanitra no tokony hekena noho ny olona».
Manandratra ny satroboninahitr’ i Jesosy Kristy eo anatrehan’ i Charles fahadimy izany.
Nefa mihoatra noho izany: mametraka ny foto-kevitra milaza fa tokony hilefitra amin’ ny
fanambaran’ Andriamanitra ny fampianaran’ olombelona rehetra». —Ibid, boky 13, toko 6.
Ankoatr’ izany dia noantitranterin’ ireo mpanohitra ny zony hilaza malalaka ny
fahamarinana tena naharesy lahatra azy. Tsy hino sy hankatò fotsiny izy, fa hampianatra koa
izay asehon’ ny tenin’ Andriamanitra, ary nolaviny ny ananan’ ny pretra na mpanapaka zo
hitsivalana amin’ izany. Vavolombelona miezinezina mitsipaka ny tsy fahalalana eo amin’
ny ara-pivavahana izany sy ny zon’ ny olona rehetra hanompo an’ Andriamanitra araka ny
baikon’ ny feon’ ny fieritreretany.
Vita ny fanambarana. Voarakitra ao amin’ ny fitadidian’ ny olona an’ arivony izany ary
voasoratra ao amin’ ny bokin’ ny lanitra ary tsy misy na inona na inona azon’ iza na iza atao
hikosehana izany avy ao. Ny tany alemà rehetra izay nanaiky ny filazantsara dia nandray io
150