Leviathan dari Bangsa Bangsa_

fijaliana. Vetivety dia hanitsaka izany lalana izany i Kristy, ka ho rakotry ny horohoro noho
ny haizim-be rehefa hatolony ho fanatitra noho ny ota ny fanahiny. Tsy ny fibanjinana ireo
toe-javatra ireo anefa no nanamaloka Azy tamin’ ity ora feno fifaliana ity. Tsy ny fitazanany
mialoha ny tebiteby tsy zakan’ olombelona hiaretany no nanamaizina ny sainy tsy mba
mpihevitra ny tenany. Nitomany ho an’ ireo an’ arivony tandindomin-doza tao Jerosalema
Izy noho ny fahajambana sy ny tsy fetezany hibebaka, dia ireo izay nahatongavany
hotahiana sy hovonjena.
Nibaribary teo imason’ i Jesosy ny tantaran’ ny arivo taona mahery nanehoan’
Andriamanitra tombon-tsoa manokana sy fiahian’ ny mpiandry tamin’ ity vahoaka nofidiny
ity. Tao ny tendrombohitr’ i Moria izay nanaterana ilay zanaky ny teny fikasana, fanatitra
tsy nanohitra teo ambonin’ ny alitana tandindon’ ny nanolorana ny Zanak’ Andriamanitra.5
Tao no nanamafisana tamin’ ny rain’ ny mpino ny fanekem-pitahiana, ny teny fikasana be
voninahitra momba ny Mesia. Tao no namily ny sabatry ny anjely mpandringana6 ny
lelafon’ ny fanatitra nanakatra ny lanitra avy eo amin’ ny famoloan’ i Anaona — izay tena
tandindon’ ny fanatitra ataon’ ny Mpamonjy sy ny fanelanelanany ho an’ ny olona meloka.
Efa nomen’ Andriamanitra voninahitra ambonin’ ny tany rehetra Jerosalema. Efa «nifidy
an’ i Ziona» Jehovah «ary naniry azy ho fonenany» 7. Tao, mandritra ny taonjato
nifandimby, no nanambaran’ ireo mpaminany masina hafatra fananarana.
Tao no nampihevaheva ny fandoroana ditin-kazo mànitra ny mpisorona ary niakatra teo
anatrehan’ Andriamanitra niaraka tamin’ ny vavak’ ireo mpidera an’ Andriamanitra ny fofomanitra
toa rahona. Tao no nanolorana isan’ andro ny ran’ ny Zanak’ ondry izay nanondro
mialoha ny Zanak’ ondrin’ Andriamanitra. Tao no nanehoan’ i Jehovah ny fanatrehany
tao amin’ ny rahona be voninahitra ambonin’ ny rakotra fanaovam-panavotana, ary tao no
nipetrahan’ ny tongotr’ ilay tohatra misy hevi-dalina izay nampifandray ny lanitra ny ny
tany, 8 dia ilay tohatra nidinan’ ireo anjelin’ Andriamanitra sy niakarany, ary
nampidanadana ho an’ izao tontolo izao ny lalana mankany amin’ ny masina indrindra.9
Raha voaaron’ Isiraely amin’ ny maha-firenena azy ny fankatoavany ny lanitra, dia ho
tafatoetra mandrakizay ho ilay voafidin’ Andriamanitra Jerosalema.10 Nefa tsy mitatitra
afa-tsy fihemorana sy fikomiana ny tantaran’ io vahoaka nohasoavina io. Efa nanohitra
ny fahasoavan’ ny lanitra izy, efa nampiasa amin’ ny tsy antony ny tombon-tsoany izy,
ary tsy nanararaotra ny fotoana mety nomena azy.
Na dia efa «nihomehy ireny irak’ Andriamanitra ireny sady nanazimba ny teniny sy
namazivazy ny mpaminany aza Isiraely dia mbola amin’ ny maha-«Andriamanitra
mamindra fo sy miantra, maharipo sy be famindram-po sy fahamarinana»11 ihany no
nisehoany taminy ; na dia teo aza ireo fandavany an’ Andriamanitra miverimberina, dia
mbola nitohy nitalaho taminy ihany ny famindrampony. Fitiavana feno fangorahana
mihoatra noho ny fitiavan’ ny ray ny zanany tiany no nahatonga an’ Andriamanitra
«nampitondra teny ny iraka izay nirahiny ho any aminy,.eny, nifoha maraina koa Izy ka
naniraka fa namindra fo tamin’ ny olona sy ny fonenany» 12. Rehefa tsy nahomby ny
fitenenana, ny fiangaviana sy ny ianiniana, dia nirahiny ho eo aminy Ilay fanomezan’ ny
6